Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Σύντομο ανέκδοτο διήγημα της Σώτης Τριανταφύλλου . -- " Γράμμα Γιώργη Ντόκα στους υπουργούς οικονομικών"

Η φετινή προσφορά της
Σώτης Τριανταφύλλου
στο βιβλιοπωλείο μας
και τους κοινούς φίλους.
Σύντομο διήγημα
Από Σώτη Τριανταφύλλου

Γράμμα Γιώργη Ντόκα στους υπουργούς οικονομικών

Αγρότης είμαι, τραχτέρ έχω, καλλιεργώ μανταρίνια κι αχτινίδια γιατί με δώσανε την επιδότηση. Εγώ δεν ήθελα τ’ αχτινίδια επειδής είναι μπελάς, ενώ τα εσπεριδοειδή φυτρώνουνε μοναχά τους• πήρα όμως την επιδότηση και να ’μαι αχτινιδοπαραγωγός. Τώρα σας γράφω γιατί, παρόλο που είστε υπουργοί, με φαίνεται πως δεν έχετε ιδέα τι συμβαίνει εδώ στην ύπαιθρο χώρα. Δεν ξέρετε ούτε αν κυκλοφορεί ρευστό, εκείνο που ’χει κόψει το νομισματοκοπείο• ούτε πόσα προϊόντα παράγουνται και εισάγουνται από τις ξένες χώρες δίχως να τα ’χουμε ανάγκη. Τα δικά μας τα προϊόντα περσεύουν και σαπίζουνε. Εμείς οι παραγωγοί (παλιά ο πατέρας μου έβγαζε και λάδι, και κρασί για τοπική κατανάλωση, πάνε όμως τώρα αυτά...) είτε δε δουλεύουμε πια, και ζούμε κουτσά-στραβά απ’ τις επιχορηγήσεις, είτε δουλεύουμε τζάμπα και με ζημιά. Μας τα τρώνε όλα οι εμπόροι κι οι μεσάζοντες. Εγώ σε σουπερμάρκετ δεν πατάω, αλλά μ’ έχει πει η γυναίκα μου ότι στο πάνω ράφι βάζουνε το ιταλικό λάδι, στο κάτου ράφι, και πίσω-πίσω, το ελληνικό. Το ίδιο και τις ελιές. Και τα ισπανικά ροδάκινα είναι φτενότερα απ’ τα ντόπια! Εισάγουμε ροδάκινα και τα δικά μας τα θάβουμε! Τα μήλα, μ’ έχει πει, έρχουνται απ’ τη Λατινική Αμερική. Για τα μήλα δεν παίρνω όρκο, η Σάσα είναι, να πούμε, κομματάκι υπερβολική και κάθε τόσο φέρνει την καταστροφή: «Θα πεινάσουμε!» με λέει. «Θα πεινάσουνε τα παιδιά μας!» Έ, έτσι είν’ οι μάνες, ανησυχούνε. Να ξεχωρίζει όμως το φτενό απ’ τ’ ακριβό μπορεί: στο σπίτι έχουμε τιγκάρει στα κινέζικα πράματα, το ξέρω από μόνος μου επειδής κοιτάω εκεί που γράφει MADE IN CHINA. Ή MADE IN TAIWAN, το ίδιο κάνει• ίδια φυλή είναι. Με λένε ότι η Εόκ μάς απαγόρεψε να παράγουμε αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα. Γι’ αυτό μπήκαμε στην Εόκ; Για να καταντήσουμε πράχτορες της Κίνας; Ακόμα και το λιμάνι του Πειραιά το εκμεταλλεύονται οι Κινέζοι. Εγώ τους Κινέζους τους φοβάμαι: είναι και πολλοί• δεν καταλαβαίνεις και τι λένε. Όπως κι οι συνδικαλιστές• είναι πολλοί• δεν καταλαβαίνεις και τι λένε.
Πώς θα ευημερήσουμε κύριοι και κυρίες υπουργοί; Η οικονομική εξαθλίωση (άμα χαλάσει το τραχτέρ αυτές τις μέρες, ζήτω που καήκαμε, δεν έχω λεφτά να το φκιάξω) οφείλεται, λέω εγώ τώρα με το μυαλό μου, στην κερδοσκοπία του εμπορίου. Και στ’ ότι οι μισοί Έλληνες, αντί να κάτσουν στα χωριά τους να καλλιεργήσουνε τη γη, και να χτίσουνε εργοστάσια, βιοτεχνίες, πήγανε στην πόλη και διοριστήκανε δημόσιοι υπάλληλοι. Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω: εντάξει να ’χεις μιστό και σύνταξη και διακοπές και τριήμερα αργίες, αλλά είναι ζωή να κάθεσαι σ’ ένα γραφείο, σε τέσσερις τοίχους, όλη μέρα; Άμα με βάζανε σε γραφείο θα ’χα σουφρώσει και θα ’χα σκάσει. Θα με πείτε, κάποιος πρέπει να κάνει και τα χαρτικά• το δημόσιο όμως το τρέφουμε εμείς, ένα σωρό τεμπέληδες κι αργόμιστους: τα εφάπαξ, την περίθαλψη, τις προίκες στις ανύπαντρες κορασίδες. Γιατί προσλαμβάνετε τόσους; Για τους ψήφους!

Το σιτάρι, κύριοι υπουργοί και κυρίες, το πουλάμε 30 λεπτά το κιλό και στα σουπερμάρκετ (με λέει η Σάσα) έχει 2,5 ευρώ! Δηλαδής, κάνω το λογαριασμό, ο κάθε σιτοπαραγωγός, για να εσοδέψει 6.000 ευρώ το χρόνο, πρέπει να πουλήσει 30 τόνους, δηλαδής να καλλιεργήσει 120 στρέμματα. Καταλαβαίνετε τους λογαριασμούς; Ή δε σκαμπάζετε από αριθμητική;

Να σας κουράσω δε θέλω, γιατί, όσο νάναι, υπουργοί είστε, κουράζεστε. Τόσα σούρτα-φέρτα και δηλώσεις και συνεδριάσεις και ταξίδια και γιορτές. Αλλά, σας προσκαλώ να ’ρθετε να δείτε από κοντά τι γένεται εδώ στην επαρχία: να επισκεφτείτε την πόλη μας και τα χωράφια τα ερημωμένα. Θα σας ανεβάσω στο τραχτέρ να βγάλετε και φωτογραφία. Άμα θέτε θα σας πάμε και σε τοπικό κέντρο διασκεδάσεως (σκυλάδικο): αρκεί να λύσετε τα προβλήματά μας.

Με εκτίμηση,
Γιώργης Ντόκας
Κροκύλιο Ημαθείας

* Θυμίζουμε και προτρέπουμε να διαβάσετε και το άλλο ανέκδοτο διήγημα της Σώτης Τριανταφύλλου που κατ' αποκλειστικότητα έχουμε δημοσιεύσει "Καλοκαίρι του ’53: ταξίδι στο χωριό".
 
* Όλες οι αναρτήσεις μας για τη Σώτη με κλικ ΕΔΩ

1 σχόλιο:

Γιάννης Α. Παπαθανασίου είπε...

...διαβάζοντάς το είχα την αίσθηση ότι η Σώτη πέρασε απ' τον τόπο μου (ένα ορεινό χωριό της Λάρισας), έκατσε στο καφενείο με τους εναπομείναντες αγρότες, έπιασε κουβέντα πίνοντας ένα τσιπουράκι μαζί τους κι εδώ αποδελτίωσε αυτά που άκουσε!