Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Τα δέκα (συν δύο παιδικά) βιβλία που προτίμησαν οι αναγνώστες του βιβλιοπωλείου μας το 2016


Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο: Μυθιστόρημα
Ισίδωρος Ζουργός
Εκδόσεις Πατάκη
780 σελ.



Η υπέροχη φίλη μου
Έλενα Φερράντε
Εκδόσεις Πατάκη
436 σελ.


Σέρρα
Η ψυχή του Πόντου: Μυθιστόρημα
Γιάννης Καλπούζος
Ψυχογιός
640 σελ.


Confiteor
Ζάουμε Καμπρέ
Πόλις
736 σελ.



Δίστομο 10 Ιουνίου 1944: Το ολοκαύτωμα
Ιστορία, χρονικά, μαρτυρίες, αναμνήσεις, καταγραφές, λογοτεχνικές προσεγγίσεις, διεκδικήσεις
επιμέλεια: Γιώργος Χ. Θεοχάρης
Σύγχρονη Έκφραση
552 σελ.


Χάλκινο γένος: Μυθιστόρημα
Μαρία Σκιαδαρέση
Εκδόσεις Πατάκη
625 σελ.


Παπούτσια με φτερά
Μαρία Παπαγιάννη
Εκδόσεις Πατάκη
278 σελ.


Μετά φόβου
Ελένη Πριοβόλου
Εκδόσεις Καστανιώτη
720 σελ.


ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ
καπετάν Νικηφόρος (Δημήτρης Δημητρίου)
Εκδόσεις Παρασκήνιο
τρίτομο έργο


Η ιστορία ενός στρατιώτη (1918-1922)
Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τις ελληνικές εκστρατείες
Χρήστος Καραγιάννης
επιμέλεια: Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής
Κέδρος  
293 σελ.


Μύθοι και ιστορίες της αρχαίας Βοιωτίας
Αριστείδης Κ. Ρούσσαρη
Σύγχρονη Έκφραση
87 σελ.

Η δασκάλα των χρωμάτων
Κατερίνα Δημόκα
Μεταίχμιο
64 σελ.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Ε.Χ. Γονατάς, «Ο βιβλιοπώλης και ο πιστός πελάτης του»

Ε.Χ. Γονατάς, «Ο βιβλιοπώλης και ο πιστός πελάτης του»

Το αφήγημα βρίσκεται στο βιβλίο του Ε.Χ. Γονατά «ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ» των εκδόσεων ΣΤΙΓΜΗ (2006)  με γραφή πολυτονική.

Όπως κάθε φορά που η τύχη τον ευνοούσε και κατάφερνε να ξετρυπώσει μια καλή παρτίδα παλιά βιβλία ή χειρόγραφα, έτσι και χθες ο καλός φίλος μου, ο Θόδωρος ο παλαιοβιβλιοπώλης, με πήρε στο τηλέφωνο να με ειδοποιήσει, ώστε να είμαι πάλι εγώ από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, ευνοούμενους της ερευνητικής διαλογής: «Έγινε γερή ψαριά, φίλε μου. Σε περιμένω να με ξαλαφρώσεις. Έλα το συντομότερο». Το συντομότερο ήταν η επομένη το πρωί, αφού σήμερα το απόγεμα, ημέρα Τετάρτη, τα καταστήματα δεν ανοίγουν.
Η αναγνωρισμένη όμως τρέλλα μου για τα βιβλία (που την παρώξυνε κάποια νύξη του Θόδωρου ότι, στη νέα συγκομιδή, του φάνηκε πώς πήρε το μάτι του κι ένα σπανιότατο αντίτυπο της Συναγωγής Αισωπείων Μύθων σε έκδοση Φραγκφούρτης του 1610, δεμένο με άσπρο μαλακό, ευλύγιστο προβατήσιο δέρμα) με υποχρέωσε να περάσω από το παλαιοβιβλιοπωλείο το ίδιο απόγεμα, μήπως κι ο Θόδωρος, παρ’ ελπίδα, ήταν ανοιχτός. Όμως όχι. Νομοταγής και υπάκουος τηρητής των Κανονισμών ωραρίου εργασίας της δημοτικής και της αστυνομικής Αρχής είχε το μαγαζί του κλειστό. Αυτό πάντως εμένα δεν μ’ εμπόδισε, μιας και είχα κάνει τον κόπο να φτάσω ως εκεί, να κοιτάξω μεσ’ απ’ τα τζάμια της κλειστής εξώθυρας, όπου αντίκρυσα σε μια γωνιά έναν λοφίσκο από βιβλία να διαγράφεται κάτω από ένα κιτρινισμένο σεντόνι. Η κορυφή της πυραμίδας είχε υποχωρήσει από την ακατάστατη και βιαστική τοποθέτηση των βιβλίων και αρκετά από αυτά πρόβαλαν από το πανί ενώ άλλα κείτονταν σκόρπια στο δάπεδο. 
Κοιτούσα μαγεμένος, με κομμένη ανάσα, και με κατέβαλε όπως πάντα το ίδιο δέος. Α, και να μπορούσα να τα θαυμάσω ένα-ένα, να τα πάρω στο χέρι μου, να τα ψαχουλέψω και να τα χαϊδέψω ! Όμως αυτό που αισθάνθηκα ξαφνικά ξεπερνούσε τις επιταγές κάθε λογικού και φυσικού νόμου. Ένιωσα στα ρουθούνια μου τη γνώριμη μυρωδιά κουφέτου που αποπνέει το μισοσαπισμένο χαρτί των παμπάλαιων εντύπων, τα οποία έχουν μείνει χρόνια ολόκληρα στο σκοτάδι χωρίς καμιά επαφή με τον ήλιο και τον καθαρό αέρα. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον να συμβεί, γιατί η απόσταση που με χώριζε απ’ τα βιβλία ήταν αρκετή, πάνω από τρία μέτρα, και τα χοντρά κρύσταλλα της εξώθυρας στέκονταν εμπόδιο ανυπέρβλητο. Και όμως η έντονη μυρωδιά που ανάδιναν με μεθούσε.

Έφυγα ανικανοποίητος, κυνηγημένος από τα βιβλία, και γύρισα σπίτι, όπου κοιμήθηκα έναν ύπνο ταραγμένο όλο εφιάλτες. Ξύπνησα απότομα νωρίς το πρωί με την αίσθηση ότι κρατώ κάποιο βιβλίο στο χέρι. Δεν βαστούσα όμως τίποτα παρά μόνο το κουρέλι αυτού του ονείρου.

Στις οχτώμισι βρισκόμουν έξω από το μαγαζί του Θόδωρου. Χτυπώ, ξαναχτυπώ την ξύλινη πόρτα ασφαλείας, που δεν υπήρχε χθες και η οποία κάλυπτε τώρα πίσω της τα χοντρά κρύσταλλα. Κανένα φως απ’ το παράθυρο, καμιά φωνή από μέσα. Αφού έμεινα έτσι κάπου μια ώρα περιμένοντας, ένας άνθρωπος με μαύρο κουστούμι εμφανίστηκε και, αφού με παραμέρισε ευγενικά, ήλεγξε σχολαστικά τον αριθμό και την επιγραφή του μαγαζιού και κόλλησε στην πόρτα ένα χαρτί. 

Ήταν το αγγελτήριο θανάτου του Θόδωρου, που είχε πεθάνει τη νύχτα στον ύπνο του και του οποίου η κηδεία είχε οριστεί για την επομένη στις τρεις το απόγεμα, από το κοιμητήριο της Αγίας Μάρθας του δημοτικού κοιμητηρίου. Μαύρη απελπισία με τύλιξε κι έμπηξα μια δυνατή κραυγή πόνου. Την ίδια στιγμή, ρίχνοντας μια ματιά στο γραμματοκιβώτιο της εισόδου, είδα να εξέχει από τη φαρδειά σχισμή του ένας χοντρός φάκελλος. Πλησίασα και διάβασα το όνομά μου καλλιγραφημένο επάνω του από το χέρι του Θόδωρου. Ο φάκελλος είχε ένα βιβλίο μέσα. Ήταν το Ονειροκριτικόν του Αχμέτ Αμπού Μπαζάρ, σε έξοχη έκδοση μικρού σχήματος Λιψίας, δεμένο κομψά με πράσινο δέρμα στη ράχη και στις γωνιές, και μαρμαρόκολλα στις επιφάνειες, η οποία απεικόνιζε μωβ και κίτρινες θαλασσιές ανεμώνες και μέδουσες.
Ήταν το μεταθανάτιο δώρο του Θόδωρου. 
Το πιο πολύτιμο δώρο που μου έκανε ποτέ κανείς !
πηγή: 
 Ομάδα για το Βιβλίο, Φιλοσοφική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ψηφίδες από τη ζωή των βιβλίων

Το ελληνικό βιβλίο από τον 20ο στον 21ο  αιώνα 

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Στιγμιότυπα από τα εγκαίνια έκθεσης της Ομάδας Φωτογραφίας της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς με θέμα: Ιστορίες Ανάγνωσης




Ιστορίες Ανάγνωσης 
από την Ομάδα Φωτογραφίας 
της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς 
στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Σύγχρονη Έκφραση
Διάρκεια έκθεσης:
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016 έως Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Φωτογραφίες από τα εγκαίνια




Και χαλαρή κουβεντούλα με κρασάκι με τους φίλους μέχρι αργά το βράδυ





Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Έκθεση φωτογραφίας με θέμα ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ από την Ομάδα Φωτογραφίας της Δ.Κ.Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς στο βιβλιοπωλείο "σύγχρονη έκφραση"

Ιστορίες Ανάγνωσης
Έκθεση Φωτογραφίας
  
Η Ομάδα Φωτογραφίας της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λεβαδείας 
σας προσκαλεί στα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας με τίτλο:

Ιστορίες Ανάγνωσης
την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016 και ώρα 8:00 μ.μ.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο πατάρι του βιβλιοπωλείου:
Σύγχρονη Έκφραση
Διάρκεια έκθεσης:

-->
 Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016 έως Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016 στις 8:00 μμ παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Ελένης Πριοβόλου "Μετά φόβου"



Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου 2016, 8:00 μμ

Οι Εκδόσεις Καστανιώτη 
και το βιβλιοπωλείο «Σύγχρονη Έκφραση» 
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος 
της Ελένης Πριοβόλου 

"Μετά φόβου" 

Με τη συγγραφέα θα συνομιλήσει 
ο δημοσιογράφος Νίκος Θρασυβούλου.

Βιβλιοπωλείο «Σύγχρονη έκφραση»
Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49 
Λιβαδειά , 22610–23.136

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

"Μετά φόβου" της Ελένης Πριοβόλου. Ένα βιβλίο για την αναζήτηση της ελευθερίας, για το φόβο και την υποταγή, για τα όνειρα και τις αυταπάτες.



Μετά φόβου
Ελένη Πριοβόλου

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016
720 σελ.
Τιμή € 19,08

Εν αρχή ην ο φόβος/και ο φόβος εγέννησε το Θεό/ και ο Θεός από τον φόβο της Παντοδύναμης μοναξιάς του εγέννησε τον άνθρωπο/ για να τον σκλαβώσει στον ίδιο του το φόβο.

Σε αυτό το μότο στηρίζεται το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου Μετά φόβου.

Μέσα από τη μυθοπλασία και τις ζωές των ηρώων προσπαθεί να ανιχνεύσει τις δομές των φόβων, ορατών και αοράτων, φυσικών και κατασκευασμένων που αποτελούν τροχοπέδη για την κατάκτηση της ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας.

Η ιστόρηση των γεγονότων αρχίζει από το έτος 1916 και λαμβάνει χώρα στην περιοχή της Αιτωλίας, αλλά κάνει τον κύκλο της σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο.

Η εποχή έχει μεγάλο λογοτεχνικό ενδιαφέρον, καθώς ακόμα οι άνθρωποι της υπαίθρου συντύχαιναν με τους μύθους και τις δοξασίες. Ήταν υποταγμένοι στο εθιμικό δίκαιο ως θέσφατο και οι εδραιωμένες πεποιθήσεις περί θρησκείας και ηθικής καθόριζαν ολόκληρη τη δράση. Η ζωή εξελισσόταν γύρω από το ιεροτελεστικό της Ορθόδοξης Παράδοσης, με πλήρη άγνοια της πολιτιστικής συνέχειας από τα Ορφικά και τα Βακχικά ως το Θείο Δράμα. Επίσης οι εποχές εκτελούσαν τον κύκλο τους φυσικά και αβίαστα μέσα από την σπορά, την ανάπτυξη, την ωρίμανση και τη συγκομιδή της κάθε σοδιάς.

Στα χαρακώματα της Ευρώπης μαινόταν ο Α Παγκόσμιος πόλεμος ενώ την Ελλάδα ταλάνιζε ο Εθνικός Διχασμός.

Παρότι την εν λόγω περιοχή δεν την άγγιξε άμεσα ο πόλεμος, εν τούτοις γεύτηκε όλα τα δεινά του Διχασμού, από το φασιστικό κίνημα των Επιστράτων, μέχρι το ανάθεμα εναντίον του Βενιζέλου και βίωσε όλες τις συνέπειες της πολιτικής αστάθειας και των ποικίλων στρατιωτικών κινημάτων που δημιουργούσαν έναν διαρκή φόβο και αγωνία για το αύριο.

Η εκπαιδευτική διαδικασία, ακόμα και μετά το πλήθος των μεταρρυθμίσεων, παραμένει στάσιμη και χωρίς να ανοίγει ορίζοντες στις νέες γενεές. Προσηλωμένη στο τρίπτυχο, πατρίς, ορθοδοξία, οικογένεια, προσπαθεί να χειραγωγεί τους νέους, οι οποίοι με τις καθημερινές τους επαναστάσεις δεν καταφέρνουν παρά να δημιουργήσουν πρόσκαιρες οάσεις στην έρημο.

Μέσα σε αυτές τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες μεγαλώνουν και οι δυο ηρωίδες του βιβλίου, η Αρίστη και η Διαλεχτή. Φίλες επιστήθιες, που η ζωή της ενώνει και ζουν σαν αδελφές.

Δυο χαρακτήρες εκ διαμέτρου αντίθετοι.

Η Αρίστη ανήσυχη, φιλομαθής και ερευνητική, αρχίζει να κολυμπάει από μικρή στους φόβους και να υπερπηδάει τα εμπόδια τους, πασχίζοντας να κατακτήσει την ατομική της ελευθερία. Επιλέγει σαν μονόδρομο την καλλιέργεια και την τελείωσή της ως γυναίκα και άνθρωπο.

Η Διαλεχτή, δειλά και δισταχτικά γίνεται στη αρχή ακόλουθός της αλλά κάθε φορά περίτρομη από τις «αμυαλιές» της Αρίστης, εγκλωβίζεται στο φόβο και στην ενοχή. Έτσι καθώς δεν αποτολμάει τα μεγάλα βήματα, παραμένει στη σκιά της χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Φοβάται ακόμα και να ονειρευτεί.

Η σχέση των δυο κοριτσιών θα δοκιμαστεί όταν ανάμεσά τους θα βρεθεί ο «Φαύνος» της άγουρης ηλικίας τους, ο Διονύσης Αρχοντής, το αρχέτυπο του Βάκχου.

Από εκεί και ύστερα ο φόβος του έρωτα και κυρίως του πάθους γίνεται ο κυρίαρχος των ποικιλώνυμων φόβων.

Η Διαλεχτή κουρνιάζει εκεί, ενώ η Αρίστη ακολουθώντας την επαναστατική ιδιοσυγκρασία της αποφασίζει να ζυγιάσει τη ζωή της ανάμεσα στη θέληση και την ανάγκη.

Οι ζωές των βασικών ηρώων αλλά και των υπολοίπων που οργανώνουν τον μύθο συνθλίβονται μέσα στις μυλόπετρες των πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων που συντάραξαν την Ελλάδα και τον κόσμο ολάκερο, ανάμεσα στους δυο μεγάλους πολέμους.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Παραλειπόμενα της έκθεσης φωτογραφίας του Μάκη Μωραΐτη στο βιβλιοπωλείο μας με θέμα: 24 και μια ... Φωτογραφίες


Τελευταίες ημέρες της έκθεση φωτογραφίας του Μάκη Μωραΐτη στο βιβλιοπωλείο μας η οποία εκτός των θετικών σχολίων για τις φωτογραφίες αποσπά και ευμενή σχόλια για το ντεκόρ που τη συνοδεύει με σχετικά βιβλία και παλιές φωτογραφικές μηχανές με άλλα αξεσουάρ.

(Εκτενή αναφορά της έκθεσης είχαμε σε προηγούμενη ανάρτηση και όσοι δεν την είδατε πατήστε κλικ ΕΔΩ)


















Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

«Τελευταία νέα από την Ιθάκη». Μια κριτική στο νέο βιβλίο του Κώστα Ακρίβου από τον Χρ. Παπαγεωργίου



Κώστας Ακρίβος: «Τελευταία νέα από την Ιθάκη» κριτική του Χρίστου Παπαγεωργίου

Διαγράφοντας μια τροχιά από το Χάος και την Αλλοδαπή, μέχρι τον Αλφόνς, το Φίδι και την Ιθάκη, ο γνωστός συγγραφέας και φιλόλογος Κώστας Ακρίβος αποδεικνύει για μια ακόμη φορά –καθώς τίθεται από πολλούς– πως, πέρα από το όποιο ταλέντο μπορεί κανείς να διαθέτει, η ποιοτική κατάθεση απαιτεί εξαντλητική δουλειά. Έτσι, είναι φυσικό να τονίσει κάποιος πως όλα αυτά τα χρόνια που ο Ακρίβος εξέδιδε βιβλία του –κυρίως μυθιστορήματα– η ψυχολογική και σωματική πίεση των αλλεπάλληλων λογοτεχνικών «τραυμάτων», η επίμονη εργασία, όμοια με εκείνη των οικοδόμων παλαιότερων εποχών –κάτι που ισχύει για όλους τους σημαντικούς πεζογράφους–, ήταν το κύριο υλικό του, ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξαντλούσε μυθοποιητικά τους ήρωές του, ήταν η απαραίτητη συνθήκη με την οποία πορευόταν μπροστά, όχι αφήνοντας πίσω του ό,τι είχε πετύχει, αλλά ορμώμενος σε ένα μέλλον με ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Άρα, ακόμη και αν η Ιθάκη δεν θα είναι το τελευταίο του έργο –αφού παραμένει νεότατος και παραμυθιακά ενεργός–, μπορούμε αβίαστα να υποθέσουμε πως με το συγκεκριμένο βιβλίο υιοθετεί την προσωπική του επιστροφή –με άλλη μορφή– και παλαιότερων πονημάτων του, και παράλληλα σκηνών, επεισοδίων ή πλάνων που ποτέ δεν έφυγαν απ’ το μυαλό του (για παράδειγμα η έντονη επιθυμία του να ξεσκεπάσει τοκογλύφους, μαυραγορίτες και ταγματασφαλίτες και ό,τι άλλο αντιδραστικό έδρασε κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου) ώστε να δώσει στα σημερινά αφηγήματά του την ατομική του σφραγίδα και τον μη ενοχικό του στοχασμό.
Ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος ολοκληρώνει ένα πόνημα με πολύ μεράκι, άλλοτε αστειευόμενος και άλλοτε σοβαρός όσο δεν παίρνει, άλλοτε υπαινισσόμενος και άλλοτε καθαρός σαν νερό, άλλοτε προσφιλής ως δημιουργός και άλλοτε ως υποκείμενο λογοτεχνικό άκρως συμβατό με την ίδια την Τέχνη.
Ας δούμε τώρα αναλυτικά τι περιέχεται στην Ιθάκη, πώς δηλαδή εργάζεται ο πεζογράφος στο τελευταίο του έργο, αυτό που συζητάμε. Καταρχάς διαλέγει τα πρόσωπα από την Οδύσσεια, από τον Τηλέμαχο και τον Λαέρτη μέχρι τον Μενέλαο, τη Ναυσικά, τον Αγαμέμνονα, την Πηνελόπη και πολλά άλλα. Στη συνέχεια επιλέγεται ένα παράθεμά τους από το ομηρικό έπος, το οποίο πρέπει να προσομοιάζει στη μυθιστορία που ακολουθεί, και η οποία φυσικά έχει ιστορικό χαρακτήρα και χρώμα προκειμένου να δικαιολογηθεί το είδος του πεζού λόγου, έστω και αν παρατηρούνται ακόμη και ποιητικής έκφρασης διαδρομές, με άλλα λόγια να πρέπει κανείς να δει με ποιητική προδιάθεση το πεζό που ακολουθεί. Έτσι περιπλανιόμαστε σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε διαφορετικά ιστορικά πρόσωπα, σε διαφορετικούς τόπους –όσο και αν η ευρύτερη περιοχή του Βόλου είναι πανταχού παρούσα–, σε διαφορετικές ιδεολογίες, ιστορικά ρεύματα ή πολιτισμικά στοιχεία, σε διαφορετικούς χώρους, τέλος, σε εντελώς άσχετες μεταξύ τους –πάντα όμως κάτω από τη σκέπη του δημιουργού–μυθιστορίες που ξεκινούν από το Βυζάντιο, φτάνουν στο Μεσαίωνα, περνούν στα Βαλκάνια και τις ελληνικές περιοχές, διασχίζουν το Μεσοπόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, και φθάνουν μέχρι πρόσφατα, στις μέρες μας. Ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος χρησιμοποιεί όλα τα γνωστά μέσα παράθεσης: επιστολική λογοτεχνία, πρόζα θεατρική, ντοκουμέντο που αναπαράγεται, αυτούσια κομμάτια –κάτι που έκανε στο παρελθόν πολύ καλά ο πεζογράφος Θανάσης Βαλτινός– που έχουν με το ρεαλισμό τους άκρως καλλιτεχνική χροιά, αφηγηματική τακτική, χιούμορ και δρώμενα, εν κατακλείδι ακόμη και υπερρεαλιστική (φαντασιακή;) γραφή (δεν θα αναφερθώ ειδικά στους μύθους της συγκεκριμένης συλλογής, αφενός γιατί αυτό είναι θέμα των αναγνωστών, αφετέρου γιατί δεν θέλω να χαλάσω τη μαγεία τους, θα πω μόνο πως η πτώση της Κέρκυρας, ο ταγματασφαλίτης, ο Καβάφης και η χαρτορίχτρα καθώς και η επιστολή μιας γυναίκας που έχασε τον άνδρα της στον πόλεμο αποτελούν αληθινά διαμάντια, σ’ ένα πλαίσιο ήδη γεμάτο πολύτιμους λίθους).

Ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος αντιδρά θετικά σε όλες τις προκλήσεις, χρωματίζει αισθήματα και συναισθήματα όπως λύπη, χαρά, πόνος, μελαγχολία, θυμός, καταγγελία, δρομολογεί μύθους, στόχος των οποίων είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποδοχή, ισοπεδώνει εχθρούς και ανυψώνει ιδεολογικούς φίλους, τέλος, αψηφά τη μοναχικότητα της ιδιότητάς του και των ηρώων του, προκειμένου η φωνή του (τους) να φθάσει μακριά. Η γλώσσα των κειμένων επαρκής όσο τίποτε, χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή του ύφους, το οποίο προσαρμόζεται ανάλογα με την περίπτωση, ενώ όσο αναφορά την εικόνα –την ατμόσφαιρα θα λέγαμε παλαιότερα–, σχεδόν συγκινητική, απορροφά κραδασμούς –αν και μερικές φορές φτάνει μέχρι τα άκρα–, έχει γωνίες αλλά και πλευρές, έχει διαμεσολάβηση αλλά και ευθύτητα. Ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος ολοκληρώνει ένα πόνημα με πολύ μεράκι, άλλοτε αστειευόμενος και άλλοτε σοβαρός όσο δεν παίρνει, άλλοτε υπαινισσόμενος και άλλοτε καθαρός σαν νερό, άλλοτε προσφιλής ως δημιουργός και άλλοτε ως υποκείμενο λογοτεχνικό άκρως συμβατό με την ίδια την Τέχνη. Συνεπώς έχουμε ένα σύνολο ιστοριών –μυθιστοριών προτείνει και επιμένει ο δημιουργός– που καθώς κατακτιέται από την αναγνωστική επαφή αφήνει μια γλυκιά γεύση –και πικρή ενίοτε– τέτοια που ελάχιστα έργα των ημερών μας προσφέρουν, και χωρίς πάντα την ίδια ανιδιοτέλεια.
Ένα έργο αξιοσημείωτο, τολμηρό και αξιέπαινο, που αξίζει να διαβάσει κάποιος, ίσως το καλύτερο του Ακρίβου, ενός λογοτέχνη θαυμαστού, που χαίρει της εκτίμησης όχι μόνο του αναγνωστικού κοινού αλλά και των ομοτέχνών του, αλλά και των κριτικών.
Κοιτώντας πιο ψυχρά ό,τι έχει κατατεθεί παραπάνω, έστω και με τη μικρή δεκαήμερη απόσταση απ’ την ώρα που τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου, μπορώ να προσθέσω πως δεν διόγκωσα απολύτως τίποτα, πως δεν υπερέβαλα, πως δεν υπέπεσα σε άσχετα κριτικά σχόλια, πως δεν υπολόγισα αλλιώς τις προθέσεις του συγγραφέα. Άρα έχουμε ένα έργο αξιοσημείωτο, τολμηρό και αξιέπαινο, που αξίζει να διαβάσει κάποιος, ίσως το καλύτερο του Ακρίβου, ενός λογοτέχνη θαυμαστού, που χαίρει της εκτίμησης όχι μόνο του αναγνωστικού κοινού αλλά και των ομοτέχνών του, αλλά και των κριτικών.

Τελευταία νέα από την Ιθάκη
Κώστας Ακρίβος
Μεταίχμιο
280 σελ.
ISBN 978-618-03-0422-0
Τιμή: €14,40

πηγή:diastixo.gr

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Η Μυητική Διαδικασία στο ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ: διάλεξη της αρχαιολόγου Γεωργίας Βυλλιώτη τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016 στο βιβλιοπωλείο


Τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016 στο βιβλιοπωλείο μας
θα πραγματοποιηθεί διάλεξη 
με ομιλήτρια την αρχαιολόγο

Γεωργία Βυλλιώτη

και θέμα:

Η Μυητική Διαδικασία στο ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ

Στην Εισήγηση αναλύεται ο πλήρης χρησμοδοτικός τρόπος της Κατάβασης στο Άδυτο, έτσι όπως αυτή με μοναδικό τρόπο μεταφέρεται στο ειδικό Κείμενο του Πλούταρχου, με τίτλο:
"Περί του Σωκράτους Δαιμονίου"

Μια εξαίρετη Πραγματεία του Πλούταρχου με τίτλο "Περί του Σωκράτους Δαιμονίου", μεταφέρει μοναδικές πληροφορίες που σχετίζονται με την περίφημη Κατάβαση στο άδυτο του Τροφωνίου. Στην ουσία πρόκειται για κατάθεση της Ιερατικής Γνώσης του ίδιου του Πλούταρχου, μέσω της οποίας διαφωτίζονται πολλές από τις άγνωστες πτυχές του Λεβαδειακού Ιερού. Μέσα από μια μακροσκελή διήγηση, η Πραγματεία αφηγείται τις εμπειρίες κάποιου Τίμαρχου ο οποίος κατέβηκε στο Άντρο του Τροφωνίου, και συγκεκριμένα μας πληροφορεί τι είδε και τι άκουσε μέσα σ' αυτόν τον απόκοσμο Τάφο. Ένα τμήμα από την εκτενή αυτή αφήγηση θα αναλύσει η αρχαιολόγος κ. Βυλλιώτη σε Πραγματολογικό και Γραμματολογικό επίπεδο. Τα σπάνια Φυσικά Στοιχεία που υπάρχουν στην επιφάνεια του Ιερού Όρους βρίσκονται σε συνάρτηση με την διαδικασία της Μύησης.