Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ... εκδήλωση την Κυριακή το βράδυ 5/12/2010 με τη Σοφία Νικολαΐδου

Συνεχίζουμε τον εξαιρετικά επιτυχημένο διαχρονικό κύκλο εκδηλώσεων 
 "ΜΝΗΜΕΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ... ΜΝΗΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ... Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ".
Μετά τους Γιάννη Ατζακά, Θοδωρή Παπαθεοδώρου και Τηλέμαχο Κώτσια, παίρνει τη σκυτάλη η Θεσσαλονικιά συγγραφέας ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ με το εξαιρετικό της μυθιστόρημα ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ.

Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση
του νέου μυθιστορήματος
της Σοφίας Νικολαΐδου
ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ

την Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2010, στις 8:00 μ.μ.,
στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
(Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49, πρώην Πεσ. Μαχητών, Λιβαδειά).
Η Σοφία Νικολαΐδου θα μιλήσει για το βιβλίο της
και θα συζητήσει με το κοινό.

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ
Δεκέμβριος 2008: Πορείες και συνθήματα. Μια μεγάλη φωτιά σε μια μεγάλη σχολή. Και μια φράση που εκτοξεύεται με δύναμη: Απόψε δεν έχουμε φίλους. Οκτώβριος 1981-1989: Ένας ανυποψίαστος −μα αποφασισμένος− ιστορικός ερευνά το απαγορευμένο θέμα των δωσίλογων και τις γερμανοφασιστικές οργανώσεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Από παντού, πέφτουν να τον φάνε. 1934-1944: Ναζιστική Γερμανία, κατεχόμενη Θεσσαλονίκη. Εβραίοι, Έλληνες, Γερμανοί. Μαυραγορίτες, κατηχητικά, φυλακές και συσσίτια. Προδότες και πατριώτες. Ένα μυθιστόρημα για τρεις γενιές Ελλήνων που προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους, την ώρα που η Ιστορία δείχνει τα δόντια της. Γονείς και παιδιά, φοιτητές, μαθητές, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, μπακάληδες και αλάνια, γιαγιάδες και υπάλληλοι, συνδικαλιστές και ουδετερόφιλοι μαθαίνουν μια και καλή πως πρώτα κοιτάς πού χύθηκε το αίμα σου και ύστερα διαλέγεις πλευρά. Ποια είναι η σωστή και ποια η λάθος απόφαση, όταν ο κόσμος γύρω καίγεται; Πώς τσακίζεται η θεωρία στην πράξη; Και ποιος μας βεβαίωσε, παρακαλώ, πως αυτή η χώρα ποτέ δεν πεθαίνει;
Κι ένα βιντεάκι που προσπαθεί να μεταδώσει λίγη από την ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος της Σοφίας Νικολαΐδου ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Οι εκδηλώσεις του Χειμώνα από το βιβλιοπωλείο μας


Δείτε τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις του βιβλιοπωλείου μας για το Χειμώνα. Είναι 5 χωρίς να αποκλείονται κάποιες εμβόλιμες. Εξ αυτών οι τρεις ανήκουν στο διαχρονικό κύκλο
"Μνήμες ιστορίας ... μνήμες εμφυλίου ... η επιστροφή του πολιτικού μυθιστορήματος".
  • Η Σοφία Νικολαίδου, Κυριακή 5/12/2010
  • η Μάρω Δούκα, Δευτέρα 17/1/2011
  • ο Δημήτρης Μπουραντάς, 31/1/2011
  • ο Κώστας Ακρίβος, 14/2/2011
  • Η Έλενα Χουζούρη, 28/2/2011   
Μ' άλλα λόγια η αφρόκρεμα της σύγχρονης πεζογραφίας μας. 
Περισσότερα στο video.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Η εκδήλωσή μας για το "στρατηγικό βάθος" με τη ματιά της ηλεκτρονικής εφημερίδας ΒΟΙΩΤΙΑ


Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στις 22/11/2010 στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΒΟΙΩΤΙΑ. 

Για μια ακόμη φορά η αίθουσα του βιβλιοπωλείου Σύγχρονη Εκφραση στη Λιβαδειά αποδείχθηκε πολύ μικρή για να στεγάσει όλους εκείνους που ήθελαν να παρακολουθήσουν την πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου "Στρατηγικό βάθος" του Αχμέτ Νταβούτογλου. Το πλήθος των Λιβαδειτών που προσήλθε για να ακούσει τον κ. Γιανναρά και τους άλλους εκλεκτούς επιστήμονες ήταν τεράστιο και αρκετοί δεν κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση λόγω πολυκοσμίας.

Η παρουσία του καθηγητού κ. Χρήστου Γιανναρά είναι γεγονός ότι λειτούργησε για μια ακόμη φορά ως μαγνήτης για το βιβλιόφιλο κοινό της Λιβαδειάς. Ομως ήταν εξίσου εμφανές και το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, τα οποία ως "ανήκοντα στην καρδιά της εξουσίας" μένουν συνήθως εκτός βεληνεκούς της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας.
Ο κ. Χρήστος Γιανναράς συντόνισε με την ειδική εκείνη δική του ευγένεια την παρουσίαση των απόψεων για την νέα τουρκική εξωτερική πολιτική του Αχμέτ Νταβούτογλου, του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας δηλαδή.

Για το βιβλίο μίλησαν οι διεθνολόγοι-πολιτικοί επιστήμονες Γιώργος Αντωνιάδης και Δημήτρης Φάρος και ο διαχειριστής της ιστοσελίδας Φοιτητικό Αντίφωνο κ. Σωτήρης Μητραλέξης. Δεν θα γράψω τις εισηγήσεις τους καθώς μπορείτε να τις παρακολουθήσετε ολόκληρες παρακάτω. 
Ακολούθησε συζήτηση με πολλές ερωτήσεις, διαφορετικές προσεγγίσεις και ειλικρινείς απορίες από το κοινό που έδειξε καταρτισμένο αλλά και ανήσυχο για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στη Νοτιανατολική Ευρώπη.
Το "Στρατηγικό Βάθος" αποτελεί ένα πλήρες σχέδιο για την ολόπλευρη ανασυγκρότηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, καθηγητής πανεπιστημίου και υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, επιχειρεί να υπερβεί τον κεμαλισμό και τις διάφορες νεο-κεμαλικές εκφάνσεις της τουρκικής διπλωματικής σχολής προκρίνοντας ως κύμα ανόδου της κρατικής ισχύος τον νεο-οθωμανισμό. Η επιστροφή στις θετικές πλευρές της οθωμανικής αυτοκρατορίας με στόχο την εδαφική, οικονομική και πολιτιστική επέκταση σε περιοχές που άλλοτε αυτή ήλεγχε δεν φαίνεται κακή ιδέα ειδικότερα όταν όπως στην περίπτωση Νταβούτογλου συνδυάζεται έξυπνα με μια -έστω- εργαλειακή θεώρηση της ισλαμικής θρησκείας ως ενοποιητικού παράγοντα στο εσωτερικό και ως "κλειδιού-πασπαρτού" στο εξωτερικό με τις στρατηγικές ή όχι μουσουλμανικές μειονότητες.
Εχουν πολλοί γράψει, κρίνει και επί το πλείστον επαινέσει το Στρατηγικό Βάθος στην Ελλάδα καθώς περιγράφει εναργώς μια στρατηγική, υψηλή και υψηλόφρονα, που φιλοδοξεί να καταστήσει την Τουρκία "κάτι περισσότερο από περιφερειακή δύναμη". 

Ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο βέβαια ιδιάζει σε μανιφέστο και όχι σε επιστημονικό σύγγραμμα. Το γεγονός ασφαλώς δεν διέλαθε την προσοχή των Ελλήνων μελετητών. Πολύ περισσότερο του ίδιου του Νταβούτογλου ο οποίος και οξυδερκής διεθνολόγος είναι και εξαιρετικός χειριστής της γλώσσας. Ομως η οραματική γραφή, το προφητικό ύφος εξυπηρετεί συγκεκριμένους στόχους: φοβίζει τους αντιπάλους, δημιουργεί σύγχυση στους αναλυτές, προλαμβάνει κινδύνους λάθους στην πρόβλεψη γεγονότων ή πολιτικών, παράλληλα δε καθίσταται περισσότερο εύληπτο στο πλατύ κοινό της γείτονος.
Απουσιάζει η καθαρή εικόνα του "εχθρού" που είναι βασική για τέτοιου είδους πονήματα, αν και πίσω από τις λέξεις αχνοφαίνεται ένας συστημικός αντιαμερικανισμός -μέτρο μεγαλομανίας ή υψηλής στοχοθεσίας; .
Γενικά δεν είναι τόσο ανησυχητικό το "Στρατηγικό Βάθος". Στην πραγματικότητα η ελλαδική ανεπάρκεια μεγαλοποιεί κι εδώ τις διαστάσεις του ενδιαφέροντος οπωσδήποτε εγχειρήματος του Αχμέτ Νταβούτογλου να επαναπροσδιορίσει, να επανακαθορίσει την τουρκική εξωτερική πολιτική πέραν και πάνω από τον Κεμάλ, γεγονός αναμενόμενο μετά από 90 χρόνια πλήρους κυριαρχίας του κεμαλισμού. Αναμενόμενη επίσης και η στροφή στο οθωμανικό αυτοκρατορικό παρελθόν καλό ή κακό, το οποίο είναι άλλωστε και το μόνο που διαθέτει η πληθυσμιακά, οικονομικά και στρατιωτικά διαρκώς ισχυροποιούμενη και φιλόδοξη αλλά βαθιά κατακερματισμένη και με προβλήματα συνοχής Τουρκία. Η πολιτική πλατφόρμα που προτείνει ο Νταβούτογλου έχει αποδώσει ορισμένα αποτελέσματα, έχει αστοχήσει σε άλλα. Στο κύριο μέρος μένει να κριθεί και φυσικά η επιτυχία της θα εξαρτηθεί από τα κενά, από τα παράθυρα ευκαιρίας, που θα αφήσουν οι άλλοι δρώντες στην περιοχή -μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.
Στη συζήτηση διατυπώθηκε από πολλούς η αίτηση για ένα Ελληνα Νταβούτογλου ή για να το θέσουμε με τον συνήθη τρόπο το ερώτημα γιατί η Ελλάδα δεν εκπονεί εθνική στρατηγική και συνεχώς βρίσκεται πίσω από την τουρκική εξωτερική πολιτική.
Η απάντηση είναι σκληρή. Ομως από τη στιγμή που η Ελλάδα αποδέχθηκε ότι δεν διεκδικεί τίποτε, ότι απλώς προασπίζει τα κεκτημένα δεν είναι δυνατόν να έχει εθνική στρατηγική: η εξωτερική της πολιτική δεν μπορεί παρά να εξαντλείται σε διαχείριση -αξιοπρεπή ή δυναμική ή αποτρεπτική ή ενδοτική κ.λπ. αλλά πάντως διαχείριση. Η εθνική στρατηγική προϋποθέτει στόχους και φιλοδοξίες που δεν υπάρχουν ούτε ως όραμα ούτε -πολύ λιγότερο- ως δυνατότητα στις ελληνικές ελίτ.
Από την άποψη αυτή είναι χρήσιμη η συζητήση για το "Στρατηγικό Βάθος" όμως είναι κάπως παράλογος ο φόβος γύρω από τη σαφή τοποθέτηση του Νταβούτογλου για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Κι αν πρόκειται να βρεθούμε μπροστά σε εθνικές υποχωρήσεις ή και ήττες αυτό δεν πρόκειται συμβεί επειδή ο Αχμέτ Νταβούτογλου έθεσε με ωμό και απολύτως ορθό -γεωπολιτικά και από την πλευρά του- τρόπο την στρατηγική με βάση την οποία η Τουρκία θα επιχειρήσει να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλά από τις δικές μας κοντόφθαλμες ηγεσίες και τις ηττοπαθείς ελίτ που κυβερνούν πολλά χρόνια τον τόπο...
Μετά την εκδήλωση ακολούθησε δείπνο σε ταβέρνα της πόλης (φωτό) όπου τα παραδοσιακά ρουμελιώτικα εδέσματα συνδυάστηκαν με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέχεια της συζήτησης, διανθισμένη ασφαλώς και με μερικά πικάντικα παρασκήνια... Ο κ. Χρήστος Γιανναράς απεδείχθη εξαιρετικός συνδαιτυμών, πολυμαθέστατος, αλλά και υπομονετικός και αναλυτικός, ευπροσήγορος και ευγενής. Να σημειώσω επίσης ότι την προηγούμενη Τρίτη ο κ. Σωτήρης Μητραλέξης, φιλόλογος και διαχειριστής της ιστοσελίδας Φοιτητικό Αντίφωνο, παρουσιάστηκε στον Ε.Σ. Η viotia του εύχεται καλή θητεία...
Δείτε όλη τη συζήτηση και μερικές φωτογραφίες από την εκδήλωση τις οποίες είχε την καλοσύνη να μας αποστείλει ο κ. Νίκος Λαμπρόπουλος, η ψυχή της Σύχγρονης Εκφρασης και των εκδηλώσεων που επί 20 χρόνια γεμίζουν τα χειμωνιάτικα βράδια της Λιβαδειάς... Δείτε επίσης κι εδώ.

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Έκτορα ... καλό ταξίδι ...

Η χειρόγραφη αφιέρωση του Έκτορα.
Φυλακτό ανεκτίμητο ...
Πριν 19 ακριβώς χρόνια, Νοέμβρης του 1991, ο ποιητής Έκτωρ Κακναβάτος εγκαινίασε τις διαλέξεις στο βιβλιοπωλείο μας με ένα απίστευτα τολμηρό για την εποχή, για επαρχιακή πόλη και για πρώτη εκδήλωση θέμα, παρουσιάζοντας "τον Μεγάλο Ανατολικό" του Εμπειρίκου.
Μεγάλη τιμή για μας, χάρη και στην αποφασιστική συμβολή του εκδότη Γιώργου Δαρδανού ο οποίος στήριξε με όλες του τις δυνάμεις το πρωτοποριακό εγχείρημά μας.
Πριν 19 ακριβώς χρόνια τέτοιες μέρες στο βιβλιοπωλείο μας πολλοί άνθρωποι πήραν το λόγο και ομολόγησαν πως μίλησαν για πρώτη φορά δημόσια για πράγματα, που μέχρι τότε συζητούσαν στα κρυφά.
Έκτορα καλό ταξίδι ...

Ο Έκτωρ Κακναβάτος μιλά στο βιβλιοπωλείο μας το Νοέμβρη του 1991

* O ποιητής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος, έφυγε πριν λίγες μέρες σε ηλικία 90 ετών. Ο Έκτωρ Κακναβάτος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά.
Βιογραφικά και βιβλιογραφικά στοιχεία από τη ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ:

Ο υπερρεαλιστής ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη), γεννήθηκε στον Πειραιά το Σεπτέμβριο του 1920 όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1943 εκδίδοντας την ποιητική συλλογή "Φούγκα". Στα χρόνια που μεσολάβησαν έως το δεύτερο έργο του ("Διασπορά", 1961) βίωσε την εμπειρία της εποχής: συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στα χρόνια του Εμφυλίου. Μετά την Απελευθέρωση, το 1947, εξορίστηκε στην Ικαρία και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου μετάχθηκε στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1949, με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Από το 1958 έως το 1962 εργάζεται στη Σύρο όπου φτιάχνει δικό του φροντιστήριο. Σε φροντιστήρια υποψηφίων για τα ΑΕΙ δίδαξε επίσης στην Αθήνα τη δεκαετία από το 1963 έως το 1973. Το 1973 διδάσκει στη Σχολή Μωραΐτη. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτήθηκε το 1986. Τα ποιήματα του Έκτορα Κακναβάτου συνδυάζουν με ιδιοφυή τρόπο τον υπερρεαλισμό με την πολιτική ποίηση, με έντονες επιρροές από τα μαθηματικά και τις θεωρίες του χάους. Το ποιητικό έργο του υπήρξε συνεχές και αμετακίνητο στις προθέσεις του. Εξέδωσε τις συλλογές:
"Φούγκα" (1943),
"Διασπορά" (1961),
"Η κλίμακα του λίθου" (1977),
"Τετραψήφιο" (1971),
"Τετραψήφιο με την έβδομη χορδή" (1972),
"Διήγηση" (1974),
"Οδός Λαιστρυγόνων" (1978),
"Τα μαχαίρια της Κίρκης" (1981),
"Ανάστιξη του θρύλου για τα νεφρά της πολιτείας" (1981),
"In Perpetuum" (1983)
"Κιβώτιο ταχυτήτων" (1987), οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε δύο τόμους, το 1990, από τις εκδόσεις 'Αγρα
("Ποιήματα 1943-1974" και "Ποιήματα 1978-1987"),
και επανεκδόθηκαν σε ενιαίο τόμο τον Ιούλιο του 2010,
"Οιακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός" (1995),
"Χαοτικά Ι" (1997), 
"Ακαρεί" (2001),
"Υψικαμινίζουσες νεοπλασίες" (2001) και
"Στα πρόσω ιαχής" (2005), και τον τόμο δοκιμίων
"Βραχέα και μακρά: Για την ποίηση: γλώσσα και λόγος" (2005). 

Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών" στις 8 Νοεμβρίου του 2010, σε ηλικία 90 ετών.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Εντυπωσιακή η συμμετοχή και η συζήτηση για το "Στρατηγικό βάθος" του Νταβούτογλου


Πέρα από κάθε προηγούμενο και πρόβλεψη, το πλήθος  των φίλων τη Δευτέρα το βράδυ 15/11/2010 στο βιβλιοπωλείο μας, δημιούργησε μια ανεπανάληπτη εικόνα  ενώ δεκάδες άλλοι φίλοι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν αδυνατώντας να εισέλθουν.

Ήταν μια επιβράβευση και μια ουσιαστική ψήφος εμπιστοσύνης πιστεύουμε, για τη δουλειά που κάνουμε επί 19 ολόκληρα χρόνια κάθε δεκαπέντε  μέρες και εκφράστηκε μια μέρα ακριβώς μετά τη θριαμβευτική επικράτηση της αποχής, του λευκού και του άκυρου στις εκλογές.
Είναι και μια απόδειξη ότι η κοινωνία  όχι απλά δεν αδιαφορεί αλλά βρίσκεται πολύ πιο μπροστά και προσδοκά κάτι διαφορετικό από τις κοντόφθαλμες κομματικές ηγεσίες του τόπου.


Τρεις νέοι επιστήμονες, οι διεθνολόγοι – πολιτικοί επιστήμονες ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ & ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΡΟΣ και ο διαχειριστής της ιστοσελίδας ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ με το συντονισμό και τις παρεμβάσεις του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ  παρουσίασαν τις θέσεις του Υπ. Εξ. της Τουρκίας, τις σχολίασαν και ακολούθησε η καθιερωμένη συζήτηση με το κοινό μας.
Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του Σωτήρη Μητραλέξη.
Τὸ «στρατηγικὸ βάθος» ἐξεδόθη στὴν Τουρκία τὸ 2001 καὶ ἔκτοτε ἔχει ἐπανεκδοθεῖ  σὲ πολλὲς δεκάδες χιλιάδες ἀντιτύπων: σήμερα ἔχει ξεπεράσει τὴν 50ὴ ἐπανέκδοση. Παρ’ ὅλα ταῦτα, τὸ σχετικὸ ἐνδιαφέρον στὴν Ἑλλάδα προέκυψε μόλις τὸ 2009, ὅταν ὁ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου διορίστηκε ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τῆς γείτονος (ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς παρεμβάσεις στὸν ἑλλαδικὸ δημόσιο λόγο ποὺ ἔτυχαν μιᾶς εὐρύτερης κυκλοφορίας/ἐπιρροῆς, δηλαδὴ μὲ τὶς κυρίως παρεμβάσεις, ὄχι βεβαίως μὲ ὁτιδήποτε ἔχει γραφτεῖ γιὰ τὸ ζήτημα). Ἐπίσης, πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ναὶ μὲν ὁ Νταβούτογλου διορίστηκε ΥΠ.ΕΞ. μόλις τὸ 2009, ἀλλὰ μέχρι τότε ἦταν σύμβουλος (ἢ ἀκόμα καὶ μέντορας) τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπὸ τὸ 2003 Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογάν, καὶ ὡς ἐκ τούτου τὸ βιβλίο του λειτουργοῦσε σταδιακὰ ἤδη ὡς μανιφέστο τῆς νέας τουρκικῆς διπλωματίας καὶ στρατηγικῆς. Συνεπῶς, τὸ ὅτι στὴν Ἑλλάδα ἀσχοληθήκαμε μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ πόνημα μόλις τὸ 2009 δείχνει μιὰ δυσοίωνη βραδύτητα στὰ ἀντανακλαστικά μας.
            Τὸ εὐρύτερο ἀναγνωστικὸ κοινὸ ἔμαθε γιὰ τὸ βιβλίο ἀπὸ τρία ἄρθρα τοῦ Sir Βασιλείου Μαρκεζίνη τὸ καλοκαίρι τοῦ 2009 στὴν ἐφημερίδα «Ἔθνος»: «ἡ Ἑλλάδα καὶ τὸ φαινόμενο Ἀχμὲτ Nταβούτογλου», «ἐπιθετικὴ διπλωματία καὶ σὲ πολλὰ μέτωπα» καὶ τὸ ἐπώδυνα συγκριτικὸ «πολιτικὴ αὐτοπροβολῆς καὶ πολιτικὴ βάθους». Τὰ κείμενα αὐτὰ εἶναι μέχρι σήμερα ἀπὸ τὰ πολὺ λίγα ἄρθρα ποὺ παρουσιάζουν νηφάλια τὸ ζήτημα στὸ ἑλληνικὸ κοινό, μὲ τὴν ἐνημέρωση νὰ προηγεῖται τῆς θέσης τοῦ ἀρθρογράφου. Ὁ κ. Μαρκεζίνης καθιστᾶ ξανὰ σαφὲς τὸ ὅτι δὲν ἔχει νόημα νὰ συζητᾶμε γιὰ τὸ θέμα χωρὶς τὴν συνεχῆ ὑπόμνηση τῆς ἔνθεν κακεῖθεν κατάστασης· γράφει: «καταρχάς, οἱ γνώσεις τοῦ κ. Νταβούτογλου εἶναι δικές του: δὲν προέρχονται ἀπὸ τοὺς (ἑκάστοτε) συμβούλους του. Τὸ στοιχεῖο αὐτὸ τὸν διαφοροποιεῖ αὐτομάτως ἀπὸ τοὺς περισσότερους ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν [σ.σ. τῆς Ἑλλάδας], οἱ ὁποῖοι ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὶς ἐνημερώσεις τῶν συμβούλων τους -ἐνημερώσεις ποὺ ἀλλάζουν ὅταν ἀλλάζουν οἱ συμβουλοι  προσαρμόζονται ὥστε νὰ εὐχαριστοῦν τὸν ὑπουργό». Καὶ γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε αὐταπάτες, κλείνει τὸ δεύτερο ἄρθρο του σημειώνοντας: «φοβοῦμαι πὼς  χώρα μου δὲν ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἀνάλογα ἐπιτεύγματα. Καὶ  δήλωση αὐτὴ δὲν ἀνήκει σὲ ἕναν λαϊκιστή: ἐκφράζει τὴν ἄποψη ἑνὸς ἀνεξάρτητου μελετητῆ,  ὁποῖος διαβάζει, ἀναλύει καὶ ἀναστοχάζεται τὶς ἰδέες, τὰ γεγονότα, τὰ κείμενα. Καθόλου δὲν τὸν εὐχαριστεῖ νὰ διατυπώνει τέτοια συμπεράσματα, ἀλλὰ  πραγματικότητα τὸν κάνει νὰ ζηλεύει - καὶ νὰ πιστεύει ὅτι οἱ ἀναγνῶστες του θὰ ἔπρεπε ἤδη νὰ ἔχουν ἀρχίσει νὰ θυμώνουν!».
Κοντεύουν μεσάνυχτα και τα πηγαδάκια καλά κρατούν έξω από το βιβλιοπωλείο

Και τώρα η αποζημίωσή μας για όσους φίλους δεν χωρέσατε στο βιβλιοπωλείο, για όσους είστε μακριά, και για όσους για διάφορους άλλους λόγους δεν μπορέσατε να παρευρεθείτε.
Στα 4 βίντεο που ακολουθούν ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΑΣ.



15112010 203856 from Foit Antifono on Vimeo.


15112010 205644 from Foit Antifono on Vimeo.


15112010 211730 from Foit Antifono on Vimeo.


15112010 222528 from Foit Antifono on Vimeo.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Το ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ του Νταβούτογλου παρουσιάζουμε τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου με τη συμμετοχή του Χρήστου Γιανναρά και 3 διεθνολόγων





Το βιβλίο του Τούρκου Υπ. Εξ.
Αχμέτ Νταβούτογλου
«το στρατηγικό βάθος»
αποτελεί μια συναρπαστική
και αποκαλυπτική ανάλυση 
της γεωστρατηγικής σπουδαιότητας
του Αιγαίου και της Κύπρου.




Οι διεθνολόγοι – πολιτικοί επιστήμονες
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ & ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΡΟΣ
και ο διαχειριστής της ιστοσελίδας ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ
θα παρουσιάσουν το βιβλίο, και με τη συμμετοχή του
ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
θα συζητήσουν το θέμα :
Η ΤΟΜΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ
πρόταση για ένα μετακεμαλικό κράτος ή
για μια νεοθωμανική αυτοκρατορία;


τη  Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010, ώρα  8.00 μ.μ.
στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ, Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49,
(πρώην Πεσ. Μαχητών), Λιβαδειά

Περισσότερες πληροφορίες με κλικ στην ανάρτηση
http://sigxroniekfrasi.blogspot.com/2010/06/blog-post_27.html

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Το βιβλίο ενός αντιπάλου: Αχμέτ Νταβούτογλου, ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Το βιβλίο του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου : “Το στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας” εκδόθηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις ”Ποιότητα” και είναι από τα ελάχιστα που κίνησαν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού τον τελευταίο καιρό.
Θεωρούμε σκόπιμο να σας παρουσιάσουμε δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις όπως αυτές είδαν το φως της δημοσιότητας από τις στήλες της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Πρόκειται για κείμενα των πανεπιστημιακών καθηγητών Χρήστου Γιανναρά και Ιωάννη Ν. Γρηγοριάδη που σίγουρα θα βοηθήσουν στην αποτελεσματικότερη κατανόηση του βιβλίου.

Στρατηγική λογική κατέναντι αφασίας 

Tου Χρήστου Γιανναρά 

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, μεταφρασμένο στα ελληνικά, το βιβλίο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (εκδόσεις «Ποιότητα», μτφρ. Νικ. Ραπτόπουλου, σελίδες 845). Θα ήθελα να το συστήσω σε όποιον ενδιαφέρεται σοβαρά (όχι συναισθηματικά-επιδερμικά) για το ενδεχόμενο να επιβιώσει ιστορικά το ελλαδικό κράτος στις σημερινές διεθνείς συνθήκες. Οχι βέβαια για να πάρει άμεση απάντηση. Αλλά για να αντιληφθεί ποιο επίπεδο κατάρτισης και ευφυΐας, ποιο ειδικό χάρισμα στρατηγικής σκέψης απαιτεί η σοβαρή αναμέτρηση με ένα τέτοιο ερώτημα.
Δεν διανοούμαι να «παρουσιάσω» στους αναγνώστες της επιφυλλίδας αυτό το βιβλίο. Ο,τι και αν παραθέσω θα είναι κατώτερο του επιπέδου και της γοητείας του. Κάθε χαρακτηρισμός που θα εκφέρω δεν επαρκεί για να συνιστά κρίση, τον καταθέτω μόνο ως πρόκληση-πρόταση να διαβαστεί το βιβλίο. Αν ήταν δυνατό, να διαβαστεί από κάθε Ελληνα. Είναι σαφώς το βιβλίο ενός αντιπάλου: ο Αχμέτ Νταβούτογλου διεκδικεί για την πατρίδα του μεγάλο κομμάτι της δικής μας πατρίδας, του Αιγαίου, την Κύπρο. Αλλά εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω διαβάσει ποτέ σε ελληνικό βιβλίο συναρπαστικότερη και αποκαλυπτικότερη ανάλυση της γεωστρατηγικής σπουδαιότητας του Αιγαίου και της Κύπρου. Ο Ντ. ξέρει καλά τι διεκδικεί. Εγώ ο Ελληνας υπερασπίζω συναισθηματική θολούρα. Παιδιαρίζω.
Μόνο με ένα ελληνικό μελέτημα θα μπορούσα, προσωπικά, να συγκρίνω το βιβλίο του Ντ.: Με το «επίμετρο», στο βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (1997), που έχει τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατιωτικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου».
Αλλά η ιδιοφυΐα του Κονδύλη και οι προβληματισμοί του οριοθετούνται καταφανώς από τον μηδενισμό του: Τον ενδιαφέρει η στρατηγική λογική (λογική του μπριτζ ή του σκακιού) για την άμυνα της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας του ελλαδικού κρατιδίου – δεν έχει άλλο όραμα, δεν πιστεύει σε κάτι περισσότερο, σε πρόταση πανανθρώπινης εμβέλειας που να κομίζει στην Ιστορία ο Ελληνισμός.
Ο Ντ. αντλεί τη στρατηγική του ανάλυση από το όραμά του για την Τουρκία. Και το όραμα είναι, να διασώσει η χώρα του τον «πολιτισμικό της άξονα», τη διαφορά της από τη Δύση – τη διαφορά όχι ως αντίθεση, αλλά ως ιδιαιτερότητα, ως «ιδιαίτερη θέση στο διεθνές σύστημα». Είναι σαφέστατη (σχεδόν επιθετική) η περηφάνια του γι’ αυτήν την ιδιαιτερότητα, δεν φιλοδοξεί ούτε την αντιπαλότητα ούτε τη μίμηση, δεν είναι ο μειονεκτικός απέναντι στη Δύση Ανατολίτης, ο ξιπασμένος από τα «φώτα» της μεταπράτης. Εχει ραχοκοκαλιά, διεκδικεί να επιβάλει, από θέσεως ισχύος, την τουρκική ιδιαιτερότητα στη σημερινή διεθνή συνύπαρξη.
Γι’ αυτό και αρνείται να παγιδευτεί στην άμυνα, στη «διαφύλαξη συνόρων». Λέει: «Οι φιλόδοξες χώρες ορίζουν το τι θεωρούν για τις ίδιες απειλή βασιζόμενες στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, όχι στους φόβους τους. Αντίθετα, οι παθητικές, χωρίς φιλοδοξίες χώρες διαμορφώνουν στρατηγικές υποταγμένες στις απειλές που υφίστανται» (ακόμα και από τεχνητά, ασήμαντα γειτονικά τους κρατίδια, θα πρόσθετα). «Δεν υπάρχει πιο θλιβερή κατάσταση για μια χώρα από το να προβάλλει τις εσωτερικές της αδυναμίες σαν βασικές αρχές που καθορίζουν τη στρατηγική της», συμπληρώνει ο Ντ. Παραβλέπει ότι υπάρχει και θλιβερότερη κατάσταση: Χώρες που απλώς υποτάσσουν πειθήνια τη στρατηγική τους στα θελήματα-βίτσια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ή σε παραγγελίες προμήθειας εξοπλισμών από Ευρωπαίους «προστάτες» τους. Και το κάνουν μόνο για να εξαγοράσουν εύνοια (με χειροπιαστά ανταλλάγματα) κάποιοι σπιθαμιαίοι επαγγελματίες της εξουσίας.
«Το βασικότερο έρεισμα στρατηγικής ισχύος μιας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγων», διδάσκει ο Ντ. «Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφική θέση και την ιστορική παράδοση, σταθερά δεδομένα της στρατηγικής. Ομως, ο παράγων της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει κανούργια δεδομένα στρατηγικής λογικής, νέες οπτικές για την αξιολόγηση της γεωγραφίας και της ιστορίας». Αν συνειδητοποιούσαμε οι Ελληνες τη βαρύτητα αυτής της απόφανσης του Ντ. θα είχαμε παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο πρωθυπουργούς όχι για την εγκληματική οικονομική τους πολιτική, αλλά για την πολιτική τους στο υπουργείο Παιδείας.
Η θεμελιωδέστερη προϋπόθεση για τον σχεδιασμό αποτελεσματικής στρατηγικής είναι, κατά τον Ντ., «η λογική που στηρίζεται σε υπαρξιακά αιτήματα: Στα στοιχεία που υφαίνουν τη σημερινή συλλογική μας προσωπικότητα, στους παράγοντες κοινωνικής συνοχής, στην πολιτική κουλτούρα, (τελικά) στην εθνική συνείδηση... Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».
Πρέπει να ξέρει, φαντάζομαι, ο σημερινός Τούρκος υπ. Εξ. ότι, με μια τέτοια εκφραστική σαν τη δική του, το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα (οι εξαιρέσεις ελάχιστες και μη σοβαρές) καγχάζει ειρωνικά. Τρέμοντας μήπως και χαρακτηριστούν «μη-προοδευτικοί» από μια κυρίαρχη στη δημοσιότητα (με δυσεξήγητες μεθοδεύσεις) διανόηση, χλευάζουν κάθε αναφορά σε κοινωνική συνοχή, ιστορική συνέχεια, ιδιαιτερότητα πολιτισμού. Διαστρέφουν την Ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια, αφελληνίζουν τη γλώσσα, εξηλιθιώνουν τις μάζες με τον τζόγο και το ποδόσφαιρο. Ισως να μην είναι συνειδητοί αρνησιπάτριδες, αλλά μόνο χαμηλότατου νοητικού βεληνεκούς. Γι’ αυτό και ψευτοθρηνούν επί χρόνια για το πόσο μειονεκτική είναι η Ελλάδα σε σχέση με τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου λέει: «Το Αιγαίο αποτελεί τον σημαντικότερο θαλάσσιο κόμβο της ευρασιατικής ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά - Νότου... Αυτή η θάλασσα - πέρασμα κατέχει μια προσδιοριστική θέση μοναδική στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική, γεωπολιτισμική (διεθνή) αλληλεπίδραση... Εχει μια πρώτης τάξεως στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και για τις παράκτιες χώρες του Εύξεινου Πόντου και για όλες τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις που έχουν ανάγκη ενός μεταφορικού και εμπορικού κόμβου... Η Κύπρος, που κατέχει παγκοσμίως κεντρική (γεωστρατηγική) θέση, βρίσκεται, μαζί με την Κρήτη, πάνω σε άξονα όπου τέμνονται (τεράστιας γεωοικονομικής και στρατηγικής σημασίας) θαλάσσιες οδοί... Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο διεθνές πεδίο... Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ανοιχτό ένα Κυπριακό Ζήτημα».
Αυτά τα εκπληκτικά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα του Αιγαίου, της Κύπρου, της Κρήτης, σκέψου, αναγνώστη, ποια ελληνικά πολιτικά «αναστήματα» τα διαχειρίζονται.
πηγή εφημ.. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Το Δόγμα Νταβούτογλου και η Θέση της Τουρκίας στον Κόσμο
Του Ιωάννη Ν. Γρηγοριάδη*

Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είναι ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα του ελληνικού τύπου. Αν διαβάσει τα σχόλια που του αφιερώνονται, αναρωτιέται πολλές φορές κανείς μήπως ο Τούρκος υπουργός είναι δημοφιλέστερος στην Ελλάδα από την Τουρκία. Συχνά οι απόψεις του συνδέονται με την αναβίωση του «νεοθωμανισμού». Πέραν της εννοιολογικής συγχύσεως με την οποία συνοδεύεται η χρήση αυτού του όρου, λίγη προσοχή έχει δοθεί στο ακριβές περιεχόμενο των απόψεών του, οι οποίες έχουν διατυπωθεί σε βίβλία, ακαδημαϊκά άρθρα και ομιλίες, σημαντικότερο από τα οποία είναι το βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» (Stratejik Derinlik) το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 2001.
Κατά τον Νταβούτογλου η Τουρκία δεν είναι μια περιφερειακή αλλά μία «κεντρική δύναμη» η οποία διαθέτει πολλαπλές ταυτότητες. Είναι χώρα της Ευρώπης, των Βαλκανίων, της Μεσογείου, του Ευξείνου Πόντου, του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, ακόμη και του Περσικού Κόλπου. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να θέτει τις δυνατότητές της στην υπηρεσία των στρατηγικών προτεραιοτήτων άλλων μεγαλύτερων δυνάμεων αλλά να διεκδικεί τον δικό της αυτόνομο ρόλο. Αυτό που επιδιώκει ο Νταβούτογλου δεν είναι η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά η διεκδίκηση από την Τουρκία ενός παγκόσμιου στρατηγικού ρόλου. Ήδη η Τουρκία έχει κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Καθώς διαθέτει την 17η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, ήδη μετέχει στο G-20, την σύνοδο κρατών η οποία συγκεντρώνει τις κορυφαίες ανεπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις και έχει πρωταγωνιστήσει στην διαχείριση της παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως. Ο στρατηγικός στόχος αυτής της πολιτικής, όπως τον έθεσε ο ίδιος ο Νταβούτογλου πριν από μερικούς μήνες είναι η είσοδος της Τουρκίας στο κλαμπ των δέκα ισχυροτέρων κρατών μέχρι το 2023, την επέτειο των εκατό χρόνων της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Παράλληλα ο Νταβούτογλου επιδιώκει να αναμορφώσει την διεθνή εικόνα της Τουρκίας προβάλλοντάς την ως «ήπια δύναμη» (soft power). Οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και οι στενές σχέσεις συμμαχίας με την Δύση δεν προβάλλονται πλέον ως το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας. Αντιθέτως καλλιεργείται η εικόνα της χώρας ως «νησίδος δημοκρατίας, οικονομικής ευημερίας και πολιτικής σταθερότητος» η οποία επιδιώκει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίλυση περιφερειακών κρίσεων και να πρωταγωνιστήσει στον διάλογο μεταξύ της Δύσεως και του ισλαμικού κόσμου.
Για να εκπληρώσει ωστόσο η Τουρκία τις φιλοδοξίες της σε παγκόσμιο επίπεδο, χρειάζεται να απαλλαγεί από δύο καίρια εσωτερικά προβλήματα τα οποία λειτουργούν σαν τροχοπέδες. Ο Νταβούτογλου θεωρεί αναγκαία και επείγουσα την διευθέτηση των δύο καιρίων εκκρεμών εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας. Η επίλυση του Κουρδικού ζητήματος επί τη βάσει του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητος της Τουρκίας και των πολιτιστικών δικαιωμάτων των Κούρδων όχι μόνον αποτελεί προϋπόθεση κοινωνικής ειρήνης στην Τουρκία αλλά και θα ενισχύσει τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας στην Μέση Ανατολή. Η άρση της αντιπαραθέσεως μεταξύ συντηρητικών μουσουλμάνων και κοσμικών κεμαλικών επί τη βάσει ενός «φιλελεύθερου συμβιβασμού» που θα επιβάλλει και στις δύο πλευρές αμοιβαία ανοχή και σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων θα απαλλάξει την Τουρκία από μία γάγγραινα. Αυτή ταλανίζει την εσωτερική συνοχή και αποσταθεροποιεί το πολιτικό σύστημα, με τις συνεχείς αντιπαραθέσεις μεταξύ κυβερνήσεως και γραφειοκρατίας. 
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" την 11η Ιουνίου 2010)
και στο ιστολόγιο "Επιφυλλίδες" 
* Ο Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Μπίλκεντ και επιστημονικός συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.


Ο διάλογος που ακολουθεί έγινε στην πάντα ενδιαφέρουσα εκπομπή του Παντελή Σαββίδη “Ανιχνεύσεις” την Τετάρτη 2 Ιουνίου με συνομιλητές τους Παναγιώτη Ήφαιστο, Χρήστο Γιανναρά, Νεοκλή Σαρρή και Σάββα Καλεντερίδη.
Η βασική σύλληψη του βιβλίου αποτελεί το νέο τουρκικό γεωπολιτικό δόγμα του νεοοθωμανισμού για το οποίο γράφηκαν ήδη αρκετά. Η εκπομπή προσπαθεί να εξετάσει, μεταξύ άλλων, το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο προβάλλει τη σκέψη του ο κ. Νταβούτογλου.


Ανιχνεύσεις: Το στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας from antifono.gr on Vimeo.



Περισσότερη αρθογραφία για το θέμα στους συνδέσμους που μας έστειλε ο κ. Παναγιώτης Ήφαιστος  με κλικ ΕΔΩ