Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Ευχές από το βιβλιοπωλείο μας για μια καλύτερη χρονιά με υγεία, με πολλά και ποιοτικά διαβάσματα και προπαντός χωρίς αυταπάτες.


Ευχές από το βιβλιοπωλείο μας για μια καλύτερη χρονιά

με υγεία, με πολλά και ποιοτικά διαβάσματα

και προπαντός χωρίς αυταπάτες.

ΥΓ.
Και όπως ορμήνεψε ο Μιχάλης Κατσαρός

Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Η εκδήλωση του βιβλιοπωλείου μας ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥΛΗ με οπτικο-ακουστικό υλικό.


Ανταποκρινόμαστε στην παράκληση πολλών φίλων και ανεβάζουμε με όσο οπτικοακουστικό υλικό διαθέτουμε την εκδήλωσή μας ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥΛΗ.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Αναμνηστική φωτογραφία με όλους τους συντελεστές της μεγαλειώδους εκδήλωσης ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥΛΗ στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ. από αριστερά ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ, ΒΑΣΩ ΒΑΣΙΛΟΥ - ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ, ΜΑΡΙΑ ΣΚΙΑΔΑΡΕΣΗ, ΝΩΝΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΥΛΟΣ, ΜΑΡΙΑ ΠΑΓΟΥΡΓΙΑ, ΝΤΙΛΕΚ ΚΟΤΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ, σεβ. μητροπ. Ιλίου ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

Η Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του βιβλιοπωλείου ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ με θεματική τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥΛΗ πιο φιλόδοξη από κάθε άλλη φορά αντιπαρατέθηκε  με επιτυχία στο κλίμα της μιζέριας και της απογοήτευσης των ημερών.

Βραδιά μυσταγωγίας  αυτή του Σαββάτου 17/12/11 που χρωματίστηκε από τις ολοζώντανες περιγραφές των κειμένων που είχαν επιλέξει και άψογα διάβασαν όλοι οι φίλοι που συμμετείχαν, ενώ η λυρική και εκφραστική φωνή της Dilek Koc και των μουσικών που τη συνόδευσαν απογείωσε την εκδήλωση.

Η Dilek Koc τραγουδά με τησυνοδεία του Γ. Πούλου (λαούτο) και Μ. Πανουργιά (κιθάρα)
Διαβάστηκαν κείμενα των Γουσταύου Ριβέ,(Γ. Θεοχάρης) Δημ.Βουτυρά, (Βάσω Βασιλού – Παπαγεωργίου) Αλ. Παπαδιαμάντη, (σεβ μητροπ.Αθηναγόρας) Οδ. Ελύτη, (Γιάννης Καλπούζος) Κώστα Βάρναλη, (Νώντας Παπαγεωργίου)ποίημα του Κων/νου Κρυστάλη,(Γ. Θεοχάρηςένα διήγημα που γράφτηκε ειδικά για την εκδήλωσή μας από το συγγραφέα Κώστα Ακρίβο και ένα ακόμα που ακούστηκε για πρώτη φορά από τη συγγραφέα Μαρία Σκιαδαρέση.


Ο μητροπολίτης Ιλίου Αθηναγόρας διαβάζει "Έρωτας στα χιόνια" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.


Η Βάσω Βασιλού Παπαγεωργίου (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) διαβάζει το "Χριστουγεννιάτικο δώρο" του Δημοσθένη Βουτυρά.


Ο Γ. Χ. Θεοχάρης διαβάζει το διήγημα του Γουσταύου Ρενέ "Χριστούγεννα" και το ποίημα του Κώστα Κρυστάλη "Χριστούγεννα της Στρουγγοκαλύβας".


Ο Νώντας Παπαγεωργίου (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) διαβάζει το διήγημα του Κώστα Βάρναλη "Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη".


Το διήγημά της "Οι μαύροι" διαβάζει η Μαρία Σκιαδαρέση.


Ο Κώστας Ακρίβος διαβάζει το διήγημά του "Ελίτσα στο μάγουλο"



Tα τραγούδια της Dilek Koc έδωσαν το δικό τους ξεχωριστό χρώμα στην εκδήλωση του βιβλιοπωλείου ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ στις 17/12/2011με θέμα ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥΛΗ.
Τη συνόδευσαν οι μουσικοί:
Γιώργος Πούλος - λαούτο και Μαρία Πανουργιά - κιθάρα






Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;


Το τελευταίο ιδιόχειρο σημείωμα του πρώην υπουργού και καθηγητή Γεώργιου-Αλέξανδρου Μαγκάκη λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή είχε τίτλο «Η ζωή πάνω στο νήμα». Σε κίτρινο χαρτί με διορθώσεις και σημειώσεις, άφησε τις τελευταίες του σκέψεις, παρά τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του.

Σκέψεις που δυστυχώς για χρόνια θα μας ταλανίζουν και θα μας προβληματίζουν σε κάθε απόπειρα αυτοπροσδιορισμού μας.

«Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να 'στε όλοι καλά.

Στον τάφο μου να γράψετε: Αντιστάθηκε το 1941-1944 στη ναζιστική κατοχή, το 1967-1974 στη στρατιωτική δικτατορία και το 1989-1996 στην ηθική σήψη. Μετά, στην πλημμύρα του άνοου, δεν υπάρχει αντίσταση και το μετά από την πλημμύρα αυτή δεν υπάρχει πια».

Βιογραφικό


Γεννήθηκε το 1922 στην Αθήνα και ήταν γιος του Αντωνίου Μαγκάκη από τη Νάξο, δικηγόρου και βουλευτή Κυκλάδων, που είχε διατελέσει και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του αντιβενιζελικού πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκηπου τουφεκίστηκε στη Δίκη των έξι ως ένας από τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής καταστροφής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταπολεμικά συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ποινικού Δικαίου του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Νυμφεύθηκε την Αγγελική Γονατά, κόρη του στρατηγού και πρωθυπουργού Στυλιανού Γονατά.

Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΠΕΑΝ, όπου συνυπήρξε με τον Αναστάσιο Πεπονή, επίσης μετέπειτα κορυφαίο υπουργό των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1953 εξελέγη υφηγητής του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε να διδάσκει. Κατά το διάστημα 1962 - 1963 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας ως επισκέπτης καθηγητής, ενώ το 1968 εξελέγη παμψηφεί καθηγητής στην Έδρα του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Όμως η χούντα δεν ενέκρινε τον διορισμό του. Τον Φεβρουάριο του 1969 τον απομακρύνει και από τη θέση του υφηγητή. Οι παραδόσεις του στη Νομική Σχολή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας αποτέλεσαν ευθείες αντιδικτατορικές εκδηλώσεις, γεγονός που τον οδήγησε τον Ιούλιο του 1969 στη σύλληψη. Για πέντε μήνες παρέμεινε σε απομόνωση και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ενώ τον Απρίλιο του 1970 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 18 ετών.

Από τη φυλακή γράφει αντιστασιακά κείμενα καταγγέλλοντας το καθεστώς. Ένα από τα κείμενα αυτά, το Γράμμα από τη φυλακή, δημοσιεύεται εκτενώς από τα ΜΜΕ του εξωτερικού ενώ ένα άλλο με τίτλο Η Ελλάδα μου συμπεριλαμβάνεται στην αντιστασιακή έκδοση Νέα Κείμενα που κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1971. Το 1972, ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης τον εξέλεξε τακτικό καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Τον Απρίλιο του 1972 αποφυλακίζεται, για λόγους υγείας και καταφεύγει στη Χαϊδελβέργη όπου διδάσκει Ποινικό Δίκαιο και Φιλοσοφία του Δικαίου χωρίς να σταματά ούτε στιγμή τον αντιδικτατορικό του αγώνα.

Μετά την πτώση της δικτατορίας (1974) επιστρέφει στην Ελλάδα και μετέχει στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως υπουργός Δημοσίων Έργων (24 Ιουλίου 1974 - 9 Οκτωβρίου 1974). Παράλληλα αρχίζει ξανά τις παραδόσεις του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συγκεκριμένα στην πανηγυρική έναρξη των παραδόσεων ξεκίνησε τον λόγο του προς τους φοιτητές με την περίφημη φράση: «Κύριοι και τώρα συνεχίζουμε από εκεί που μας σταμάτησαν». Η φράση αυτή προκάλεσε ξέφρενο ενθουσιασμό και συγκίνηση όπου οι ακροατές του όρθιοι επί 15 λεπτά της ώρας τον χειροκροτούσαν, μη μπορώντας και ο ίδιος να κρύψει την συγκίνησή του.

Εξελέγη βουλευτής στο Υπόλοιπο Αττικής με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις το 1974 και στη Β΄ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ το 1985, το Νοέμβριο του 1989, το 1990 και το 1993.[1]. Διετέλεσε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας (Οκτώβριος 1981 - Ιούλιος 1982) και υπουργός σε κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου:[2]

· υπουργός Δικαιοσύνης (Ιούλιος 1982 - Απρίλιος 1986)

· υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Φεβρουάριος - Σεπτέμβριος 1987)

· αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (Σεπτέμβριος 1995 - Ιανουάριος 1996).

Ήταν μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου, της Διεθνούς Αμνηστίας, καθώς και της Διεθνούς Ένωσης Νομικών. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή σοσιαλιστικά και επιστημονικά συνέδρια.

Πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2011, σε ηλικία 89 ετών. Λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή έγραψε σε ιδιόχειρο σημείωμα: «Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτός που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να 'στε όλοι καλά».

 Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Την τριλογία της ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ παρουσιάζει η συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου την Παρασκευή, 11 Δεκεμβρίου 2015, στις 8:15 μ.μ., στον χώρο του βιβλιοπωλείου


Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση
  της συγκλονιστικής τριλογίας

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ
της Μαίρης Κόντζογλου
που αγάπησαν χιλιάδες αναγνώστες.

Παρασκευή, 11 Δεκεμβρίου 2015, στις 8:15 μ.μ.,
στον χώρο του βιβλιοπωλείου
(Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49, πρώην Πεσ. Μαχητών, Λιβαδειά)

Το νέο μυθιστόρημα με τίτλο
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ
ολοκληρώνει το πιο συναρπαστικό λογοτεχνικό ταξίδι
στην Καππαδοκία του χθες και του σήμερα.

Η Μαίρη Κόντζογλου θα μιλήσει για την τριλογία,
θα συζητήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα των βιβλίων.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός
ΗΛΙΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΝΗ
  

Αυτό το φθινόπωρο ολοκληρώθηκε ένα συναρπαστικό λογοτεχνικό ταξίδι. Η συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου με την έκδοση του πρώτου βιβλίου της τριλογίας των «Παλιών Ασημιών», έναν χρόνο πριν, το φθινόπωρο του 2014, μας προσκάλεσε σε ένα μαγικό ταξίδι στην Καππαδοκία του χθες και του σήμερα, έναν τόπο γεμάτο ιστορία, θρύλους και παραδόσεις. Μας διηγήθηκε την περιπέτεια ενός ελληνισμού στα βουνά με τα χιόνια και τις κοιλάδες με τα ανάγλυφα βράχια, ενός ελληνισμού που ξεχασμένος στα έσχατα της Ανατολίας ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, προσεύχεται, λιτανεύει, γερνάει και πεθαίνει κάτω από τη σκιά των ηφαιστείων. Μας αφηγήθηκε μια συναρπαστική ιστορία για αλησμόνητες πατρίδες και αλησμόνητους έρωτες που συνεχίστηκε με το δεύτερο μέρος της τριλογίας Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια την άνοιξη του 2015 και ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες με την έκδοση του μυθιστορήματος Πέρα από τα Παλιά Ασήμια. Τρία μυθιστορήματα για τη σημασία της μνήμης και της πατρίδας, τη δύναμητης ιστορίας και της παράδοσης και την επιμονή του αληθινού έρωτα.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ
Καισάρεια, Μερσίνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη: η πορεία του ξεριζωμού, ο επώδυνος δρόμος της προσφυγιάς των Ελλήνων της Μικρασίας θα συνδεθεί με την τελευταία πράξη του δραματικού έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Τραγικά αδιέξοδα, αποφάσεις ζωής και θανάτου, αιματοβαμμένες συγκρούσεις θα αναδείξουν τη βαθύτερη ουσία της αγάπης αυτού του ζευγαριού η οποία θα κληθεί να διασώσει τη συνέχειά της…
Εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις, υπερβαίνοντας τις επιταγές της Ιστορίας, η αγάπη αυτή, ογδόντα χρόνια μετά, θα ενώσει δύο ανθρώπους την Έλσα και τον Άλεξ από δύο τόσο διαφορετικούς κόσμους που θα έλεγε κανείς πως ούτε μια κοινή ματιά δεν θα μπορούσαν να ρίξουν στο λαξευμένο στον βράχο μοναστήρι της Παναγιάς που χαμογελάει, στην απόκοσμη Μόνη των Παλιών Ασημιών…

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε, μεγάλωσε και συνεχίζει να μεγαλώνει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει εργασθεί σε μεγάλες ελληνικές εταιρείες, με αντικείμενο πάντα την Επικοινωνία.
Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: Το Μέλι το Θαλασσινό (2008), Περπάτα με τον άγγελό σου (2009), Οι μεσημβρινοί της ζωής (2011), τριλογία που αποτελείται από τα βιβλία: Στους ήλιους του έρωτα, Στα φεγγάρια της αλήθειας, Στη Γη της Αγάπης, και Χίλιες ζωές απόψε (2013). Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο επίσης κυκλοφορούν τα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας: Τα Παλιά Ασήμια (2014) και Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια (2015).

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Τα Δεκεμβριανά του 1944 που σημάδεψαν και στιγμάτισαν τη σύγχρονη ιστορία μας με τη ματιά ενός φωτογράφου (Kessel), ενός σκηνοθέτη (Αγγελόπουλος) και ενός ποιητή (Ρίτσος)


Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου βρισκόμουν, στην Αθήνα στην Πλατεία Συντάγματος, μαζί με έναν Αμερικανό ρεπόρτερ, τον Κόνι Πούλος. Είχε ξεκινήσει μια μεγάλη διαδήλωση. Οι οπαδοί του ΕΑΜ διαμαρτύρονταν για τον αφοπλισμό των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Η αστυνομία είχε διαταχθεί να σταματήσει τη διαδήλωση και είχε σχηματίσει ένα κλοιό στο δρόμο. Την προηγούμενη μέρα η Κυβέρνηση είχε δώσει την άδεια της αλλά αργά τη νύχτα η άδεια ανακλήθηκε. Οι αξιωματούχοι του ΕΑΜ δήλωσαν πως ήταν αδύνατο να ματαιώσουν τη διαδήλωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αποφάσισαν να προχωρήσουν
Ένα τεράστιο πλήθος γέμιζε το δρόμο μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό. Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί κι ακολούθησε μια ριπή. Βρισκόμαστε με τον Κόνι έξω από τα Παλαιά Ανάκτορα, απέναντι από τον κλοιό της αστυνομίας. Όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί εγκλωβιστήκαμε ανάμεσα στις πρώτες γραμμές των διαδηλωτών και τους αστυνομικούς. Καλυφτήκαμε πίσω από το τοιχαλάκι του δρόμου που οδηγεί στα ανάκτορα.
Με τους πρώτους πυροβολισμούς οι διαδηλωτές έπεσαν κάτω.
«Πυροβολούν άοπλους», είπε ο Κόνι. «Ναι» , του απάντησα, «κοίτα αυτόν αριστερά».
Σχεδόν 15 πόδια μακριά μας, ένας άνδρας με πρόσωπο γεμάτο αίματα προσπαθούσε να σηκωθεί από το έδαφος. Κρατούσε το στομάχι του κι αίματα ανάβλυζαν μέσα απ’ τα δάκτυλά του. Οι σποραδικοί πυροβολισμοί σταμάτησαν μερικά δευτερόλεπτα. Οι διαδηλωτές σηκώθηκαν και άρχισαν να διαλύονται. Μερικά σώματα έμεναν ακίνητα στο δρόμο. Κάποιος ζητούσε βοήθεια. Όσοι τραυματίες μπορούσαν να περπατήσουν υποβαστάζονταν από τους συντρόφους τους. Μετά από μια μικρή διακοπή η αστυνομία πυροβόλησε ξανά. Όταν φάνηκε πως οι πυροβολισμοί σταματούν οριστικά, μερικοί διαδηλωτές εμφανίστηκαν στην Πλατεία Συντάγματος για να μαζέψουν τους νεκρούς και τους βαριά τραυματισμένους. Η αστυνομία πυροβόλησε και τους απώθησε.
Συνολικά η αστυνομία σκότωσε 23 και τραυμάτισε 140, ανάμεσα τους και πολλές γυναίκες. Αυτό, όμως, δε σταμάτησε τους διαδηλωτές που άρχισαν να κατευθύνονται προς τον αστυνομικό σταθμό απ’ όπου αναχαιτίστηκαν με νέα πυρά.
Την ίδια στιγμή τα βρετανικά τεθωρακισμένα που είχαν σταθμεύσει κατά μήκος της Πανεπιστημίου κινήθηκαν και εμφανίστηκαν στο δρόμο οι άντρες της βρετανικής στρατιωτικής αστυνομίας. Οι διαδηλωτές τους υποδέχτηκαν με ανακούφιση κι έτρεξαν στην Πλατεία Συντάγματος να τους αγκαλιάσουν και να τους φιλήσουν.
Ένας Βρετανός αξιωματικός φώναξε στο διευθυντή της αστυνομίας Άγγελο Έβερτ που στεκόταν στον εξώστην του αστυνομικού αρχηγείου.
«Σταματήστε αμέσως να πυροβολείτε».
Ο Έβερτ απάντησε με αθωότητα «Ποιος πυροβολεί;»
(Dmitri Kessel)
 Ένα τεράστιο πλήθος γέμιζε το δρόμο μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό

  Ξαφνικά ακούστηκαν πυροβολισμοί και ακολούθησε μια ριπή


Περισσότερες φωτογραφίες και κείμενα του Dmitri Kessel

με κλικ
ΕΔΩ
Ο Dmitri Kessel γεννήθηκε στην Ουκρανία στις αρχές του 20ου αιώνα. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1923 και εργάστηκε ως φωτογράφος στο περιοδικό "Life". Ταξίδεψε σ' ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και οι φωτογραφίες του -μολονότι προορίζονταν για ένα εφήμερο μέσο- άντεξαν στο χρόνο. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ του κόσμου και η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολλά βιβλία. Οι φωτογραφίες που έβγαλε, όμως, στην Ελλάδα το 1944, έμειναν οι περισσότερες ανέκδοτες και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο λεύκωμα των εκδόσεων "Άμμος".


Με τη ματιά του μεγάλου σκηνοθέτη Θ. Αγγελόπουλου η έναρξη των Δεκεμβριανών του 1944 που σημάδεψαν και στιγμάτισαν τη σύγχρονη ιστορία μας με την ένοπλη επέμβαση των Βρετανών ενάντια στο ΕΑΜ.





Και η ποιητική αποτύπωση από τον Ποιητή Γιάννη Ρίτσο
από τις «Γειτονιές του Κόσμου»

(...)
Τι θέλεις, Τζον, εδώ πέρα; Γύρισε στην πατρίδα σου.
Η πατρίδα σου είναι μεγάλη, Τζον - είναι όμορφη η πατρίδα σου -
Είναι κείνα τα φώτα στην ομίχλη - και σε περιμένει, Τζον, η μάνα σου
Και σεργιανάει ο Βασιλέας Ληρ μες στην ομίχλη
Ο Βασιλέας Ληρ γδυμένος το βασιλικό του μεγαλείο και στο στέμμα του
Μ' ένα κλαδάκι μοναχά αγριελιάς στα άσπρα μαλλιά του, ο Ληρ μες στην
Ομίχλη του Λονδίνου
Ο Ληρ - όχι πια βασιλιάς - μα κάτι πιότερο, Τζον, ο Ληρ άνθρωπος
Ο Ληρ μες στην ομίχλη του Λονδίνου γυρεύοντας την Κορδέλλια
Ο Ληρ, Τζον, με τα βρώμικα γένεια του, τυφλός
Ψάχνοντας με τα δάχτυλά του δίχως δαχτυλίδια
Ψάχνοντας τον αγέρα και την καρδιά μας να πιάσει το χέρι της αγάπης
Τυφλός ο Ληρ πλέοντας όλος μες στο θάμπος της αγάπης
Και κείνα τα φώτα στην ομίχλη φκιάχνοντας ένα φωτοστέφανο
Γύρω στ' αχτένιστα μαλλιά του Ληρ - Κι εμείς αγαπάμε, Τζον, το Ληρ
Κι ο Βεάκης έπαιξε το Ληρ στα θέατρά μας, Τζον,
Ο Βεάκης, Τζον, που με το φωτοστέφανο του Ληρ
Κάθεται αυτή την ώρα, Τζον, πίσω απ' τ' οδόφραγμα της Κυψέλης
Αυτήν την ώρα, Τζον, που ανηφοράει το τανκ σου στην Κυψέλη -
Και μεις, Τζον,
Πολύ αγαπάμε την Κορδέλλια, θαρρώ την αδελφούλα σου
Τη λένε Κορδέλλια. Κι η Κορδέλλια σε περιμένει, Τζον,
Να συνεχίσετε το διάβασμα των στίχων του Βύρωνα.
Νάτος ο Λόχος, Τζον, του Λόρδου Βύρωνα
Ο Λόχος, Τζον, των φοιτητών μπροστά στο τανκ σου, Τζον. Δε βλέπεις;
(...)

(...)
Ο Γιάννης Ρίτσος, στην επική τοιχογραφία του «Οι Γειτονιές του Κόσμου», έχει αποτυπώσει ποιητικά την εποποιία της αντίστασης του λαού της Αθήνας σε αυτή την κομβική φάση της μεγάλης δεκαετίας του 1940. Στο πρώτο απόσπασμα που παραθέτουμε, καταγράφει ένα πραγματικό επεισόδιο: Τον μέγιστο ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη - τον «καλύτερο βασιλιά Ληρ του κόσμου», όπως τον χαρακτήρισε η κριτική της εποχής - να στήνει το οδόφραγμα της Κυψέλης, ενάντια στα βρετανικά τανκς.

Στο δεύτερο απόσπασμα που ακολουθεί  μάρτυρας και κατήγορος της επέμβασης είναι το άγαλμα του μεγάλου Άγγλου ποιητή και συμβόλου του πολιτικού κινήματος του φιλελληνισμού, του Λόρδου Μπάιρον:

Ξημερώνει. Τα τζάμια είναι ρόδινα. Κι η πολιτεία είναι ρόδινη.
Και τα τανκς του Τζον είναι μαύρα. Και μόνο
Οι νεκροί έχουν μείνει στους δρόμους της ρόδινης πολιτείας. Και μόνο
Το άγαλμα του Βύρωνα πίσω απ' το Ζάππειο,
Εκεί που στρίβουν οι ράγιες του τραμ για το Παγκράτι,
Καταμόναχο το άγαλμα του Βύρωνα πάνου απ' τους σκοτωμένους
Κοιτάει κατάματα τον Τζον
Κοιτάει τα μαύρα τανκς των πατριωτών του μέσα στη ρόδινη πολιτεία
Κι απαγγέλλει στο ρόδινο πρωινό την κατάρα του.
Μα ο Τζον δεν ακούει. Μόλις ξύπνησε.
Ερριξε μπόλικο νερό στο πρόσωπό του.
Σαπούνισε καλά τα χέρια του. Δε βλέπει τίποτα πάνου στα χέρια του.
Κατεβαίνει τις σκάλες της «Μεγάλης Βρεττάνιας»
Σφυρίζοντας χαρούμενα το Τιπερέρι.
Κι ο Βύρωνας ολομόναχος απαγγέλλει πάνου από τους σκοτωμένους
Κοιτώντας τα μαύρα τανκς των πατριωτών του
Μέσα στη ρόδινη, την έρημη, την καταπληγωμένη Αθήνα.
πηγή σχολίων στα αποσπάσματα του ποιήματος

Οι φωτογραφίες είναι από το Λεύκωμα "DMITRI KESSEL, ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ‘44", Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ