Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Το χαμένο χειρόγραφο: Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Νικηφόρος μέσα από τα μονοπάτια της προφορικής και συναισθηματικής ιστορίας



Το χαμένο χειρόγραφο

Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Νικηφόρος μέσα από τα μονοπάτια της προφορικής και συναισθηματικής ιστορίας

Βασιλική Κομπιλάκου
Βιβλιόραμα, 2017
396 σελ.

Τιμή € 26,50


"Τον Άρη τον είδαμε σε λίγο. Ήταν απλά ντυμένος, με πυκνά, μαύρα γένια· με φυσεκλίκια. Μας χαιρέτησε θερμά. Το μάτι του ήταν αεικίνητο· πολύ ζωντανό μάτι. Αφού τέλειωσαν τα καλωσορίσματα, ζήτησε χωριστά κάθε μέλος του αρχηγείου για να συζητήσει.

Με ρώτησε ποιες είναι οι εντυπώσεις μου και τι γνώμη είχα πάνω στη ζωή μας.
Του μίλησα για τις πολλές συνελεύσεις, για τη γνωστή τακτική μας και τον καλογερίστικο ασκητεμό μας. Δυο λόγια μου 'πε:
"- Καλά· συμφωνάς πως πρέπει να γεμίσουμε τη ζωή των παιδιών, για να μην περπατάει το μυαλό τους στο σπίτι, στη γελάδα, στο χωράφι· να τους δώσουμε περιεχόμενο στη δουλειά τους για ν' αποχτήσουν οντότητα κι αυτοπεποίθηση. Μόνο έτσι θα κάνουμε αντάρτικο."

Μίλησε ύστερα με τους Αριστείδη, Διαμαντή και τον Περικλή, και δεν είχε βασιλέψει ακόμα καλά ο ήλιος, που έδωσε το σύνθημα να ετοιμαστούμε γιατί θα κατεβαίναμε στη Στρώμη.
Ο Αριστείδης θυμήθηκε να ρωτήσει:
"- Μέσα στο χωριό θα πάμε;"
"- Βέβαια, μέσα", του 'πε ο Άρης.
"- Είχα τη γνώμη πως δεν θα 'ταν αυτό σωστό, γιατί..."
"- Καλά· άμα θα κάνουμε συνέλευση λες τη γνώμη σου," τον διέκοψε χαμογελώντας πονηρά ο Άρης. Γέλασα και 'γω κοιτώντας τον Αριστείδη που μ' είδε και γέλασε κι αυτός".
Έχουν τα συναισθήματα ιστορία;
Άραγε φτιάχνουν τα συναισθήματα ιστορία;
Μήπως η μελέτη της ιστορίας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με μετρήσιμους ποσοτικά παράγοντες, όπως η οικονομία, η διπλωματία, ή ο στρατός;

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να μελετηθεί σε εργαστήρια ωσάν κάποια χημική ένωση με προβλέψιμα αποτελέσματα κάθε φορά συναρτήσει συγκεκριμένων παραγόντων. Τα συναισθήματα που, παραγνωρισμένα μέχρι πρόσφατα, καλούνταν να ερμηνεύσουν ανθρώπινες συμπεριφορές, μόνο μέσα απ' τον κόσμο της λογοτεχνίας, είναι όχι μόνο παράγοντες που αναδεικνύουν αίτια κι αφορμές διαμέσου της ψυχολογίας και της λαογραφίας, αλλά και της ίδιας της ιστορίας και της πορείας της μέσα στο χρόνο.

Η Βασιλική Κομπιλάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έλαβε το Διδακτορικό της τίτλο το 2011 επάνω στην προφορική ιστορία της Εθνικής Αντίστασης. Εργάστηκε για λίγο στην αρχαιολογική υπηρεσία και για 11 χρόνια στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη. Έχει γράψει επιστημονικά άρθρα κι ανακοινώσεις σχετικά με την περίοδο κι έχει βραβευτεί τρείς φορές. Ζει με την οικογένεια της στην αττική εξοχή κι ονειρεύεται ένα σχολείο για τα παιδιά χωρίς "τοίχους", ελεύθερο, όπου η διδασκαλία της ιστορίας του ανθρώπου θα κυλάει σαν το νερό.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

«Τα τελευταία νέα από την Ιθάκη» με τον Κώστα Ακρίβο στη σύγχρονη έκφραση


ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΑΚΡΙΒΟ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

Μιλήσαμε για τον Όμηρο. Για την Οδύσσεια. Μιλήσαμε για το νήμα που συνδέει τη σημερινή Ελλάδα και τους σύγχρονους Έλληνες με τα ομηρικά έπη.
Για την έμπνευση που αυτά διαχρονικά δίνουν στους συγγραφείς μέσα από μια ανεξάντλητη σκυταλοδρομία δια μέσου των αιώνων. 
Για τον τρόπο που ο Κώστας Ακρίβος χειρίστηκε τους χαρακτήρες της Οδύσσειας και τους προσομοίωσε με πρόσωπα - άλλα επώνυμα κι άλλα της καθημερινότητας - των δικών μας γενιών. 
Για το πώς μέσα από τη δική του πένα Θεοί, ήρωες, νεράιδες, εραστές, φίλοι, καθάρματα, μπεσαλήδες και νταήδες ταξιδεύουν στα τρικυμισμένα νερά της ιστορίας και φτάνουν από τα χρόνια του Ομήρου στις μέρες μας, άλλοι σώοι και άλλοι ναυαγοί. 



Κώστας Ακρίβος. 
Ένας εξαιρετικός συγγραφέας, ένας χαρισματικός ομιλητής, ένας φίλος ακριβός για μια ακόμα φορά παρουσίασε τη νέα του δουλειά στο βιβλιοπωλείο μας ενθουσιάζοντας το ακροατήριο που με κατάνυξη ταξίδεψε μαζί του στα τρικυμισμένα νερά της ιστορίας.
Καλοτάξιδα να είναι «Τα τελευταία νέα από την Ιθάκη»