Το Σύνταγμα της Hδονής

Henri Matisse : Le Bonheur de vivre (η χαρά της ζωής) 

… Ο έρωτας κι ο θάνατος συμβασιλεύουν. Κι οι άγγελοι χάνονται ψηλά μέσα στο δειλινό που λογαριάζεται σαν ένα από τα  ωραιότερα του κόσμου, αφήνοντας πίσω τους τον απόηχο από μια λεπτή, σχεδόν σβησμένη, μουσική. Ξαφνικά τότε αρχίζει να χιονίζει χαρτιά.

Χιλιάδες χαρτιά όπου πάνω τους είναι αποτυπωμένα με λέξεις περίεργα εικονίσματα. Κι οι άνθρωποι τα μαζεύουν και τα διαβάζουν σαν λασπωμένες και άχρηστες προκηρύξεις. Ή σαν χαμένα χειρόγραφα που τα σκορπίζει του κόσμου η περιφρόνηση...

Από την εισαγωγή του Στρατή Πασχάλη

στο βιβλίο ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ

Το Σύνταγμα της Hδονής

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
      Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξει. Mη πιστεύεις ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδεις, να ενδίδεις πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθείς πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις τής κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγεις, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσεις ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνει το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.Mη απατηθείς από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσεις εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάσει η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.

(Κ.Π. Καβάφης από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923)

Ακολουθήθηκε η ορθογραφία από το βιβλίο

«Όταν οι άγγελοι περπατούν» επιλογή κειμένων Στρατής Πασχάλης, εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ