Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ του Ανδρέα Εμπειρίκου ανθολογημένος σε επίτομη έκδοση



ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ
Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2011
Αριθμός σελίδων : 920 , Τιμή : 32,00 Ευρώ
 
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ του Ανδρέα Εμπειρίκου είναι το εκτενέστερο νεοελληνικό μυθιστόρημα, οκτώ τόμοι, 2.104 σελίδες, και χωρίς αμφιβολία συνιστά ένα από τα εντυπωσιακότερα και εν ταυτώ τολμηρότερα κείμενα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Αποτελεί το έργο ζωής τού Εμπειρίκου, καθώς ή συγγραφή του αρχίζει το 1945 και ολοκληρώνεται ύστερα από πολλές ενδιάμεσες φάσεις το 1970. Κυκλοφορεί για πρώτη φορά το 1990 —η έκδοσή του διαρκεί δύο χρόνια— και σήμερα επανεμφανίζεται με τη μορφή ενός Ανθολογίου, πού αποτελούσε πόθο του ίδιου του συγγραφέα.

      Το θέμα του μυθιστορήματος είναι ο δεκαήμερος παρθενικός πλους του υπερωκεανίου «Μέγας Ανατολικός» από το Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη τον Μάιο του 1867. Επιβάτες κάθε τάξεως και επαγγέλματος, μαζί με το πλήρωμα, διαπλέουν τον Ατλαντικό, με το γιγαντιαίο υπερωκεάνιο, μια πρωτόγνωρη ηδονική Κιβωτό, απολαμβάνοντας όλες τις μορφές του έρωτα άνευ ορίων άνευ όρων. Επηρεασμένοι από τον τιτάνιο και πρωτογενή ερωτισμό που εκλύει το ίδιο το πλοίο, ζουν την απόλυτη ελευθερία και ηδονή για να καταλήξουν, μέσα από την απόλυτη αθωότητα και ευτυχία, στον Νέο Κόσμο. Στην κιβωτό του Μεγάλου Ανατολικού βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη ή κοσμοθεωρία και η ουτοπία του ποιητή — η λογοτεχνική, η ψυχαναλυτική και η πολιτική.
Σύμφωνα με τον ΕΛΥΤΗ, η απώτερη αξία του έργου « δεν βρίσκεται σ’ αυτά [τα περιγραφόμενα]· βρίσκεται στην παναγαθοσύνη τού ποιητή, πού διαχέεται πάνω στους χαρακτήρες και στις πράξεις των πλέον διαφορετικών τύπων του έργου [...] και αναεκπέμπεται στον αναγνώστη σαν ένα είδος ευλογίας. [...] Η αγαθότητα τού Εμπειρίκου έρχεται από —και τραβάει για— πολύ μακριά. Δεν είναι η δεοντολογική των θρησκευομένων ή η βλακώδης των αδυνάτων. Υποδηλώνει μια πίστη: ότι τα υλικά και οι προϋποθέσεις για το καλό έχουν δοθεί στον άνθρωπο, πού αν δεν το εκμεταλλεύεται είναι από δικό του λάθος, από την ανικανότητά του να υπερνικήσει τις μακραίωνες προλήψεις και τα χωρίς λόγο κατατυραννισμένα στο σκότος της ψυχής του συμπλέγματα. Διόλου άσχετο λοιπόν ότι ο Μέγας Ανατολικός ναυπηγήθηκε με τα υλικά τού ψυχαναλυτή στις δεξαμενές ενός οραματιστή και προφήτη».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ γεννήθηκε το 1901 στην Μπραλα της Ρουμανίας και πέθανε στην Αθήνα το 1975. Το 1926-31 βρίσκεται στο Παρίσι όπου συνδέεται με τον André Breton και τούς Υπερρεαλιστές και αρχίζει την ψυχανάλυση με τον R. Laforgue.

      Το 1935 δίδει στην Αθήνα την περίφημη διάλεξη «Περί σουρρεαλισμού» και εκδίδει την Υψικάμινο, το κατεξοχήν υπερρεαλιστικό κείμενο. Το 1945 κυκλοφορεί η Ενδοχώρα και ακλουθούν τα Γραπτά ή Προσωπική μυθολογία το 1960 και ή Αργώ ή Πλους αεροστάτου 1964-65 στο περ. Πάλι, με περικοπές. Μετά το θάνατο του, το 1980 κυκλοφορεί πλήρης η Αργώ, η συλλογή Οκτάνα καθώς και το θεατρικό έργο του Πικάσσο Τα Τέσσερα κοριτσάκια σε μετάφραση τού ποιητή. Το 1985 εκδίδεται το Αι Γενεαί Πάσαι ή Η Σήμερον ως Αύριον και ως Χθες και το Άρμαλα ή Εισαγωγή σε μία πόλι (εισαγωγή σ’ ένα μυθιστόρημα πού δεν γράφτηκε)

      Το 1995 εκδόθηκε το ποίημα ΕΣ-ΕΣ-ΕΣ-ΕΡ Ρωσσία, το 1997 το πεζό Ζεμφύρα ή Το μυστικόν της Πασιφάης, ενώ το 1997 κυκλοφόρησαν σε ανεξάρτητη έκδοση τα δύο εγκώμια για τον Ν. ‘Εγγονόπουλο: Νικόλαος Εγγονόπουλος ή Το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου και Διάλεξη 1963.

      Το 2001 κυκλοφόρησαν το ημερολόγιο και οι φωτογραφίες από το Ταξίδι στη Ρωσσία (τον Δεκέμβριο του 1962 με τον Ο. Ελύτη και τον Γ. Θεοτοκά), τα Ψυχαναλυτικά κείμενα καθώς και το μεγάλο λεύκωμα με φωτογραφίες του με τον τίτλο Φωτοφράκτης.

      Επίσης το 2001 γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια  από τη γέννηση τού Ανδρέα ‘Εμπειρίκου, με πρωτοβουλία του Ε.ΚΕ.Β.Ι.

      Το 2009 κυκλοφόρησε ο τόμος Ανδρέας Εμπειρίκος, Γράμματα στον πατέρα, τον αδελφό του Μαράκη και την μητέρα [1921-1935] και το 2010 το βιβλίο Περί σουρρεαλισμού. Η διάλεξη του 1935.

      Ο Α.Ε. είναι από τούς κύριους εισηγητές της επιστήμης της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα με τον Δ. Κουρέτα και τον Γ. Ζαβιτσιάνο, με τη συνεργασία και τη συνδρομή της Μαρίας Βοναπάρτη. Ο ίδιος άσκησε την ψυχαναλυτική πρακτική επί δεκαέξι έτη (1935-1951).
Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί σχεδόν το σύνολο του έργου τού Ανδρέα Εμπειρίκου, με επιμελητή τον Γιώργη Γιατρομανωλάκη.

Θυμίζουμε ότι με το βιβλίο αυτό - 8 τόμοι  - ξεκίνησε η μεγάλη πορεία των εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου μας πριν 21 χρόνια.
Νοέμβρης του 1991. Ο ποιητής Έκτωρ Κακναβάτος εγκαινίασε τις διαλέξεις στο βιβλιοπωλείο μας με ένα απίστευτα τολμηρό για την εποχή, για επαρχιακή πόλη και για πρώτη εκδήλωση θέμα, παρουσιάζοντας "τον Μεγάλο Ανατολικό" του Εμπειρίκου.

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

"Όλα κραυγάζουν χάος" μια νέα έκδοση για τους λάτρεις της μαθηματικής λογοτεχνίας


Όλα κραυγάζουν χάος

Μαθηματικό θρίλερ με τον Ανρί Πουανκαρέ

Leonard Rosen
μετάφραση:
 Νέστορας Χούνος

Τραυλός, 2012
446 σελ.
Τιμή € 16,00

Μια τρομακτική έκρηξη κλονίζει συθέμελα ένα κεντρικό ξενοδοχείο στο Άμστερνταμ. Η βόμβα κάνει κυριολεκτικά σκόνη το δωμάτιο του τελευταίου ορόφου, εξαφανίζοντας κάθε ίχνος του 30χρονου μαθηματικού από το Χάρβαρντ.

"Όλος αυτός ο χαλασμός για να σκοτώσουν έναν μαθηματικό λίγο πριν παρουσιάσει την εγασία του στο διεθνές συνέδριο του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου;" αναρωτήθηκε ο ντετέκτιβ Ανρί Πουανκαρέ εξετάζοντας τα φωτογραφικά στοιχεία.

"Η αεροφωτογραφία μιας πόλης, η κορυφογραμμή μιας οροσειράς, ένας κεραυνός, το κυκλοφορικό σύστημα των αρτηριών, το βρογχοπνευμονικό δέντρο... όλα έχουν δομή φράκταλ", τινάχτηκε ξαφνιασμένος ο Πουανκαρέ.

"Εγώ δεν σκότωσα κανέναν", φώναξε απελπισμένη η πρώην αρραβωνιαστικιά του δολοφονημένου μαθηματικού.

"Κυρία μου, αυτές οι φωτογραφίες οδηγούν στον δράστη", την διέκοψε χτυπώντας με το δάχτυλό του τις εξισώσεις που ήταν γραμμένες στην πίσω όψη. "Είναι η ίδια η πραγματικότητα. Πείτε μου, με ποιους συνεργαζόταν ο μακαρίτης; Τι μελετούσε; Μιλήστε, επιτέλους! Δεν το καταλαβαίνετε; Όλα κραυγάζουν Χάος!"

Ένα μοναδικό, μαθηματικό, αστυνομικό θρίλερ όπου τα φράκταλ και η θεωρία του Χάους αποτελούν τον καμβά μιας απίστευτης περιπέτειας γραμμένης με άφθαστη δεξιοτεχνία. Σε μια ευφάνταστη μεταφορά, ο επιθεωρητής της Ιντερπόλ Ανρί Πουανκαρέ, δισέγγονος του Ζιλ Ανρί Πουανκαρέ -κορυφαίου μαθηματικού του 19ου αιώνα, που ανακάλυψε τη θεωρία του Χάους και εισήγαγε τις αρχές της σχετικότητας- βρίσκεται στη δίνη μιας χαοτικής δολοφονίας, με μοναδικό οδηγό τη μαθηματική κληρονομιά του.

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

"Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ" με θέμα το εμπόριο ανθρώπων το νεό βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου

Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ τιτλοφορείται η νουβέλα του συγγραφέα Θανάση Σκρουμπέλου  που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ. Πρόκειται για την ιστορία της μαύρης γυναίκας που δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα να πουλάει το κορμί της στην οδό Αθηνάς, της μετανάστριας που επιτρέπουμε στους σαθρούς θεσμούς μας να τη χρησιμοποιούν ως άχρηστο εμπόρευμα, της εγκαταλειμμένης γυναίκας που τα βήματά μας διασταυρώνονται κάποτε απρόοπτα με τα δικά της στα στενά πίσω από την πλατεία Βάθης, στα θλιβερά ξενοδοχεία και μπαρ που γεμίζουν κάθε συνοικία αυτής της εκπορνευμένης πόλης. Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ είναι η ιστορία της μετανάστριας που δεν ορίζει τίποτε έξω από την ψυχή της και που, ωστόσο, δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτε γι’ αυτήν. Γραμμένη με τον χυμώδη τρόπο του Θανάση Σκρουμπέλου, είναι μια νουβέλα που ταράζει τον αναγνώστη με τον σκληρό ρεαλισμό της. Είτε σας συγκινεί είτε όχι η ιστορία των μεταναστών, Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ είναι βέβαιο ότι θα σας συγκινήσει. Επειδή μπορεί να συμβεί στην οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου οι θεσμοί είναι ανίκανοι να προστατεύσουν στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα. 
Την έκδοση της νουβέλας του Θανάση Σκρουμπέλου συνοδεύει επίμετρο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, το οποίο ξεκινά ως εξής:

«Η διακίνηση και εμπορία ανθρώπων αποτελεί σύγχρονη μορφή δουλείας και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο προσοδοφόρα οργανωμένα εγκλήματα σήμερα. Είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο, που συνδέεται με πολλούς παράγοντες, όπως η παγκόσμια φτώχεια, οι πόλεμοι και οι συρράξεις, η μεταναστευτική πολιτική, η βία κατά των γυναικών, η πορνεία, η καταναγκαστική εργασία, το εμπόριο οργάνων, το οργανωμένο έγκλημα και η διαφθορά. Πάνω από όλα το
trafficking, όπως έχει επικρατήσει διεθνώς ο όρος, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των θυμάτων. Τα θύματα είναι άντρες, γυναίκες, παιδιά, αλλά η πλειονότητα των θυμάτων είναι γυναίκες που καταλήγουν στη βιομηχανία του σεξ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις και στοιχεία διεθνών οργανισμών, υπάρχουν πάνω από 2 εκατομμύρια θύματα παγκοσμίως. Κι ενώ οι στατιστικές μπορεί να φαίνονται συντριπτικές, κάθε αριθμός αντιπροσωπεύει τη ζωή ενός θύματος».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στη συγκινητική ευχαριστήρια επιστολή του προς τον συγγραφέα ο επικεφαλής γραφείου Ελλάδας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες: «Με τη δύναμη και τον ρεαλισμό της γραφής σας, καταφέρατε να αναδείξετε τις πιο κρυφές και σκληρές πτυχές ενός φαινομένου που ενώ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο προσοδοφόρα οργανωμένα εγκλήματα σήμερα, εντούτοις παραμένει “αόρατο”. Πιστεύουμε ότι η νουβέλα σας θα συμβάλλει σημαντικά στην ευαισθητοποίηση και πληροφόρηση για αυτή τη σύγχρονη μορφή δουλείας, πρώτα και κύρια αναφορικά με τον ρατσισμό και την προκατάληψη που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία και καθιστούν τα θύματα συχνά συνυπεύθυνα στην αντίληψη των πολιτών».



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

[…] Η δουλειά γίνεται έτσι. Η πόρτα είναι ενισχυμένη με τσίγκο. Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω, μπαίνει ο πελάτης. Μιλάμε για λίγο. Τα μάτια του καίνε. Δεν ξέρει πού να βάλει τα χέρια του. Αν θέλει ποτό παίρνω το μηδέν στο τηλέφωνο και του φέρνει σε δίσκο σφηνάκι η γριά από κάτω. Ο πελάτης πληρώνει έξτρα το ποτό. Εμένα δεν με εμπιστεύονται να ’χω το μπουκάλι στο δωμάτιο. Ούτε να εισπράττω τα χρήματα. Είμαι των εκατό ημερών εγώ. Όχι μόνιμη. Εκατό ημέρες σε αυτό το κωλοδωμάτιο, δέκα με είκοσι πελάτες την ημέρα. Το δωμάτιο είναι ένα σιδερένιο ρούχο που με σφίγγει. Στις εκατό μέρες ξεχρεώνω και μου δίνουν καινούργια χαρτιά με σφραγίδα Σένγκεν. Το μυαλό μου τις προσπερνάει γρήγορα αυτές τις σιδερένιες ημέρες και φτάνει στο τέρμα τους. Πετάω, χάνομαι από δω.
Τώρα ούτε σε ποια πόλη βρίσκομαι δεν ξέρω. Μόνο την οδό βλέπω. Τη δίγλωσση ταμπέλα απ’ το παράθυρό μου «οδός Αισχύλου» στα αγγλικά και στα ελληνικά. Αισχύλο μετέφραζε η μάνα μου. Τραγωδία σε τρεις πράξεις. Στη Σοφάιαταουν, τη δική μου Σοφάιαταουν, ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης θεάτρου. Έφερνε Μπρεχτ. Ο πρώτος μαύρος που έφερε Μπρεχτ και ελληνικές τραγωδίες. Η μάνα μου, μαύρη, ντελικάτη γυναίκα, τη θυμάμαι Άννα Πίλινγκ στο Μάνα Κουράγιο, κουράγιο εγώ τώρα. Εξήντα μέρες μένουν ακόμη. Κάθε μέρα ποτίζω το κουκί στη γλάστρα. Το μόνο πράγμα που κατάφερα να κρατήσω από όσα κουβαλούσα επάνω μου, ένα κουκί. Περιμένω να φυτρώσει, δεν το βλέπει ο ήλιος. Η γλάστρα ήταν εκεί, έζεχνε κάτουρα γάτων. Μαλάκωσα το χώμα με το νερό από τη βρύση. Το σκάλισα με τα χέρια να αεριστεί, φύτεψα το κουκί. Περιμένω. […] (σελ 9-10)


Περιοδικό Hot Doc, 5o τεύχος, Ιούνιος 2012

Συνέντευξη του Θ. Σκρουμπέλου στον Παναγιώτη Πασπαλιάρη

 Και τι σας νοιάζει εσάς; Μήπως ένα επάγγελμα δεν είναι κι αυτό; Κοινωφελές; Λειτούργημα υπέρ της συνοχής της κοινωνίας. Τι πρέπει δηλαδή να κάνει ο χήρος, ο ζωντοχήρος, ο έχων πολλές ορμές, ο έφηβος που ντρέπεται ή που δε βλέπεται από τα σπυριά στη μούρη, το μεχμέτι, που αν δεν παντρευτεί δεν μπορεί να πάει με γυναίκα; Βιαστής να γίνει; Να μην μπορεί να κυκλοφορήσει στο δρόμο η μάνα σας, η αδερφή σας και η γυναίκα σας; Τι κι αν μπήκαν παράνομα σαν σκλάβες στη χώρα ή αν μπήκαν στην πορνεία ανήλικες και με ξύλο από τους νταβατζήδες τους; Είπαμε, κάθε πουτάνα έχει την ιστορία της. Και οι νταβατζήδες καλοί είναι, ευυπόληπτοι, με σχέσεις με την αστυνομία, όταν δεν είναι αστυνομικοί. Μέσα από τα μπουρδέλα πόσες και πόσες υποθέσεις δεν εξιχνιάστηκαν;

Λοιπόν τι σας νοιάζει εσάς η ιστορία τους; Εσάς σας νοιάζει το ότι ενίοτε παρανομούν και βλάπτουν αντί να ανακουφίζουν εσάς και τους φίλους σας και τους ψηφοφόρους σας. Σπέρνουν τον τρόμο στα ψηφαλάκια αντί για την ηδονή κι εσείς αμέσως να τις βγάλετε φωτογραφία. Έτσι δεν είναι κύριοι υπουργοί; Κανονικά θα σας πρότεινα να διαβάσετε το βιβλίο του Σκρουμπέλου για την Βελβετ Παλμ, αλλά θαρρώ πως έτσι όπως ξεφτιλίστηκε το δικό της κορμί για χάρη του κέρδους, έτσι ξεφτιλισμένο είναι και το δικό σας μυαλό για τον ίδιο λόγο. Και να διαβάζατε, που πολύ το αμφιβάλλω, δε θα καταλαβαίνατε γρι! 
Π.Π.: Ποια είναι η Βέλβετ Παλμ; 

Θ.Σ.: Η Βέλβετ Παλμ είναι το σύμβολο, ο σύγχρονος σταυρός, όπου ο πόλεμος, τα όπλα, η απληστία, η αλαζονεία, η μισαλλοδοξία, η αλλοτρίωση, υπερτερούν της αλληλεγγύης, της λογικής, της κοινότητας, της αγάπης. Είναι μια ξεριζωμένη ψυχή, ένα κορίτσι διωγμένο από τη γη της που οι έμποροι σωμάτων και ψυχών τη σπρώχνουν να γίνει εμπόρευμα, σάρκα, τρύπα για εκσπερμάτωση, αυτή όμως βρίσκει τη δύναμη να τους νικήσει όλους αυτούς. 

Π.Π.: Περιγράφετε μια κατάσταση όπου η Βέλβετ αν και "δε θέλει που είναι εκεί" εκπαιδεύεται για να "θέλει". Η πορνεία πιστεύετε ότι μπορεί να είναι οικειοθελές επάγγελμα;

Θ.Σ.: Όχι, ακόμη και οι γκέισες και οι ιερές πόρνες στην αρχαία Ελλάδα, οι ιέρειες της Αφροδίτης, ακόμη και οι εταίρες, «εκπαιδευόντουσαν»-με τεχνικές στρέβλωσης και υποδούλωσης των θέλω τους- από μικρές για το «επάγγελμα». Με συνθήκες που τις έκαναν να νιώθουν τον καταναγκασμό ως μοναδική επιλογή τους και «δική τους βούληση»,  θέλημα της μοίρας ή του Θεού. Έχει πολλά τέτοια τρικ η εξουσία της κάθε εποχής. Πώς μπορεί να είναι ο έρωτας, ο ευλογημένος μόνο μια εκσπερμάτωση σε πληρωμένο κρεβάτι; Και για αυτόν που πληρώνει και για αυτόν ή αυτή που πληρώνεται. Δηλαδή το μούσμουλο, ο μπερντές [το χρήμα] τα εξισώνει όλα;  

Π.Π.: Στο βιβλίο σας οι νταβατζήδες είναι καθίκια. Για μεγάλο μέρος της κοινωνίας, απλώς κάνουν ένα επάγγελμα. Ποια είναι για εσάς η αλήθεια;

Θ.Σ.: Οι πορνοβοσκοί ή νταβατζήδες ή σωματέμποροι ή πιμπς ή πεζεβένγκι είναι η πιο ακραία μορφή του αλλοτριωμένου ανθρώπου. Βλέπει τον άλλον ως εμπόρευμα, ως εργαλείο που θα του βγάζει μεροκάματο. Δεν είναι θέμα καθικιών ή καθαρμάτων, έξω μπορεί και να είναι κυριλέ και αγαπησιάρηδες και μαγκαφάδες, κι ό,τι θέλεις, είναι όμως η προσωποποίηση της αλλοτρίωσης, όπως οι βασανιστές των δικτατοριών που αυτόν που βασανίζουν δεν τον βλέπουν ως άνθρωπο αλλά ως αρρώστια ή πράγμα,  και στα σπίτια τους όταν πάνε κάνουν τον σταυρό τους ή τη γονυκλισία τους στον Θεό και είναι τρυφεροί και ευχάριστοι στα παιδιά τους. Στρεβλωμένες και άθλιες ψυχές είναι και οι δυο τους χωρίς ελαφρυντικά. Η υποκρισία είναι το δέρμα τους. Σε δίκη των βασανιστών η κόρη ενός έλεγε «όχι, ο πατέρας μου ούτε μύγα δεν πειράζει». Κι η γυναίκα ενός νταβατζή που ήξερα έλεγε «ο Γιώργης, όλα για το παιδί μας τα κάνει, να ’ναι καλά» Στα τελευταία του το ‘ριξε στο θεοτικό κι ένα βράδυ αυτοκτόνησε. 

Π.Π.: Μια κοινωνία χωρίς πορνεία θα ήταν μια κοινωνία που για πολλούς, και μάλιστα προοδευτικούς ανθρώπους, θα είχε σαν συνηθέστερο έγκλημα τους βιασμούς. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Θ.Σ.: Μια κοινωνία χωρίς καταναγκασμούς και εκμετάλλευση και αλλοτριωμένες ψυχές είναι το ζητούμενο. Ο βιαστής είναι μια άρρωστη ψυχή, είναι πολλές οι ψυχικές συνιστώσες που οδηγούν στον βιασμό. Τον βιαστή δεν τον ηρεμεί η μαλακία ή η εκσπερμάτωση. Και με πόρνες και χωρίς πόρνες τη ζημιά θα την κάνει. Επομένως, ας αφήσουμε τα σάπια ότι η πορνεία και η σωματεμπορία δήθεν είναι κοινωνική ανάγκη. Υπάρχει ναι, όπως υπάρχει και το έγκλημα και η εκμετάλλευση και η σκλαβιά, αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή υπάρχουν τα απενοχοποιούμε.

Π.Π.: Για την κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των κοριτσιών ή των αγοριών που εκδίδονται ποιοι είναι για εσάς οι πιο μεγάλοι υπεύθυνοι; Οι νταβατζήδες, οι αρχές, οι πελάτες, η κοινωνία που ανέχεται ή αδιαφορεί, ο καπιταλισμός που δίνει κίνητρα στην εκμετάλλευση;

Θ.Σ.: Όχι μόνο κατάφωρη παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, ο όρος ακούγεται ελαφρύς. Είναι εγκληματική πράξη η εκμετάλλευση ανθρώπου και μετατροπή του σε εμπόρευμα, είναι απεχθές και απαράδεκτο γεγονός. Σε τέτοιες λοιπόν άθλιες πρακτικές πρώτα απ’ όλα είναι η προσωπική ευθύνη του εμπόρου, γιατί όσο και τρέλα να φορτώνει ο πόλεμος ή η καταπίεση ή ο καπιταλισμός και όποιος «ισμός» δεν στρέφονται όλοι στο εμπόριο ανθρώπων ή στην απανθρωπιά.

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος, εκτός από συγγραφέας, είναι γνωστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε Καλές Τέχνες (χαρακτική και αγιογραφία) στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Λονδίνο (στο London Film School), με υποτροφία της Διεθνούς Αμνηστίας, ως διωκόμενος από τη δικτατορία. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση (Τα παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσομύτη) και τον κινηματογράφο (Το πέρασμα, Η Αριάδνη μένει στη Λέρο, Καλή πατρίδα σύντροφε κ.ά). Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μεγάλου μήκους (Αλιόσσα, Χαβάη, Ο Τζώνης Κελν, κυρία μου, την ομαδική Νέος Παρθενώνας, και τη σπονδυλωτή Η αυλή με τα σκουπίδια κ.ά.). Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή και τη μετάφραση θεατρικών έργων (Χαβάη, Μυστικές φωνές, Γέρμα, Γέλιο στο σκοτάδι κ.ά.). Έχει εκλεγεί αρκετές φορές μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Πιο γνωστά βιβλία του: Ο Αϊ-Γιώργηςτων Γραικών, Οι κόκκινοι φίλοι μου, Τα φίδια στον Κολωνό, Bella Ciao, Μπλε καστόρινα παπούτσια (Τόπος 2007), Ο μπαλτάς και άλλες ιστορίες (Τόπος 2009). Tελευταία του βιβλία: Mαύρος Μακεδών (Τόπος 2010) και Οι κόκκινοι βαρκάρηδες (Τόπος 2011).

Θυμίζουμε ότι με τον Θανάση Σκρουμπέλο το blog αυτό έχει ασχοληθεί και παλιότερα για το εξαιρετικό βιβλίο του "Μπλε καστόρινα παπούτσια". Θυμηθείτε την ανάρτηση με κλικ ΕΔΩ 

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Αφηγήσεις παραμυθιών στη μαγευτική Καλλιπεύκη του Ολύμπου

Η πρόεδρος του φεστιβάλ αφήγησης, επ. καθηγήτρια Π.Τ.Π.Ε./Π.Θ Τασούλα Τσιλιμένη
χαιρετίζει την έναρξη των αφηγήσεων
Το Σάββατο 30 Ιουνίου, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε μαζί με εκατοντάδες φίλους των παραμυθιών στην μαγευτική Καλλιπεύκη του Ολύμπου και στο χώρο αναψυχής    «Πατωμένη», στο παραμυθένιο ξέφωτο, αφηγήσεις παραμυθιών στα πλαίσια του 5ου φεστιβάλ αφήγησης, ενός θεσμού που καθιέρωσε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
 
                      
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν νωρίς το απόγευμα με «Αφηγήσεις του σώματος». Χορευτικό δρώμενο από φοιτήτριες του Π.Τ.Π.Ε. / Π.Θ. με την εμψύχωση της Μαρίας Τσουβαλά, Λέκτορα του Π.Θ.


Διακεκριμένοι παραμυθάδες και παραμυθούδες πήραν τη σκυτάλη με αφηγήσεις σε κλίμα μαγικό και μυστηριακό καθώς έπεφτε η νύχτα αποκαλύπτοντας χιλιάδες πυγολαμπίδες μες στον ανασασμό των φύλλων κι ενώ η σκηνή φωτιζόταν από ενα υπέροχο φεγγάρι και μυριάδες αστέρια ακούσαμε τα παρακάτω παραμύθια:

  • «Λουκούμι με φιστίκι», Λίλη Λαμπρέλλη
  • «Του χρυσό του πλι», «Άχι Βάχι», Αρετή Πουλατσίδου, Αλέξης Ελευθεριάδης, Κυριάκος Ελευθεριάδης
  • «Γιατί τα δέντρα ψιθυρίζουν», Δημήτρης Προύσαλης
  • «Η πεντάμορφη και το βασιλόπουλο», Ελένη Γιαννούση, φοιτήτρια Π.Τ.Π.Ε. / Π.Θ.
  • «Η Δαφνοκουκουσιά», Ευδοκία Ποιμενίδου-Χατζηδημητρίου
  •  «Το παραμύθι των συναισθημάτων», Ανθή Θάνου & Π. Κούλελης
Η Ανθή Θάνου και ο Παναγιώτης Κούλελης, στο φεστιβάλ αφήγησης στην Καλλιπεύκη
  
Η βραδιά έκλεισε καθώς αντιλαλούσε στον Όλυμπο ο γλυκός ήχος από το κλαρίνο των μουσικών της φιλαρμονικής Ορχήστρας Βέροιας Κώστα Τσανασίδη και Κυριάκου Σκουμπόπουλου.
Επόμενο ραντεβού στο 6 φεστιβάλ.