Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Μεσιτεύοντας ανάμεσα σε συγγραφείς και αναγνώστες

Λίγες μέρες πριν την έναρξη της 17ης σαιζόν εκδηλώσεων, αποκτά επικαιρότητα η συνέντευξη που είχαμε παραχωρήσει στον Μισέλ Φαίς και δημοσιεύτηκε στη βιβλιοθήκη της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ πριν από 3 χρόνια. Άλλωστε μας έχουν ζητήσει αρκετοί φίλοι τη δημοσίευση και στο μπλογκ όσων αναφορών για το βιβλιοπωλείο έχουν γίνει σε έντυπα κι είναι μια θαυμάσια ευκαιρία ν’ αρχίσουμε να τα συγκεντρώνουμε και να τα κάνουμε προσιτά σε όλους.


  •  Από πότε λειτουργεί το βιβλιοπωλείο σας και από πότε δραστηριοποιείστε σε λογοτεχνικές ή άλλες εκδηλώσεις;  «Το βιβλιοπωλείο Σύγχρονη Έκφραση ιδρύθηκε στη Λιβαδειά το 1982 και οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν δέκα χρόνια αργότερα. Ήταν η εποχή που το βιβλίο άρχισε να μπαίνει στα ράφια των κάθε λογής σουπερμάρκετ και σκέφτηκα ότι η υγιής αντίδρασή μου έναντι αυτού του φαινομένου πρέπει να είναι η δημιουργία συνείδησης στον αγοραστή, ότι ο φυσικός χώρος αγοράς του βιβλίου δεν είναι το οποιοδήποτε σημείο πώλησής του, αλλά ο χώρος εκείνος στον οποίο υπηρετείται ο πολιτισμός και σ' άλλες του εκφάνσεις. Πιστεύω ότι είμαι ότι από τους πρώτους βιβλιοπώλες στην Ελλάδα που αξιοποίησα τις εκδηλώσεις για την προώθηση και διάδοση του βιβλίου, μέσα από μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από συνέπεια και χρονική συνέχεια.Μέχρι σήμερα ο απολογισμός είναι σχεδόν 200 εκδηλώσεις, οι οποίες δεν γίνονται άναρχα αλλά με προγραμματισμό θεματικών ενοτήτων. Η κάθε ενότητα περιλαμβάνει συνήθως 6-10 ομιλίες και οι συναντήσεις με τους φίλους του βιβλιοπωλείου είναι ανά δεκαπενθήμερο».
  •    Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους συγγραφείς που παρουσιάζονται στο χώρο σας; «Τα κριτήρια επιλογής των συγγραφέων είναι πολύ αυστηρά -τόσο που πιθανά να έχω αδικήσει κάποιους. Το κυριότερο είναι η λογοτεχνική ή επιστημονική σημασία του έργου τους και ακολουθεί η αντοχή αυτού στο χρόνο -όχι η πρόσκαιρη δημοσιότητα».
  •    Υπάρχουν κάποιες λογοτεχνικές βραδιές που έχουν εντυπωθεί στη μνήμη σας. Κι αν συμβαίνει αυτό, ποιες είναι και γιατί; «Η κάθε εκδήλωση έχει το δικό της χρώμα και της δική της δυναμική. Ανάμεσα σε διακόσιες βραδιές είναι φυσιολογικό να έχουν ξεχωρίσει. Είναι αυτές που συνδυάστηκε αρμονικά μια μεστή ομιλία με το χάρισμα του λόγου και τις πετυχημένες παρεμβάσεις». 
  •   Λογοτέχνες ή λόγιοι της τοπικής κοινωνίας έχουν πρόσβαση στο χώρο σας; «Είναι ευπρόσδεκτοι, εφόσον το έργο τους αγγίζει το όριο του πήχυ που έχουμε τοποθετήσει για τους ομιλητές».
  •   Σε ποιον αριθμό θα προσεγγίζατε το συστηματικό βιβλιόφιλο κοινό της πόλης σας; Ποια είναι η μορφωτική και η ηλικιακή διαστρωμάτωση αυτού του κοινού; «Αν ορίσουμε ως συστηματικούς αναγνώστες όσους διαβάζουν πάνω από δέκα βιβλία το χρόνο, τότε αυτοί δεν πρέπει να ξεπερνούν το 2-3% του πληθυσμού της πόλης. Ο βασικός κορμός τους αποτελείται από απόφοιτους (σημερινού) Λυκείου και η ηλικία κυμαίνεται μεταξύ 30 και 55 ετών». 
  •   Έχετε σκεφτεί άλλες δράσεις (π.χ. εργαστήρια αναγνωστών, έκδοση κάποιου περιοδικού, διοργάνωση λογοτεχνικών διαγωνισμών) για την περαιτέρω τόνωση της βιβλιοφιλίας στην περιοχή σας; «Είναι μαγνητοφωνημένες όλες οι εκδηλώσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα κι έχει σχηματιστεί ένα αρχείο, όπως αντιλαμβάνεστε, μεγάλης σημασίας, το οποίο απομαγνητοφωνείται και θα χρησιμοποιηθεί μελλοντικά. Πολλές από τις εισηγήσεις των εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό της περιοχής μας Εμβόλιμον, και αυτή την εποχή ετοιμάζεται ένα φυλλάδιο που θα περιέχει τις διαλέξεις ενός κύκλου θρησκειολογικών θεμάτων που πραγματοποιήθηκε το χειμώνα».
  •   Υπάρχει κάποια οικονομική ενίσχυση (από την πολιτεία, τις τοπικές αρχές ή τους εκδοτικούς οίκους) σχετικά με τους συγγραφείς που προσκαλείτε; «Ανύπαρκτη. Κι αν αυτό είναι εν μέρει κατανοητό, γιατί δείχνει τους δεσμούς, την ευαισθησία και τη σχέση της πολιτείας και των τοπικών αρχών με τον πολιτισμό, είναι συζητήσιμη η στάση των εκδοτών, η οποία, όταν ξεπερνάει τα όρια της απόλυτης αδιαφορίας, εξαντλείται στην εκτύπωση κάποιων προσκλήσεων -τις οποίες προσωπικά δεν ζητώ- και που είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα έξοδα μιας σωστά οργανωμένης εκδήλωσης».
  •    Σε μια λογοτεχνική βραδιά σας ενδιαφέρουν οι πωλήσεις ή ο διάλογος που ακολουθεί; Προς τα πού γέρνει η ζυγαριά; «Στις λογοτεχνικές βραδιές, όσο κι αν αυτό φαίνεται ακατανόητο και σοκάρει τους εκδότες, δεν επιδιώκω τις πωλήσεις. Αυτές έρχονται μόνες τους μετέπειτα, ανάλογα με την επιτυχία της εκδήλωσης. Το φαινόμενο των πωλήσεων της «αρπαχτής» δεν πρέπει και δεν μπορεί να έχει θέση στο χώρο του βιβλίου». 
  •    Έχετε απογοητευθεί από κάποιους συγγραφείς; Πιστεύετε ότι αντιμετωπίζουν την πρόσκληση κυρίως σαν ευκαιρία δωρεάν τουρισμού; «Δεν έχω αφήσει αυτή την πολυτέλεια στον εαυτό μου. Όπως σας είπα και παραπάνω, κάνω πολύ αυστηρά τις επιλογές. Πολλούς από τους υποψήφιους ομιλητές φροντίζω να τους έχω παρακολουθήσει πριν τους καλέσω και αν αυτό δεν είναι εφικτό, παίρνω πληροφορίες από ανθρώπους που εμπιστεύομαι».
  •    Ο βιβλιοπώλης δικαιούται να διατυπώνει το προσωπικό αναγνωστικό γούστο του (επηρεάζοντας τον βιβλιοφάγο) ή πρέπει να στέκεται υπεράνω; «Έχοντας ως δεδομένο ότι μιλάμε για βιβλιοπωλεία που έχουν χιλιάδες τίτλους βιβλίων, ο βιβλιοπώλης όχι απλώς δικαιούται να διατυπώνει το προσωπικό αναγνωστικό του γούστο, αλλά επιβάλλεται... εφόσον του ζητηθεί -που συμβαίνει συχνά- αλλά και μέσω των βιβλίων που προβάλλει. Άλλωστε κάπως έτσι δεν διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του κάθε βιβλιοπωλείου;» 
  •    Έχετε να διατυπώσετε κάποια παράπονα σχετικά με την προώθηση των εκδηλώσεών σας από τις εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης; «Αμέτρητα. Ενώ είναι πανελλαδικής κυκλοφορίας και στις μικρές πόλεις κυριαρχούν απόλυτα στη διακίνηση, η ύλη τους είναι καθαρά αθηνοκεντρική. Για τον πολιτισμό στην επαρχία δεν αφιερώνονται ούτε δύο γραμμές, αν και είναι βέβαιο πως πολλές φορές γίνονται σημαντικότερα πράγματα από πολλά άλλα που τυγχάνουν σκανδαλώδους προβολής. Και μη μας πουν ότι δεν τους ενημερώσαμε. Υπάρχουν βέβαια και μια-δυο εξαιρέσεις εφημερίδων, αλλά κανόνας είναι η αποσιώπηση». 
  •    Οι πολλαπλές εκδηλώσεις σε μικρή κοινωνία ωφελούν την πνευματική ζωή ή λειτουργούν διασπαστικά; «Εξαρτάται από τον τρόπο που γίνονται και το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Τολμώ να πω ότι αν κάποιες εκδηλώσεις αποτυγχάνουν δεν φταίει η τοπική κοινωνία, αλλά ο τρόπος διοργάνωσης, η άγνοια του αντικειμένου, η μίμηση και η συνήθως κακή αντιγραφή των σκέψεων και της δράσης επιτυχημένων συναδέλφων από άλλους. Οι μικρές κοινωνίες, επειδή έχουν το προνόμιο της άμεσης γνωριμίας, δίνουν μόνες τους τις απαντήσεις και λύνουν τους γόρδιους δεσμούς».

  •  ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 03/06/2005

Δεν υπάρχουν σχόλια: