Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Μιχάλη τώρα που έφυγες δε γίναμε φτωχότεροι. Ορφανέψαμε.

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης μίλησε την 1-12-1994
στο βιβλιοπωλείο μας με θέμα
"Ιδιωτικός πλούτος και δημόσια φτώχεια στη σύγχρονη Ελλάδα"
.
Η απώλεια του Μιχάλη Παπαγιαννάκη- στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία – είναι απ’ αυτές που δε μπορεί να ξεπεραστεί με τις συνήθεις εκφράσεις και λόγια παρηγορίας που αποδίδουν τιμή και προσπαθούν να αξιοποιήσουν δημιουργικά το αίσθημα θλίψης. Με το θάνατο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη δε γίναμε απλά φτωχότεροι αλλά στην κυριολεξία ορφανέψαμε.
Ο Μ. Π. ήταν μια σπάνια, μοναδική τολμώ να πω προσωπικότητα που με την αγωνιστική παρουσία και τη δημοκρατική του κουλτούρα κοσμούσε όχι μόνο το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς αλλά της πολιτικής γενικότερα. Το ήθος, η συνέπεια, η ευθύτητα του χαρακτήρα του σε συνδυασμό με την πλούσια σε γνώσεις και εμπειρίες πολιτική του σκέψη που συνεχώς ανανεωνόταν άφησε ανεξίτηλα σημάδια στο δύσβατο δρόμο της κατανόησης των προβλημάτων και της συμπόρευσης της Ελληνικής με τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Αριστερά και τις δυνάμεις της οικολογίας.
Ο Μ. Π. απορρίπτοντας τη λογική του ασπρόμαυρου στην εσωκομματική ιδεολογική διαπάλη και προβάλλοντας τη σύνθεση και την πολυχρωμία των απόψεων, ενώ ταυτόχρονα αναγνώριζε και σεβόταν περισσότερο απ’ όλους την πλειοψηφούσα άποψη, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο για τη δημιουργία και καταστατική κατοχύρωση των τάσεων – ένα σχήμα προχωρημένο κάποιες δεκαετίες της ελληνικής πραγματικότητας γι αυτό και ακατανόητο από τους περισσότερους.
Ο Μ.Π. δε κρύφτηκε ποτέ πίσω από σκοπιμότητες και η «αιρετική του» φωνή πάντα με τον ενθουσιασμό του μπροστάρη και την επεξεργασία του οξυδερκούς πολιτικού, ήταν το βάλσαμο στα ξύλινα λόγια των κομματικών συνεδρίων αλλά και η κολυμπήθρα της εξιλέωσης για όλους εμάς που με το καθολικό χειροκρότημα και την αποθέωση στο τέλος των ομιλιών του λες και ζητούσαμε συγγνώμη που δε βλέπαμε τόσο μπροστά όπως εκείνος , που προτιμούσαμε λύσεις πιο συντηρητικές θεωρώντας τες - τρομάρα μας – περισσότερο βιώσιμες.
Μιχάλη, έφυγες τη πιο δύσκολη περίοδο. Σε μια εποχή που τα λόγια του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού αποκτούν όλο και πιο επίκαιρη σημασία

Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.

Μιχάλη Παπαγιαννάκη, όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε, σ’ αυτό το άγριο μέλλον που έρχεται θα σε θυμόμαστε, και τα οράματά σου, ίσως γίνουν κοινά οράματα μιας Ευρωπαϊκής πλειοψηφίας κι ενός πανευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού. Με τον τρόπο μας θα παλέψουμε γι αυτό.


Μιχάλη ευγνωμονώ την τύχη που συναντηθήκαμε.
Ώρα σου καλή.
Νίκος Λαμπρόπουλος

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης είχε γεννηθεί στην Καλαμάτα, στις 19 Αυγούστου 1941. Σπούδασε νομικά, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσέ και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελιέ.
Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο και έχει συνεργαστεί και αρθρογραφήσει στο Βήμα, τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, το Αντί, την Αυγή και τον Πολίτη.
Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη στρατιωτική χούντα (1967-1973) εντάχτηκε στη Δημοκρατική Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ, καθώς επίσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμματείας της.
Εντάχθηκε στον Συνασπισμό, έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του, καθώς και της Πολιτικής Γραμματείας του.
Εξελέγη ευρωβουλευτής του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη βουλευτής στη Β' Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

28-31 Μαΐου 2009 η 6η Διεθνής ; Έκθεση Βιβλίου Θεσ/νίκης , με την Γερμανία τιμώμενη χώρα και αφιέρωμα στο Ιστορικό βιβλίο

Οι φωτογραφίες είναι από την έκθεση του 2008
Διεθνής δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.
Του Άρη Μαραγκόπουλου

Οι Διεθνείς εκθέσεις έχουν μόνον ένα ρόλο: την αγοραπωλησία τίτλων από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ακόμα και στην εποχή του Διαδικτύου το νόημα των εκθέσεων, παρόλο που ελαφρά διαφοροποιείται, παραμένει το ίδιο. Μέσα από την προσωπική, ζωντανή επαφή με τον ξένο ατζέντη, εκδότη, αντιπρόσωπο κ.λπ. ο επισκέπτης εκδότης προσπαθεί να «μυριστεί» το καινούργιο, να προλάβει τις μόδες, να επενδύσει στις (πάντα ανανεωμένες) σταθερές αξίες, να προκαταβάλλει χρήματα έναντι δικαιωμάτων, ώστε εν ευθέτω χρόνω να εξαργυρώσει αυτή την επένδυση και να αισθανθεί ότι προχωράει αξιοπρεπώς στη δουλειά του.Αυτό είναι το νόημα των Διεθνών εκθέσεων και κανένα άλλο. Όλα τα άλλα (η επίσκεψη κάποιου συγγραφέα φίρμα, οι θεματικές εκθέσεις τα μικρά ή μεγάλα events, οι παρουσιάσεις βιβλίων κ.λπ. κ.λπ.) αποτελούν απλώς καρυκεύματα για τον πολύ κόσμο και τον αδαή εκδότη.Αν έτσι έχουν τα πράγματα θα πρέπει να δούμε σε ποιο βαθμό η Έκθεση βιβλίου που γίνεται εδώ και κάμποσα χρόνια στη Θεσ/νίκη με βαρύ αντίτιμο για τον Έλληνα φορολογούμενο (η περίοδος χάριτος τελείωσε μαζί με τον Ζαχόπουλο και τους συν αυτώ…) έχει καταφέρει να γίνει, στην πράξη και όχι απλώς στην ονομασία, Διεθνής. Όποιος ρίξει μια προσεκτική ματιά στον κατάλογο των εκθετών φέτος αντιλαμβάνεται ότι η συμμετοχή είναι όχι φτωχή αλλά ανύπαρκτη. Φτωχή θα τη λέγαμε αν, π.χ. η Γαλλία, έστελνε μόνον τον Flammarion και τον Gallimard, αν η Αγγλία έστελνε μόνον τον Bloosmbury ή την Canongate ή έστω αν οι χώρες αυτές εκπροσωπούνταν επάξια από αντίστοιχους ατζέντηδες. Δυστυχώς τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ακόμα και η Γερμανία που είναι «τιμώμενη χώρα» δεν εκπροσωπείται από τους σημαντικούς εκδοτικούς της οίκους (κι αν κάποιοι από αυτούς γράφονται στη λίστα αυτοί έρχονται ως «εικονικοί εκθέτες»)! Η διεθνής παρουσία στη Θεσ/νίκη είναι κάπως σαν την… Eurovision με λιγότερο στρας και περισσότερη φτώχεια. Ας μην απογοητευόμαστε όμως. Αυτή η έκθεση είναι προς το παρόν η καλύτερη που γίνεται στην Ελλάδα και έχει προοπτικές βελτίωσης. Αν προσελκύσουμε τους βαλκάνιους γείτονες και κάποιες ενδιαφέρουσες αγορές της Αφρικής και της Ασίας ο διεθνής χαρακτήρας θα υποχωρήσει αισθητά αλλά τουλάχιστον θα είναι δεδομένες οι απαιτήσεις. Ο Έλληνας εκδότης θα γνωρίζει ότι εδώ μπορεί να συναντηθεί με κάποιους συναδέλφους του, εξίσου τρικοσμικούς όσο και αυτός, που δεν κατάφερε να συναντήσει στις άλλες διεθνείς εκθέσεις της Φραγκφούρτης και του Λονδίνου…Από την άλλη η έκθεση θα μπορεί να γίνει μια καλή Πανελλήνια Έκθεση Βιβλίου ανοιχτή στο κοινό και πεδίο συνάντησης και συναλλαγών ανάμεσα σε βιβλιοπώλες και εκδότες. Θα μπορεί να γίνεται κάθε χρόνο σε μια μεγάλη πόλη ή εναλλάξ στην Αθήνα και στη Θεσ/νίκη (μην ξεχνάμε ότι 9/10 των εκδ. οίκων έχουν την έδρα τους στην Αθήνα). Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται προηγουμένως να γίνει αντιληπτό από όλους τους εμπλεκομένους φορείς και θεσμούς ότι Διεθνής δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Κι η ζωή αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε μακράν αυτού, του ανεδαφικού για την ελληνική πραγματικότητα, επαγγελματικού βιβλιοράματος.
.
Ο Άρης Μαραγκόπουλος έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα βιβλία πεζογραφίας και κριτικής, και ισάριθμες μεταφράσεις (από τα γαλλικά και τα αγγλικά). Γράφει κριτική βιβλίου και ιδεών στoν Tύπο και στα σχετικά με τη λογοτεχνία περιοδικά. Ιδρυτικό στέλεχος των εκδόσεων «Τόπος» όπου και διευθύνει το τμήμα λογοτεχνίας.
.
Πατήστε ΕΔΩ για σχόλια από την περσινή έκθεση

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Με τον ΗΓΕΜΟΝΑ του Μακιαβέλλι έκλεισε η 17η περίοδος των εκδηλώσεων. Το νέο ραντεβού τέλη Σεπτεμβρίου

Με την αφιερωμένη στο Μακιαβέλλι και το έργο του Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ έκλεισε η 17η περίοδος των εκδηλώσεών μας. Αυτή του 2008 -2009. Μια από τις πλέον γόνιμες και απαιτητικές η οποία εκτός όλων των άλλων σηματοδότησε και σημαντική ανανέωση του ακροατηρίου.
Παρουσιάσαμε σημαντικά βιβλία, πραγματοποιήσαμε τις δυο καθιερωμένες βραδιές με απαγγελίες ποιημάτων, μουσική και τραγούδι και ανοίξαμε δυο νέους κύκλους με τους οποίους βέβαια δε ξεμπερδέψαμε αλλά αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς για το Σεπτέμβριο. Ο ένας είναι για «τους συγγραφείς και τα βιβλία που άλλαξαν τον κόσμο» και ο άλλος αφορά τη συμμετοχή μας στο «Διεθνές έτος αστρονομίας» που γιορτάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του 2009.

Εντός της εβδομάδας θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε σε νέα ανάρτηση τα βασικά σημεία της ομιλίας του Άρη Στυλιανού επ. καθηγητή Πολιτικής Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ.

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Συζητάμε για τον ΗΓΕΜΟΝΑ του Μακιαβέλλι τη Δευτέρα 18 Μαΐου

Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
σας προσκαλεί στην 3η εκδήλωση του κύκλου
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ο καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Α.Π.Θ.
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΑΡΗΣ
παρουσιάζει το έργο του Νικολό Μακιαβέλλι :

Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ

τη Δευτέρα 18 Μαΐου 2009, στις 8:30 μ.μ.
στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
(Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49, πρώην Πεσ. Μαχητών, Λιβαδειά).

Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.

… η πείρα των καιρών μας δείχνει ότι μεγαλούργησαν εκείνοι οι ηγεμόνες που λίγο υπολόγισαν τη συνέπεια και με την πανουργία τύλιξαν τους ανθρώπους · και τελικά νίκησαν εκείνους που στηρίχθηκαν στη συνέπεια του λόγου τους.

… συνεπώς, ένας ηγεμόνας πρέπει να δέχεται πάντα συμβουλές, αλλά όταν το νομίζει αυτός και όχι όταν θέλουν οι άλλοι …
Νικολό Μακιαβέλλι

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

«Όποιος θεμελιώνει πολιτεία και της βάζει νόμους, να παίρνει προκαταβολικά για κακούς όλους τους ανθρώπους»

Ο Νικολό Μακιαβέλι 3 Μαΐου, 1469- 21 Ιουνίου 1527, ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και συγγραφέας, φτωχός απόγονος ευγενούς οικογένειας, γεννήθηκε στη Φλωρεντία και ήταν γιος του Μπερνάρντο Μακιαβέλι και της Μπαρτολομέα Νέλι. Λαμβάνοντας το αξίωμα δεύτερου καγκελαρίου της φλωρεντινής δημοκρατίας, ο Μακιαβέλι εργάστηκε ως γραμματέας της αρμόδιας επιτροπής για τη διπλωματία και τον πόλεμο. Οι αποστολές του τον έφεραν σε επαφή με αρκετές από τις ισχυρότερες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής του στην Ευρώπη, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται ο Πάπας και ο βασιλέας της Γαλλίας.
Φέρεται πως επηρεάστηκε σημαντικά από τις πολιτικές αντιλήψεις του
Καίσαρα Βοργία στη συγγραφή του έργου του Il principe (Ο Ηγεμών), που γράφτηκε το 1513. Το συγκεκριμένο έργο επηρέασε την πολιτική σκέψη πολλών πολιτικών και στοχαστών και άσκησε σημαντική επίδραση σε πολιτικές εξελίξεις της εποχής του και μεταγενέστερων περιόδων.
Η σκέψη του δέχθηκε είτε σημαντικές επικρίσεις είτε πλήρη αποδοχή. Είναι πολλοί εκείνοι που τον θεωρούν πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και επίσης αρκετοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν απλά κυνικό, διεφθαρμένο και αυταρχικό.
Το έργο γράφτηκε σε περίοδο κατά την οποία ο Μακιαβέλι απολύθηκε από τα δημόσια αξιώματά του, όταν το 1512, με τη βοήθεια των
Ισπανών, οι Μέδικοι ανέτρεψαν της δημοκρατία της Φλωρεντίας επανερχόμενοι στην εξουσία. Ο Μακιαβέλι υπέστη βασανιστήρια και για μικρό διάστημα φυλακίστηκε. Όταν αργότερα επέστρεψε σε ελάσσονες δημόσιες θέσεις υπό το καθεστώς των Μεδίκων χαρακτηρίστηκε ανεπιθύμητος από τους δημοκράτες που ανέτρεψαν και πάλι τους Μεδίκους το 1527. Απογοητευμένος, ως αναφέρεται, ο Μακιαβέλι πέθανε σύντομα στη Φλωρεντία από πάθηση του στομάχου

Ο Μακιαβέλι είναι πεπεισμένος ως προς την ένδεια της κλασικής φιλοσοφίας και αρνείται την αυθεντία στη φυσική τάξη, που οι Αρχαίοι σέβονταν. Δεν πιστεύει στην ύπαρξη καθολικού λόγου και, ως εκ τούτου, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να φανταστεί τους ανθρώπους χωρίς πίστη και χωρίς νόμο. Γράφει στις Διατριβές: «όποιος θεμελιώνει πολιτεία και της βάζει νόμους, να παίρνει προκαταβολικά για κακούς όλους τους ανθρώπους.» Στον Ηγεμόνα υποδεικνύεται ο ουσιώδης δεσμός ανάμεσα στην κακία και την ελευθερία. Το πρώτο μέλημα είναι να ελεγχθεί η τύχη και από εκεί και πέρα να παραχθεί έργο. Ο ηγεμόνας υπό αυτή την έννοια συγκεντρώνει την αυθεντία επί παντός και τη βούληση να εφαρμόζει στους άλλους ότι αποφασίζει. Μάλιστα ο ηγεμόνας είναι ο μόνος που μπορεί με τη στάση του να αφυπνίσει την ηθικότητα στους ανθρώπους. Εκ πείρας γνωρίζει ότι οι άνθρωποι κάνουν το καλό μόνο από ανάγκη και είναι διατεθειμένος να τους αναγκάσει να μεταβάλλουν σταδιακά την κακία σε ανιδιοτέλεια. Ο τρόπος που ο Φλωρεντινός στοχαστής βλέπει τη δράση αποτελεί, από κάθε άποψη, εγγύηση για την παλινόρθωση του λόγου, που θα πιστεύαμε ότι απειλείται, από τη στιγμή που καταργείται κάθε υπερβατική τάξη. Είναι λοιπόν προφανές ότι ο Μακιαβέλι τείνει να μετατρέψει τη θεωρία σε δράση.

Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Ένα μαγευτικό ταξίδι στο σύμπαν




Ένα μαγευτικό ταξίδι στο σύμπαν μέσα από τις πιο σύγχρονες αντιλήψεις που επικρατούν στην επιστημονική κοινότητα με ξεναγό τον καθηγητή αστροφυσικής του ΑΠΘ Λουκά Βλάχο απολαύσαμε στην ασφυκτικά γεμάτη - και πάλι - αίθουσα του βιβλιοπωλείου.
Γοητευτικός στο λόγο του τον οποίο συνόδευσε με οπτικό υλικό ο Λ.Β. εντυπωσίασε και ενθουσίασε το ακροατήριο ξεκινώντας με τη σημαντική παρατήρηση ότι η επιστήμη αναζητά την αλήθεια μέσα από το πείραμα και την παρατήρηση κι ότι οι θεωρητικές προτάσεις, σκέψεις και υποθέσεις είναι χωρίς αξία αν δεν αποδειχθούν από τα πειράματα.
Μίλησε για τη δημιουργία του σύμπαντος και τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης (το περίφημο Bing Bang) για την ειδική και τη γενική θεωρία της σχετικότητας και το τηλεσκόπιο του HUBBLE, για τη διαστολή του σύμπαντος και την εξέλιξή του με βάση όσα γνωρίζουμε σήμερα, για να καταλήξει πως το σίγουρο είναι ότι

• Η κοσμολογία περνά μια γόνιμη και δημιουργική περίοδο και περιμένουμε σύντομα συνταρακτικές αναταράξεις…
• Για τους αστροφυσικούς … η «κρίση» είναι υπέροχο πράγμα… γιατί γεννά το νέο..
• Η αστροφυσική περιμένει τους νέους και τις νέες γιατί το σύμπαν είναι εδώ να το ανακαλύψουν.

Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν αντάξια της ομιλίας και η εκδήλωση έκλεισε με την υπόσχεση του βιβλιοπωλείου να γίνουν ακόμα δύο ή τρεις αντίστοιχες εκδηλώσεις αμέσως μετά το καλοκαίρι στα πλαίσια του εορτασμού του Διεθνούς έτους αστρονομίας.


Παρακολουθείστε ηλεκτρονικά την ομιλία κάνοντας κλικ ΕΔΩ