40 χρόνια μετά.
Γαλλία 1968.Οι νέοι με επικεφαλής τους φοιτητές εξεγείρονται και ο Γαλλικός Μάης περνάει στην Ιστορία ως σύμβολο αμφισβήτησης και διαμαρτυρίας, στη μεγαλύτερη κοινωνική σύγκρουση του μεταπολεμικού κόσμου. Μια σύγκρουση για την οποία γράφτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουν το φαινόμενο διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Μια σύγκρουση που άφησε σε όλους τη τη ψευδαίσθηση της νίκης, κι όσο κι αν δε το δέχονται τη πικρή γεύση της αποτυχίας.
Οι κρατούντες πήραν το μάθημά τους κι έκτοτε προσέχουν όσο μπορούν οι διεκδικήσεις να μην εκφράζονται ταυτόχρονα και με τόση ένταση. Η συντριπτική τους νίκη ένα μήνα αργότερα με τον εκφοβισμό και τη κινητοποίηση της «σιωπηρής πλειοψηφίας» επούλωσε σε σημαντικό βαθμό αλλά βέβαια δεν εξάλειψε τα τραύματά τους.
Τα κόμματα της Αριστεράς, το ΚΚ Γαλλίας και το Σοσιαλιστικό, εχθρικά κατ’ αρχήν σ’ ένα κίνημα που δεν μπορούσαν να ελέγξουν, γρήγορα το χειραγώγησαν και με τη βοήθεια των συνδικάτων ήλεγξαν την κατάσταση για να θριαμβολογούν αργότερα για ορισμένες συμφωνίες που πέτυχαν σχετικές με αναπροσαρμογές στα μισθολόγια και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Την ανημποριά τους να αμφισβητήσουν και να συγκρουστούν για βαθιές κοινωνικές αλλαγές την έκαναν γαργάρα.
Οι φοιτητές επέστρεψαν στην αίθουσες για τις εξεταστικές περιόδους και οι πρωταγωνιστές τους κατηγορήθηκαν για άμεση ενσωμάτωση στο σύστημα αναλαμβάνοντας διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις, στα συγκροτήματα τύπου και βέβαια μερικοί στράφηκαν στην πολιτική. (Σας θυμίζουν τίποτα από Ελλάδα λίγο αργότερα όλα αυτά);
Τι έμεινε ως παρακαταθήκη;Η άρνηση του φθαρμένου παλαιού συστήματος αξιών σ’ όλους τους τομείς της κοινωνίας από ένα αυθόρμητο νεολαιίστικο κίνημα αλλαγής, που οι συνθήκες το γιγάντωσαν αστραπιαίως και εκφράσθηκε με συνθήματα που έμειναν στην Ιστορία για τη δροσιά τους, τη δυναμική τους, τη διαρκή επικαιρότητά τους για την αναζήτηση του ανέφικτου.
Ποιος ξέρει, στο μέλλον, ίσως τα εγγόνια ή τα δισέγγονα εκείνων των φοιτητών πετύχουν κάτι καλύτερο με τις σημαντικές υποθήκες των προγόνων τους.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Από το Ιστορικό λεύκωμα 1968 της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου