ο ΜΑΗΣ του '68 40 ΧΡΟΝΙΑ μετά... "Είναι πια τόσο μακριά, αυτή η χλευαστική άνοιξη!Κι όμως, συνεχίζει να ερεθίζει, να ενοχλεί, να εκνευρίζει, να προκαλεί αγανάκτηση, να κουράζει, να σκοτίζει, να εξάπτει... να υπάρχει με λίγα λόγια. Γιατί;"
Daniel Cohn-BenditΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2008
«Ούτε ύμνοι ούτε θρήνοι. Λέμε απλώς:
“Την αγαπήσαμε πολύ την επανάσταση!”».
Σε όλες τις ηπείρους, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ασία, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και το ανατολικό μπλοκ, το μεγάλο κύμα διαμαρτυρίας και απελευθέρωσης του 1968 θυμίζει, ως προς το εύρος και τις συνέπειές του, την «Άνοιξη των λαών» του 1848...
Στη Γαλλία, όπως φάνηκε στην πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, τα γεγονότα του 1968 αποτελούν το τελευταίο τυφλό σημείο της συλλογικής μνήμης, μετά το καθεστώς Βισί και τον πόλεμο στην Αλγερία. Είτε τα εξυμνούμε είτε τα κατακρίνουμε, «τα Γεγονότα» σηματοδοτούν μια ουσιαστική τομή στη γαλλική κοινωνία. Υπάρχει –και πάντοτε θα υπάρχει, είτε το θέλουμε είτε όχι– ένα «πριν» κι ένα «μετά» το Μάη του ’68. 
Πώς έμοιαζαν, λοιπόν, αυτοί οι μήνες τρέλας, από τις 27 Μαρτίου, όταν έκλεισε το πανεπιστήμιο της Ναντέρ, από την κατάληψη της Σορβόνης και τη «Νύχτα των οδοφραγμάτων» στις 10/11 Μαΐου, μέχρι τη γενική απεργία και τις συμφωνίες της Γκρενέλ;Πλούσια εικονογραφημένο, συνδυάζοντας φωτογραφίες-σοκ, συνθήματα και αφίσες, αυτό το βιβλίο, που περιλαμβάνει όλα όσα αντιπροσωπεύουν το «Πνεύμα του Μάη», επιχειρεί να μοιραστεί με τον αναγνώστη εκείνη τη μοναδική εμπειρία, η οποία, 40 χρόνια μετά, μας προσελκύει σαν να ήταν χθες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου