Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Για να μη ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.Κίττυ Αρσένη (8/2/1935-14/9/2013)


Κίττυ Αρσένη (8/2/1935-14/9/2013)

«Όταν με πιάσανε το βράδυ, δεν με πήγαν κατευθείαν στην Ασφάλεια, με πήγαν στα νταμάρια. Μου έκαναν εικονική εκτέλεση, με χτύπησαν, μου έκαναν φάλαγγα μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί βιαζόντουσαν να βρουν το Φιλίνη. Κατέφθασα στην Ασφάλεια ξημερώματα. Έμεινα για δύο μήνες στην απομόνωση. Η απομόνωση ήταν «μερικά υπόγεια μικρά κελιά, γεμάτα κοριούς, όπου σου ανοίγανε μια φορά την ημέρα για να πας τουαλέτα, μια άθλια τουαλέτα που πλημμύριζαν τα νερά και μπαίνανε οι βρωμιές στα κελιά. Μάλιστα ο αστυφύλακας που σε πήγαινε τουαλέτα δεν σε άφηνε να κλείσεις την πόρτα, καθόταν απ' έξω». Αυτό ήταν το πρώτο στάδιο, των ανακρίσεων και των βασανισμών. «Όταν ανεβήκαμε στην ταράτσα, στο διπλανό δωμάτιο από την τουαλέτα που χρησιμοποιούσαμε, είχαν βάλει τον Ανδρέα. Μόλις τον πιάσανε, επειδή ο Λεντάκης είχε προβλήματα με την υπηκοότητά του, φοβήθηκε ότι ίσως τον εξαφανίσουν. Γενικά υπάρχει μια τακτική της παρανομίας. Όσο είσαι έξω, δεν λες το όνομα σου, μα μόλις σε πιάσουν κάνεις γνωστή τη σύλληψή σου. Μας φώναζε λοιπόν "Είμαι ο Λεντάκης. Ειδοποιήστε ότι με πιάσανε". Την ίδια μέρα που τον έπιασαν τον ανέβασαν στην ταράτσα. Εκείνη τη φορά, εμείς ξέραμε ότι ήταν ο Ανδρέας, που ακούγαμε… Οι φωνές ακούγονταν όλη νύχτα και πολλές απ' τις κοπέλες που ήμασταν μαζί σε ένα μικρό δωμάτιο μας έπιασε υστερία, φωνάζαμε και χτυπούσαμε τους τοίχους. Τα άκουγε αυτά κι ο Μίκης, που ήταν από την απέναντι πλευρά της ταράτσας, κι έγραψε ότι χτυπούν το βράδυ
στην ταράτσα τον Ανδρέα».

Το παραπάνω κείμενο είναι της διαδικτυακής φίλης του f/b  Bubu Rantanplis

Η Κίττυ Αρσένη γεννήθηκε στο Αργοστόλι. Μετά την αποφοίτησή της από τη Δραματική Σχολή του Καρόλου Κουν έπαιξε στα περισσότερα θέατρα της Αθήνας.
Το καλοκαίρι του 1967 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε ως μέλος του Πατριωτικού Μετώπου σε πολυετή φυλάκιση από τη χούντα. Έναν χρόνο αργότερα, μετά την αμνηστία, έφυγε από την Ελλάδα και κατέθεσε ως μάρτυς στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Μετά τη δικτατορία επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου έπαιξε και σκηνοθέτησε σε πολλά θέατρα της πρωτεύουσας.
Υπήρξε γενική γραμματέας του Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Ελληνικής Αριστεράς και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου.
Aπό τα πιο γνωστά της έργα είναι το βιβλίο «Μπουμπουλίνας 18», στο οποίο διηγείται, αυτοβιογραφικά, την περιπέτειά της στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας το 1967.

Δεν υπάρχουν σχόλια: