Σκληρός κι ο Φλεβάρης με τους ποιητές μας καθώς σήμερα στον κατάλογο των απόντων προστέθηκε και μια άλλη μεγάλη μορφή, ο Γιάννης Δάλλας.
Τέτοια μέρα ακριβώς !!! πριν 26 χρόνια, η μνήμη, μας γυρίζει σε μια από τις πρώτες εκδηλώσεις του βιβλιοπωλείου.
24 Φλεβάρη του 1994 ήταν, κι η Σύγχρονη Έκφραση κατέγραψε την μεγαλύτερη σε διάρκεια εκδήλωσή της που ξεκίνησε στις 8 και τέλειωσε ή καλύτερα την κλείσαμε στις 12 τα μεσάνυχτα με τα ¾ των αρχικά παρευρισκομένων να είναι παρόντα. Και σαν να μην έφτανε αυτό πολλοί ακολούθησαν στην ταβέρνα για να συνεχίσουμε συμποσιαζόμενοι.
«Τα κυρίαρχα ποιητικά ρεύματα της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς και οι βασικοί εκπρόσωποί τους: Αναγνωστάκης – Καρούζος – Σαχτούρης» ήταν το θέμα μας.
Και για ν’ ακούσουν τον Γιάννη Δάλλα είχαν έρθει ακόμα κι από την Αθήνα. Ανάμεσά τους μια φυσιογνωμία γεμάτη πάθος στη συζήτηση συστήθηκε στο τέλος αφήνοντάς μας και τα δικά του βιβλία. Ήταν ο γιατρός, οδοιπόρος και συγγραφέας Θάνος Κωνσταντινίδης.
Μεγάλες βραδιές άλλων εποχών, τότε που η ποίηση διαβαζόταν, σχολιαζόταν και αναλυόταν από αναγνώστες παθιασμένους και ονειροπόλους. Όχι πως δεν υπάρχουν και σήμερα αλλά δυστυχώς όλο και λιγοστεύουν.
Γιάννη Δάλλα, καλό ταξίδι.
Πάντα με αγάπη θα σε θυμόμαστε.
Τέτοια μέρα ακριβώς !!! πριν 26 χρόνια, η μνήμη, μας γυρίζει σε μια από τις πρώτες εκδηλώσεις του βιβλιοπωλείου.
24 Φλεβάρη του 1994 ήταν, κι η Σύγχρονη Έκφραση κατέγραψε την μεγαλύτερη σε διάρκεια εκδήλωσή της που ξεκίνησε στις 8 και τέλειωσε ή καλύτερα την κλείσαμε στις 12 τα μεσάνυχτα με τα ¾ των αρχικά παρευρισκομένων να είναι παρόντα. Και σαν να μην έφτανε αυτό πολλοί ακολούθησαν στην ταβέρνα για να συνεχίσουμε συμποσιαζόμενοι.
«Τα κυρίαρχα ποιητικά ρεύματα της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς και οι βασικοί εκπρόσωποί τους: Αναγνωστάκης – Καρούζος – Σαχτούρης» ήταν το θέμα μας.
Και για ν’ ακούσουν τον Γιάννη Δάλλα είχαν έρθει ακόμα κι από την Αθήνα. Ανάμεσά τους μια φυσιογνωμία γεμάτη πάθος στη συζήτηση συστήθηκε στο τέλος αφήνοντάς μας και τα δικά του βιβλία. Ήταν ο γιατρός, οδοιπόρος και συγγραφέας Θάνος Κωνσταντινίδης.
Μεγάλες βραδιές άλλων εποχών, τότε που η ποίηση διαβαζόταν, σχολιαζόταν και αναλυόταν από αναγνώστες παθιασμένους και ονειροπόλους. Όχι πως δεν υπάρχουν και σήμερα αλλά δυστυχώς όλο και λιγοστεύουν.
Γιάννη Δάλλα, καλό ταξίδι.
Πάντα με αγάπη θα σε θυμόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου