ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΕΝ ΛΕΒΑΔΕΙΑ
Συγγραφείς: Γιώργος και Φοίβη Μυτιληναίου
Κεντρική διάθεση:
Βιβλιοπωλείο «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ»
Τιμή 15€
Σε όσες πόλεις βρέθηκα κατά το πρόσφατο παρελθόν φρόντισα να επισκεφθώ το σύνολο των βιβλιοπωλείων τους. Κοινή συνισταμένη των εντυπώσεών μου ήταν κάποια γεμάτα ράφια με πολυτελείς τόμους αλλά και μικρότερα βιβλία με την ιστορία της κάθε περιοχής, γεγονός που μου δημιουργούσε αισθήματα πικρίας και απογοήτευσης καθώς έκανα αναπόφευκτα τη σύγκριση με την βιβλιογραφία της Λιβαδειάς.
Ευτυχώς οι ελλείψεις αυτές περιορίστηκαν αισθητά, κατ’ αρχήν με την εμφάνιση του λευκώματος του κ. Αριστ. Ρούσαρη που δυστυχώς εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα και αμέσως μετά με την μελέτη του συμπολίτη δικηγόρου κ. Φλώρου «Λεβαδειακή τριλογία».
Σήμερα η πόλη μας αποχτά ένα ακόμα βιβλίο καρπό επίμονης και επίπονης εργασίας του αγαπητού μας λυκειάρχη Γιώργου Μυτιληναίου και της κόρης του Φοίβης.
Σήμερα η πόλη μας χαιρετίζει την έκδοση ενός ακόμα βιβλίου που φωτίζει πτυχές της σύγχρονης ιστορίας της, και κρατά ζωντανή την ιστορική μνήμη μέσα από ντοκουμέντα και πράξεις του Γυμνασίου Λιβαδειάς, με προεκτάσεις όμως που άγγιξαν ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό της πόλης μας.
Ενός βιβλίου που σε κάποιους θα ξυπνήσει μνήμες απασφαλίζοντας και ενεργοποιώντας ευαίσθητες χορδές μιας αξεπέραστης εφηβείας, σ’ άλλους θα ζωντανέψει την εικόνα μιας Λιβαδειάς τόσο κοντινών χρόνων αλλά ταυτόχρονα και τόσο ξεθωριασμένων.
Ενός βιβλίου που μέσα στις σελίδες παρελαύνουν οι μαθητές κάποιων άλλων δεκαετιών σημερινοί παππούδες και γλυκύτατες γιαγιάδες με τις σκανταλιές αλλά και τις επιδόσεις τους, με τις πλάκες αλλά και τις πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας όταν οι συνθήκες το απαίτησαν.
Η ιστορία του «Γυμνασίου εν Λεβαδεία» όπως αποδελτιώθηκε και παρουσιάζεται από τον Γιώργο και την Φοίβη δεν απευθύνεται στο θυμικό μόνο για όσα έλαβαν χώρα εντός των αιθουσών διδασκαλίας. Αυτά είναι τα λιγότερα.
Αυτό το βιβλίο θέλει να συναντηθεί με τον επαγγελματία ιστορικό και να συνομιλήσει για τον αντίχτυπο που είχε η κατοχή στους μαθητές αλλά και στο περιβάλλον τους. Για την Αντίσταση των μαθητών και την αυτοθυσία τους, για τον Εμφύλιο και την πρόωρη ωρίμανσή τους. Για το πέρασμα από τις στρακα στρούκες την ώρα του μαθήματος στο ραντεβού με την ιστορία.
Θέλει να μιλήσει με τον ερευνητή για το ρόλο που διαδραμάτισε στις συγκεκριμένες συνθήκες το εκπαιδευτικό προσωπικό με τις παιδαγωγικές ή αντιπαιδαγωγικές (ανάλογα με την οπτική σκοπιά του καθενός) μεθόδους του. Για την απαγόρευση της κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες, την απαγόρευση της διασκέδασης, ακόμα και της παρακολούθησης ποδοσφαιρικών αγώνων με όλα τα κωμικά συνεπακόλουθα. Για την ΑΡΜΟΝΙΑ και το ΑΛΚΑΖΑΡ χώρους στους οποίους δεν αποθεωνόταν η έβδομη τέχνη αλλά το προσφιλές παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» μεταξύ μαθητών και καθηγητών.
Θέλει να συνδιαλεχθεί με τον κοινωνιολόγο και να του δώσει πρωτόλειο υλικό για τη στασιμότητα της εξέλιξης καθώς από την «εν χρω» και «δια μηχανής κεκομμένην κόμμωσιν του 1930» περνάμε στην διατυπωμένη στο άρθρο 2 του κανονισμού του σχολείου της περιόδου 1963-64 - δηλ. μετά από 35 ολόκληρα χρόνια - θέση ότι «οι μαθηταί καρώσι κοσμίως, ουχί εν χρω, φέρωσι πηλήκια και χαιρετώσι στρατιωτικώς».
Το βιβλίο της Φοίβης και του Γιώργου Μυτιληναίου μας περιμένει στα ράφια των βιβλιοπωλείων και μας καλεί σε μια συναρπαστική περιήγηση στην ιστορία της πόλης μας μέσα από το αρχείο του Γυμνασίου της Λιβαδειάς.
Το παραπάνω κείμενο διαβάστηκε κατά την παρουσίαση του βιβλίου στο συνεδριακό κέντρο της Κρύας το 2004.
Συγγραφείς: Γιώργος και Φοίβη Μυτιληναίου
Κεντρική διάθεση:
Βιβλιοπωλείο «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ»
Τιμή 15€
Σε όσες πόλεις βρέθηκα κατά το πρόσφατο παρελθόν φρόντισα να επισκεφθώ το σύνολο των βιβλιοπωλείων τους. Κοινή συνισταμένη των εντυπώσεών μου ήταν κάποια γεμάτα ράφια με πολυτελείς τόμους αλλά και μικρότερα βιβλία με την ιστορία της κάθε περιοχής, γεγονός που μου δημιουργούσε αισθήματα πικρίας και απογοήτευσης καθώς έκανα αναπόφευκτα τη σύγκριση με την βιβλιογραφία της Λιβαδειάς.
Ευτυχώς οι ελλείψεις αυτές περιορίστηκαν αισθητά, κατ’ αρχήν με την εμφάνιση του λευκώματος του κ. Αριστ. Ρούσαρη που δυστυχώς εξαντλήθηκε πολύ γρήγορα και αμέσως μετά με την μελέτη του συμπολίτη δικηγόρου κ. Φλώρου «Λεβαδειακή τριλογία».
Σήμερα η πόλη μας αποχτά ένα ακόμα βιβλίο καρπό επίμονης και επίπονης εργασίας του αγαπητού μας λυκειάρχη Γιώργου Μυτιληναίου και της κόρης του Φοίβης.
Σήμερα η πόλη μας χαιρετίζει την έκδοση ενός ακόμα βιβλίου που φωτίζει πτυχές της σύγχρονης ιστορίας της, και κρατά ζωντανή την ιστορική μνήμη μέσα από ντοκουμέντα και πράξεις του Γυμνασίου Λιβαδειάς, με προεκτάσεις όμως που άγγιξαν ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό της πόλης μας.
Ενός βιβλίου που σε κάποιους θα ξυπνήσει μνήμες απασφαλίζοντας και ενεργοποιώντας ευαίσθητες χορδές μιας αξεπέραστης εφηβείας, σ’ άλλους θα ζωντανέψει την εικόνα μιας Λιβαδειάς τόσο κοντινών χρόνων αλλά ταυτόχρονα και τόσο ξεθωριασμένων.
Ενός βιβλίου που μέσα στις σελίδες παρελαύνουν οι μαθητές κάποιων άλλων δεκαετιών σημερινοί παππούδες και γλυκύτατες γιαγιάδες με τις σκανταλιές αλλά και τις επιδόσεις τους, με τις πλάκες αλλά και τις πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας όταν οι συνθήκες το απαίτησαν.
Η ιστορία του «Γυμνασίου εν Λεβαδεία» όπως αποδελτιώθηκε και παρουσιάζεται από τον Γιώργο και την Φοίβη δεν απευθύνεται στο θυμικό μόνο για όσα έλαβαν χώρα εντός των αιθουσών διδασκαλίας. Αυτά είναι τα λιγότερα.
Αυτό το βιβλίο θέλει να συναντηθεί με τον επαγγελματία ιστορικό και να συνομιλήσει για τον αντίχτυπο που είχε η κατοχή στους μαθητές αλλά και στο περιβάλλον τους. Για την Αντίσταση των μαθητών και την αυτοθυσία τους, για τον Εμφύλιο και την πρόωρη ωρίμανσή τους. Για το πέρασμα από τις στρακα στρούκες την ώρα του μαθήματος στο ραντεβού με την ιστορία.
Θέλει να μιλήσει με τον ερευνητή για το ρόλο που διαδραμάτισε στις συγκεκριμένες συνθήκες το εκπαιδευτικό προσωπικό με τις παιδαγωγικές ή αντιπαιδαγωγικές (ανάλογα με την οπτική σκοπιά του καθενός) μεθόδους του. Για την απαγόρευση της κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες, την απαγόρευση της διασκέδασης, ακόμα και της παρακολούθησης ποδοσφαιρικών αγώνων με όλα τα κωμικά συνεπακόλουθα. Για την ΑΡΜΟΝΙΑ και το ΑΛΚΑΖΑΡ χώρους στους οποίους δεν αποθεωνόταν η έβδομη τέχνη αλλά το προσφιλές παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» μεταξύ μαθητών και καθηγητών.
Θέλει να συνδιαλεχθεί με τον κοινωνιολόγο και να του δώσει πρωτόλειο υλικό για τη στασιμότητα της εξέλιξης καθώς από την «εν χρω» και «δια μηχανής κεκομμένην κόμμωσιν του 1930» περνάμε στην διατυπωμένη στο άρθρο 2 του κανονισμού του σχολείου της περιόδου 1963-64 - δηλ. μετά από 35 ολόκληρα χρόνια - θέση ότι «οι μαθηταί καρώσι κοσμίως, ουχί εν χρω, φέρωσι πηλήκια και χαιρετώσι στρατιωτικώς».
Το βιβλίο της Φοίβης και του Γιώργου Μυτιληναίου μας περιμένει στα ράφια των βιβλιοπωλείων και μας καλεί σε μια συναρπαστική περιήγηση στην ιστορία της πόλης μας μέσα από το αρχείο του Γυμνασίου της Λιβαδειάς.
Λαμπρόπουλος Νίκος
Το παραπάνω κείμενο διαβάστηκε κατά την παρουσίαση του βιβλίου στο συνεδριακό κέντρο της Κρύας το 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου