ΛΙΓΗ ΖΩΗ : ένας τραγικός, υπερβατικός ύμνος στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής

Από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, το βιβλίο της Hanya Yanagihara με τίτλο Λίγη ζωή προσαρτά αδιάλειπτα στους κόλπους των φανατικών του αναγνωστών όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου που το διαβάζει.

Η κυκλοφορία του βιβλίου στο εξωτερικό, τον Μάρτιο του 2015, ήταν μάλλον αθόρυβη, παρότι οι κριτικές ήταν ενθαρρυντικές, αλλά η μάλλον απροσδόκητη μετατροπή του μυθιστορήματος σε βιβλίο της χρονιάς άρχισε να φαίνεται στις αρχές του καλοκαιριού: η Λίγη ζωή διαδιδόταν από στόμα σε στόμα και από τουίτ σε τουίτ, από ανθρώπους που μόλις το διάβαζαν αναζητούσαν εναγωνίως ανθρώπους που το είχαν διαβάσει κι αυτοί για να το συζητήσουν. Οι περισσότεροι αναφέρουν ότι πολλά αποσπάσματα τα διάβαζαν κλαίγοντας. Έτσι, οι ίδιοι οι αναγνώστες του βιβλίου με τα ενθουσιώδη σχόλιά τους στο twitter, το instagram και το goodreads το μετέτρεψαν σε παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο.

Όποιος πιάνει στα χέρια του τη Λίγη ζωή, δεν υπάρχει περίπτωση να την εγκαταλείψει προτού φτάσει στην τελευταία σελίδα και οι σχεδόν 900 σελίδες της σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν εμπόδιο. Ακόμα όμως και όταν η ιεροτελεστία της ανάγνωσης λάβει τέλος, οι ήρωες του βιβλίου δύσκολα ξεχνιούνται κι εξακολουθούν να τριβελίζουν το νου του αναγνώστη για πολύ καιρό ακόμα. Οι περισσότεροι αναγνώστες του βιβλίου ομολογούν ότι δυσκολεύονται να αφήσουν τους ήρωες του βιβλίου πίσω και θα ήθελαν, με κάποιο τρόπο, να τους ξανασυναντήσουν.

Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η αμερικανίδα συγγραφέας με καταγωγή από τη Χαβάη συνθέτει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής που δεν αφήνει ασυγκίνητο ακόμα και τον πιο αδιάφορο αναγνώστη.

Λίγη ζωή

Χάνια Γιαναγκιχάρα
μετάφραση: Μαρία Ξυλούρη
Μεταίχμιο, 2016
896 σελ.
ISBN 978-618-03-0690-3
Τιμή € 24,40

Τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές μετακομίζουν, μετά την αποφοίτησή τους, στη Νέα Υόρκη για να φτιάξουν τη ζωή τους - άφραγκοι, χαμένοι, με μόνο τους στήριγμα τη φιλία τους και τις φιλοδοξίες τους: Ο ευγενής, ωραίος Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός ο Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, που προσπαθεί να κατακτήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο ο Μάλκολμ, αρχιτέκτονας σε μια σημαντική εταιρεία· και ο Τζουντ - ο ιδιοφυής, αινιγματικός Τζουντ. Όπως περνούν οι δεκαετίες, οι σχέσεις τους βαθαίνουν, αλλά και σκοτεινιάζουν, καθώς τις χρωματίζουν ο εθισμός, η επιτυχία, η περηφάνια. Ωστόσο η σπουδαιότερη πρόκληση, συνειδητοποιούν όλοι, είναι ο ίδιος ο Τζουντ, πλέον ένας απίστευτα χαρισματικός δικηγόρος μα και ένας άνθρωπος ολοένα και πιο διαλυμένος, με το σώμα του και τον νου του σημαδεμένα από τους ανείπωτους τρόμους της παιδικής του ηλικίας - κυνηγημένος από τραύματα που φοβάται ότι όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ, αλλά και θα τον ορίζουν για πάντα. Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η Γιαναγκιχάρα γράφει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής.

ΡΕΝΑ : η ηρωίδα του Κορτώ που προσκαλεί τους αναγνώστες σ' ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα από τις σελίδες του νέου του βιβλίου

"Εγώ που λες, αγόρι μου, είμαι παλιά πουτάνα.
Για να καταλάβεις, έχω πάει μέχρι με τον Καρυωτάκη".

Εκατό πατημένα η Ρένα, κι ένα πρωί φτιάχνει καφέ και κάθεται να αφηγηθεί τη ζωή της σ' έναν νεαρό επισκέπτη, που έτυχε να δει τη φωτογραφία της σε μιαν εφημερίδα.

Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα σ' ένα μπουρδέλο στα Χαυτεία, πόρνη κι η ίδια απ' τα δώδεκα, η Ρένα έχει μοναδικό οδηγό της την αγάπη: την αγάπη για τον Μάρκο, που την μπάζει στο Κόμμα, για τη Ρούλα, που της φανερώνει την άλλη όψη του έρωτα, για τον Βασίλη, που μαζεύει τα συντρίμμια της ζωής της και της δίνει μια ανάσα ελπίδας πριν το βαθύ σκοτάδι.

Κι από αγκαλιά σε αγκαλιά, από πάθος σε πάθος, η Ρένα γίνεται άθελά της κομμάτι της ιστορίας - μια σαστισμένη κουκκίδα μες στο πλήθος, απ' την απεργία των καπνεργατών στη Σαλονίκη και την αιματηρή της κατάληξη μέχρι τα Δεκεμβριανά, την εξορία στα ξερονήσια, την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Κι η Ρένα ανάβει κι άλλο τσιγάρο, γεμίζει πάλι το ποτήρι, κλοτσάει το κουβάρι της ιστορίας της - κι η μνήμη ζωντανεύει, γίνεται παρέα.

Μια καρδιά σαν κλείστρο μηχανής, που ο κάθε χτύπος της φωτογραφίζει αυτό που πρέπει να θυμάσαι.

Ρένα
Αύγουστος Κορτώ
Εκδόσεις Πατάκη, 2017
220 σελ.
ISBN 978-960-16-6921-2
Τιμή € 11,10

Κάθε χρόνο στις 16 Ιουνίου η παγκόσμια γιορτή ενός εμβληματικού βιβλίου. ΟΔΥΣΣΕΑΣ του Τζέημς Τζόυς

Κάθε 16 Ιουνίου στο Δουβλίνο αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο τιμούν τον James Joyce και το εμβληματικότερο έργο του 20ου αιώνα ΟΔΥΣΣΕΑΣ.

Ο Οδυσσέας είναι ο απολογισμός μιας μοναδικής μέρας, της 16ης Ιουνίου 1904. Ο χώρος είναι συγκεκριμένος, το Δουβλίνο. Ένας πολίτης αυτής της πόλης, ο Λεοπόλδος Μπλουμ, ξυπνάει το πρωί και φεύγει για τη δουλειά του. Οι κοινωνικές, οι επαγγελματικές και οι συναισθηματικές υποχρεώσεις του καθυστερούν την επιστροφή του μέχρι τις πρώτες ώρες της επόμενης ημέρας.

Αυτή η αργοπορία επιστροφής δεν συνιστά τη μοναδική ομοιότητα με το αρχαϊκό του πρότυπο. Ο Λεοπόλδος Μπλουμ περνάει μέσα από μια αντιστοιχία περιπετειών ανάλογων μ' εκείνες του Οδυσσέα. Το κατέβασμα στον Άδη βρίσκει την αντιστοιχία του στην μετάβαση του Μπλουμ στο νεκροταφείο, το οποίο επισκέπτεται συνοδεύοντας στην τελευταία του κατοικία ένα φίλο που πέθανε απροσδόκητα. Το νησί του Αιόλου βρίσκει την αντιστοιχία του στα γραφεία μιας εφημερίδας, όπου φυσάνε όλοι οι άνεμοι. Οι Σειρήνες είναι τα κορίτσια του μπαρ του ξενοδοχείου Όρμοντ, στο οποίο καταφεύγει ο Μπλουμ για ένα καθυστερημένο γεύμα και ακούει από τη διπλανή αίθουσα μερικούς φίλους να τραγουδούν με την συνοδεία του πιάνου. Η σπηλιά του Κύκλωπα είναι το μπαρ Μπάρνεϋ Κίερναμ, όπου συχνάζει κάποιος φανατικός εθνικιστής που κατονομάζεται ως Πολίτης και που διακηρύσσει τη μισαλλοδοξία του απέναντι σε καθετί που δεν είναι ιρλανδέζικο και που προκαλεί ένα μικρής έκτασης πογκρόμ στον Μπλουμ ο οποίος είναι εβραϊκής καταγωγής. Η Κίρκη είναι ένα πορνείο της νυχτερινής πόλης, το οποίο επισκέπτεται ο Μπλουμ για να βοηθήσει ένα μισοπεθαμένο νεαρό που συνάντησε πριν λίγο και που νιώθει γι' αυτόν ένα ισχυρό αίσθημα πατρικής φροντίδας.

Η δράση είναι ελάχιστη, όμως η τεχνική του "εσωτερικού μονόλογου" που επινοεί ο συγγραφέας για την έκθεση της αφήγησής του, του παρέχει την δυνατότητα να σχολιάσει με ακρίβεια και με λεπτομέρειες όλο το πλέγμα των σχέσεων των προσώπων που λαμβάνουν μέρος σ' αυτό το σε μικρογραφία έπος. Ο μεσήλικας κύριος Μπλουμ, καθώς και ο νεαρός Στήβεν Ντένταλους (που παίζει τον ρόλο του ομηρικού Τηλέμαχου), ανασυνθέτουν και επανεξετάζουν μέσα στους συλλογισμούς τους όλα τα προβλήματα που θίγει και ο Έλληνας ποιητής. Το ενδιαφέρον του σύγχρονου αναγνώστη εστιάζεται τόσο στις ομοιότητες του μύθου όσο και στις διαφορές και στις ανατροπές του, οι οποίες τον βοηθούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων κατ' αρχήν για μια σύγκριση του κόσμου μας με τον κλασικό κόσμο και δεύτερον για την ανίχνευση της ηθικής και πνευματικής πορείας του σύγχρονου κόσμου μας μέσα στον οποίο ζούμε.

Joyce James, 1882-1941
Ο James Augustine Aloysious Joyce (1882-1941) γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη σε προάστειο του Δουβλίνου, από τυπική Ιρλανδική οικογένεια, μεγαλύτερος από τα 10 τους παιδιά. Ο πατέρας, John Stanislaus Joyce, φανατικός αντικληρικός και φιλελεύθερος, ενώ η μητέρα φανατικά καθολική. Στα παιδικά χρόνια του, η οικογένειά του ήταν εύπορη αλλά το 1891, εξαιτίας κακών οικονομικών χειρισμών και με τον αλκοολισμό του πατέρα, οδηγήθηκε στη πτώχευση. Η οικογένεια πουλά σιγά-σιγά τη περιουσία της. Περνούνε περίοδο μεγάλης ανέχειας. Σε 10 χρόνια μετακομίζουνε 12 φορές. Ο πατέρας αλκοολικός χρωστούσε παντού. Πρώτες σπουδές το 1888 στο κολέγιο Clongowes Wood, όμως αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει είτε λόγω ασθένειας, είτε λόγω αδυναμίας πληρωμής διδάκτρων. Για σύντομο διάστημα πήρε μαθήματα κατ' οίκον αλλά και στη σχολή Christian Brothers (Χριστιανοί Αδελφοί) μέχρι που του προσφέρθηκε θέση στο κολέγιο Belvedere, διευθυνόμενο από Ιησουίτες. Η παραδοσιακή πειθαρχία των καθολικών θα γίνει η πρώτη εξορία κι ο λαβύρινθός του. Σε μιαν εφηβική κρίση μάλιστα κόντεψε να γίνει ιερέας. Παρά το θρησκευτικό περιβάλλον όμως, που μέσα του σπούδασε, στα 16 του αρνήθηκε τον καθολικισμό. "Θα με σώσει μια πόρνη κι η ποίηση", θα πει αργότερα. Το 1898, γράφτηκε στο University College Dublin και σπούδασε κυρίως αγγλικά, γαλλικά κι ιταλικά ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στους θεατρικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της πόλης. Το 1900 δημοσιεύτηκε πρώτη φορά κείμενο του, στην εφημερίδα "Fortni" κι αφορούσε κριτική μελέτη στη θεατρική δραματουργία του Ίψεν -δέχτηκε αργότερα ευχαριστήρια επιστολή από τον ίδιο τον Νορβηγό συγγραφέα. Ακολούθησαν αρκετές δημοσιεύσεις κριτικών του. Θεωρείται επίσης πως ολοκλήρωσε τουλάχιστον 2 θεατρικά έργα, που όμως δεν έχουν διασωθεί. Μετά την αποφοίτησή του το 1903 αποφάσισε να φοιτήσει στην Ιατρική Σχολή Δουβλίνου, αλλά ταξίδεψε στο Παρίσι και σύντομα εγκατέλειψε τις ιατρικές σπουδές. Από 11/11/1902-19/11/1903 δημοσιευτήκανε συνολικά 23 βιβλιοκριτικές του. Τον Απρίλη του 1903 επέστρεψε στο Δουβλίνο καθώς έμαθε πως η μητέρα του έπασχε από καρκίνο. Προσπάθησε να τον πείσει, έστω την ύστατη στιγμή της, ν' ασπαστεί τον καθολικισμό, μα κείνος αρνήθηκε να γονατίσει και να προσευχηθεί για τη σωτηρία της, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. Άρχισε να πίνει κι η κατάσταση ήτανε πολύ άσχημη κι όταν η μητέρα πέθανε στις 13 Αυγούστου, καθώς εκείνος συνέχισε το ποτό κι έφερε βαριά την άρνησή του στη θέλησή της, γεγονός που τον επηρέασε βαθιά. Την επόμενη χρονιά κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο του Feis Ceoil, τραγουδώντας, καθώς ήτανε και θαυμάσιος τενόρος. Το Γενάρη του 1904 ολοκλήρωσε το "Πορτρέτο Του Καλλιτέχνη" (A Portrait Οf Τhe Artist), η δημοσίευσή του όμως, απορρίφθηκε από το περιοδικό Dana. Παράλληλα ξεκίνησε τη συγγραφή του μυθιστορήματος "Στέφεν ο Ήρωας" (Stephen Hero), έργο που έμεινε ημιτελές. Την ίδια χρονιά, στις 6 Ιουνίου, (η μέρα bloomsday), καταγράφεται η πρώτη γνωριμία του με τη Νόρα Μπάρνακλ (Nora Barnacle), καμαριέρα σε ξενοδοχείο, που την ερωτεύτηκε και μαζί της αργότερα, τον Οκτώβρη, εγκατέλειψε την Ιρλανδία. Αρχικά εγκατασταθήκανε στη Ζυρίχη κι έπειτα στη Τεργέστη, που εργάστηκε σα δάσκαλος στη σχολή Berlitz. Στις 27 Ιουλίου 1905, αποκτήσανε τον πρώτο τους γιο, Giorgio -συνολικά στα 36 χρόνια κοινής τους ζωής, αποκτήσανε 2 παιδιά. Στη Τεργέστη, παρέμεινε για τα επόμενα 15 περίπου χρόνια, με διακοπή 1 έτους, όταν τον Ιούλιο του 1906, εγκατασταθήκανε στη Ρώμη, που εργάστηκε σα τραπεζικός υπάλληλος. Επισκεπτόταν αραιά και που το Δουβλίνο, ενώ το 1909 προσπάθησε για σύντομο χρονικό διάστημα, σε συνεργασία μ' άλλους επιχειρηματίες να λειτουργήσει κινηματογράφους στην Ιρλανδία. Σύντομα εγκατέλειψε το εγχείρημα κι επέστρεψε στη Τεργέστη αφού όμως προηγουμένως είχε υπογράψει συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο "Maunsel & Co"., για την έκδοση της συλλογής διηγημάτων "Δουβλινέζοι". Τελικά όμως το έργο αυτό τυπώθηκε το 1914 από τον οίκο Grant Richards. Την ίδια χρονιά δημοσιεύτηκε σε συνέχειες και το "Πορτρέτο του Καλλιτέχνη", στο περιοδικό "Egoist", ενώ η έκδοση του βιβλίου έγινε το 1916 στη Νέα Υόρκη και το 1917 στο Λονδίνο. Το 1914 ξεκίνησε τη συγγραφή του σημαντικότερου βιβλίου του, του "Οδυσσέα". Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έζησε στη Ζυρίχη, ενώ μετά τη λήξη του, μετακόμισε στο Παρίσι, έπειτα από πρόσκληση του ποιητή Έζρα Πάουντ και παρέμεινε για τα επόμενα 20 περίπου χρόνια. Το 1922 εκδόθηκε ο "Οδυσσέας" ενώ την ίδια περίοδο ξεκινά πρώτη επεξεργασία στο "Ξύπνημα του Φίνεγκαν" (Finnegan's Wake), που αποσπάσματά του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Transatlantic Review" πρώτη φορά το 1924. Η τελική έκδοση του έργου χρονολογείται το 1939, χάρη στις προσπάθειες των Maria & Eugene Jolas, που τον ενθαρρύνανε σχετικά με την ολοκλήρωση του έργου και παρά τις απογοητεύσεις του ιδίου, εξαιτίας της αρχικής υποδοχής του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν άνετα οικονομικά. Στις 4 Ιουλίου 1931 μετά από 27 χρόνια κοινή ζωής ο James κι η Nora παντρεύονται. Το 1932 πεθαίνει ο πατέρας του και την ίδια χρονιά γίνεται παππούς. Στις 14 Δεκέμβρη 1940, ο Τζόυς κι η οικογένεια του εγκαταλείψανε το Παρίσι για τη Ζυρίχη. Ένα μήνα μετά στις 13 Γενάρη 1941 πέθανε πρόωρα, σ' ηλικία 58 ετών, από πολύ προχωρημένο έλκος και θάφτηκε στο εκεί νεκροταφείο.
Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ (2015) Η γάτα και ο διάβολος, Ηριδανός (2014) Οδυσσέας, Κάκτος (2014) Το κονάκι του Φιν, Ψυχογιός (2013) Γράμματα στη Νόρα, Εκδόσεις Πατάκη (2013) Η αγρύπνια των Φίννεγκαν, Κάκτος (2013) Η αγρύπνια των Φίννεγκαν, Κάκτος (2013) Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία, Εκδόσεις Πατάκη (2012) Οδυσσέας, Κέδρος (2012) Οι γάτες της Κοπεγχάγης, Ψυχογιός (2012) Οι γάτες της Κοπεγχάγης, Ψυχογιός (2010) Αραβία, Μπιλιέτο (2006) Οι Δουβλινέζοι, Ελευθεροτυπία (2004) Δουβλινέζοι, Ηριδανός (2000) Τα ποιήματα, Οδός Πανός (1997) Η πανσιόν και άλλα διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη (1996) Οι νεκροί, Ύψιλον (1995) Στήβεν ο ήρωας, Αλεξάνδρεια (1994) Giacomo Joyce, Σμίλη (1994) Φανερώσεις, Το Ροδακιό (1990) Οδυσσέας, Κέδρος (1988) Ο νεκρός, Εκδόσεις Σιάτρα (1987) Οι Δουβλινέζοι, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (1985) Οι Δουβλινέζοι, Εκδόσεις Γκοβόστη (1982) Το πορτραίτο του καλλιτέχνη, Ερμείας (1977) Giacomo Joyce, Χατζηνικολή (1977) Η γάτα και ο διάβολος, Χατζηνικολή (1971) Δουβλινέζοι, Γαλαξίας πηγή: βιβλιονέτ

Καλοκαιρινή αναγνωστική απόλαυση για παιδιά και νέους όλων των ηλικιών με τα βιβλία της Λιβαδείτισσας συγγραφέα Κατερίνας Δημόκα

Τώρα που τα σχολεία κλείνουν ανοίξτε στα παιδιά και στους νέους όλων των ηλικιών διάπλατα τα παράθυρα της αναγνωστικής απόλαυσης και δώστε τους τα κίνητρα να ταξιδέψουν στους ωκεανούς της γνώσης, της δράσης και της φαντασίας. Ένα καλό βιβλίο είναι το εισιτήριο και το βιβλιοπωλείο μας προτείνει για ξεκίνημα τα βιβλία της Λιβαδείτισσας συγγραφέα Κατερίνας Δημόκα.

Μετά τη σκληρή διαταγή του βασιλιά Μονόχρωτου να απαγορεύσει όλα τα χρώματα, εκτός από το γκρίζο, στην Γκρίζα Πολιτεία εμφανίζεται η Δόνα Ανεζίνα, ξακουστή δασκάλα και ταξιδιώτισσα. Μαθαίνει στα παιδιά τους διαφορετικούς πολιτισμούς και τις φυλές του κόσμου, τους μαθαίνει όλα όσα ξέρει. Και τα χρώματα ξεχύνονται. Κοραλλένια κόκκινα, πράσινα σμαραγδένια, κίτρινα της βανίλιας και πορτοκαλί του κρόκου, θαλασσινά μπλε, μωβ μελιτζανιά, ροζ του τριαντάφυλλου... Ποια όμως θα είναι η αντίδραση του σκληρού βασιλιά; Θα καταφέρει η δύναμη της αγάπης να μαλακώσει τη σκληρή καρδιά του;

Στην απομονωμένη Σκύρο μεγαλώνει ο 13χρoνος Λάμπρος, γιος του ψαρά καπετάν Μανόλη και της Δέσποινας, που δεν ζει πια. Η λατρεία του για τη θάλασσα έλκει ξανά και ξανά τον Λάμπρο στο πέλαγος. Σε μια από τις καταδύσεις του βρίσκει ένα ερμαφρόδιτο αρχαίο άγαλμα. Το ανασύρει με τη βοήθεια του φίλου του Ταξιάρχη. Η τύχη του παράξενου αγάλματος δίνει νόημα στην ζωή του. Θα αντιταχθεί στον σκληρό του πατέρα, στη δική του ευαισθησία, στους αντίξοους καιρούς. Και όταν το άγαλμα εξαφανίζεται μυστηριωδώς, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά...

Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944 τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής έγραψαν ακόμη μία αιματοβαμμένη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το Δίστομο γνώρισε την απερίγραπτη σφαγή και τον όλεθρο. Δεν ξεχνάμε.

Το επίγραμμα του Γιάννη Ρίτσου για το Δίστομο αποδίδει ο Στάθης Σταθάς σε εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Γ. Χ. Θεοχάρη ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ εκδ. βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

ΔΙΣΤΟΜΟ 10 Ιουνίου 1944 - ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ. Μια συγκέντρωση κειμένων για τη σφαγή του Διστόμου είναι αυτό το βιβλίο. Ένα ανθολόγιο μνήμης.

ΔΙΣΤΟΜΟ 10 Ιουνίου 1944

Η σφαγή του Διστόμου έδειξε σε τι έσχατη θηριωδία οδηγεί τον άνθρωπο ο φασισμός και ο πόλεμος. Τ’ αχνάρια από το αίμα των θυμάτων δείχνουν το πέρασμα της βαρβαρότητας. Το Δίστομο μένει στην Ιστορία για να θυμίζει τη φασιστική αγριότητα και να σηματοδοτεί το μέγεθος της χρεοκοπίας του ευρωπαϊκού πολιτισμού στον 20ο αιώνα.
Μια συγκέντρωση κειμένων για τη σφαγή του Διστόμου είναι αυτό το βιβλίο. Ένα ανθολόγιο μνήμης.
Εκδώσαμε ένα βιβλίο που στέκεται με απέραντο σεβασμό απέναντι στο μαρτυρικό Δίστομο και την Ιστορία.
Η οφειλή μας στη μνήμη των νεκρών του Διστόμου είναι διαρκής και ανεξόφλητη.

Δίστομο 10 Ιουνίου 1944: Το ολοκαύτωμα

Ιστορία, χρονικά, μαρτυρίες, αναμνήσεις, καταγραφές, λογοτεχνικές προσεγγίσεις, διεκδικήσεις

Τάκης Λάππας, Νίκος Λ. Ασημάκης, Σπύρος Μελετζής, Γιάννης Μπασδέκης, Pierre Amandry, Δημήτρης Ι. Παπακωνσταντίνου, Καίτη Μανωλοπούλου, Λάμπρος Μάλαμας, Πέτρος Χάρης, Διονύσιος Α. Κόκκινος, Φώτης Φωτεινός, Ασημάκης Πανσέληνος, Γιώργος Κοτζιούλας, Νικηφόρος Βρεττάκος, Διαλεχτή Ζευγώλη - Γλέζου, Γιάννης Δάλλας, Νίκος Καββαδίας, Γιάννης Ρίτσος, Ανδρέας Σ. Τσούρας, Σωτήρης Πατατζής, Σάββας Αγουρίδης, Πέτρος Γλέζος, Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας, Κύπρος Χρυσάνθης, Λεονάρδος Καλέγκας, Χρήστος Μαλεβίτσης, Νέστορας Μάτσας, Κώστας Ε. Μπέης, Κώστας Γαζής, Γιάννης Κορίδης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Νίκος Γκάτσος, Νίκος Κούνδουρος, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, κ.ά.

επιμέλεια: Γιώργος Χ. Θεοχάρης

Σύγχρονη Έκφραση, 2010
552 σελ.
ISBN 978-960-98900-2-1, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 28,00

 Κρατικό Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας [2011]

ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΕΙΔΙΚΗ ΤΙΜΗ 20.00 €