Τον περσινό ενθουσιασμό και τις πανηγυρικές δηλώσεις - βιαστικές και αγχωμένες - με το πέσιμο της αυλαίας της Διεθνούς Έκθεσης Θεσ/νίκης διαδέχθηκαν φέτος ο βαθύς προβληματισμός και η διάχυτη απαισιοδοξία.Όλα αυτά βέβαια αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά πόσο ρηχά, απρογραμμάτιστα και επιπόλαια αντιμετωπίζουμε και αυτό το θεσμό.
Ο λόγος των περσινών θριαμβολογιών και των φετινών δισταγμών;Η προσέλευση του κοινού. Αυξημένη υπερβολικά το 2007 σε σχέση με το 2006, σαφώς μειωμένη φέτος. Που αποτέλεσε και την αφορμή που έψαχναν από το πρώτο χρόνο οι Αθηνοκεντρικοί να μεμψιμοιρούν και να υπερβάλλουν με προφανή στόχο να κατεβάσουν και αυτή την έκθεση στα ασφυκτικά πλαίσια της πρωτεύουσας.
Κανένα όμως δεν άκουσα να μιλήσει για την απόλυτη ομοιότητα με πέρσι. Τα περίπτερα των εκδοτών ίδια και απαράλλαχτα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία φτωχά και δίχως φαντασία.
Οι εκδηλώσεις με τους συγγραφείς και εν γένει ανθρώπους του πνεύματος σαφώς κατώτερη άλλων χρόνων.
Και η νοοτροπία τους; Εκνευριστική. Να μετρούν την επιτυχία αποκλειστικά και μόνο από τη διακίνηση των τίτλων τους μέσα στην έκθεση. Λες και τα βιβλία αφού τα δει ο βιβλιόφιλος δε μπορεί να τ’ αγοράσει στο βιβλιοπωλείο του την άλλη μέρα.
Οι οργανωτές δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό κι αυτοί. Οι αίθουσες ακριβώς όπως και τα προηγούμενα χρόνια, καμιά προσπάθεια αλλαγής για μια περισσότερο ελκυστική ατμόσφαιρα. Μόνο βήματα προς τα πίσω. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ηχεία έπαιζαν διαφημίσεις και τραγούδια σε τέτοια ένταση, που κάλυπταν τις φωνές στις αίθουσες συζητήσεων.
Αυτή η έκθεση όμως δεν στήθηκε για το κοινό άσχετα αν επιτρέπεται η είσοδος και όλοι το θέλουμε. Ο βασικός λόγος δημιουργίας της είναι η συνάντηση της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή και η αμοιβαία ανταλλαγή τους.
Άρα το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι ο μεμψίμοιρος λογιστικός ισοσκελισμός των εξόδων αλλά η έλλειψη ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ της έκθεσης και το έλλειμμα γενναιοδωρίας από τους συντελεστές της, για μια απογείωση και καταξίωσή της, ανάμεσα σε αντίστοιχες εκθέσεις της Ευρώπης.
Το μεγαλύτερο ατού αυτής της έκθεσης είναι η Θεσ/νίκη. Μια πόλη που αποπλανά αμέσως τον επισκέπτη. Και ένα κοινό που συμμετέχει ενεργά και με γνώση στις διαδικασίες των εκδηλώσεων. Στις αίθουσες των συζητήσεων συνήθως υπήρχε
αδιαχώρητο και ο χρόνος ήταν πάντα λιγοστός για την πληθώρα των ερωτήσεων και των τοποθετήσεων.Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι κατά γενική ομολογία την παράσταση έκλεψε στις εκδηλώσεις ο Άγγλος συγγραφέας Τζόναθαν Κόου καλεσμένος από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.
Για άλλη μια φορά το κοινό της Θεσ/νίκης έδειξε ότι λατρεύει τη Σώτη Τριανταφύλλου. Τρεις συνεχείς χρονιές είμαι μάρτυρας συγκινητικής ανταπόκρισης και διαλόγου των Θεσσαλονικέων προς τη Σώτη σε αίθουσες που αποδεικνύονται εξαιρετικά μικρές για χωρέσουν το πλήθος που
θέλει να την παρακολουθήσει.Κι ακόμα όπως αναμενόταν προκάλεσε εξαιρετικό ενδιαφέρον η συζήτηση για το ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ του Κώστα Ακρίβου. Αν και έγινε σε ακατάλληλη ώρα και μέρα άφησε απόλυτα ικανοποιημένους τους συμμετέχοντες με την πληρότητα και ποιότητα των παρουσιαστών του βιβλίου και το διάλογο που ακολούθησε.
Ένα από τα ομορφότερα περίπτερα του Παιδικού Τμήματος της έκθεσης 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου