Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Το κερδισμένο στοίχημα του ΙΑΝΟΥ και οι φαντασιώσεις των μιμητών.

Το αρχικό ειρωνικό μειδίαμα στην πρώτη σελίδα της συνέντευξης για το «νέο συνδυαστικό κατάστημα στο κέντρο της Αθήνας» που φιλοξενήθηκε στο τεύχος 497 του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ, σχηματίσθηκε στην απάντηση της ερώτησης «Τι σημαίνει για σας βιβλιοπωλείο;» - με τη διατύπωση.
Γενικά θα έλεγα ότι είναι ένας χώρος που πρέπει να έχει μια πολιτιστική παρέμβαση στα δρώμενα, πέραν του να παρουσιάζει τα βιβλία στα ράφια.
Πραγματικά ορθή άποψη που όμως έχει κατατεθεί στο χώρο πριν από κάποιες δεκαετίες και το κυριότερο έχει υλοποιηθεί - κατά τρόπο άλλοτε πετυχημένο άλλοτε όχι - εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια κι έκτοτε επαναλαμβάνεται τόσο, που χάνει το νόημά της όταν δε συνοδεύεται από χειροπιαστά αποτελέσματα.
Στη συνέχεια η συνέντευξη θύμιζε λευκώματα χρόνων αλλοτινών και το μειδίαμα αντικαταστάθηκε με απορία, καθώς έπρεπε ν’ απαντηθούν βαθυστόχαστα ερωτήματα του τύπου. «Πώς σχεδιάζετε τα επόμενα βήματα» ή «Πιστεύετε ότι υπάρχει κρίση στην αγορά του βιβλίου;»
Ερωτήσεις που ζητούν απαντήσεις από βιβλιοπώλη που δεν έχει άλλη διαχειριστική χρονιά αλλά καθώς φαίνεται δεν τον δυσκολεύουν.

Και προχωράμε.
«Το ποσοστό της βιβλιοπωλικής έκπτωσης στη χώρα μας είναι μεγάλο ή μικρό» με αποκορύφωμα το «Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;»
Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να ήταν απαισιόδοξος και να ξεκινούσε τη νέα επιχείρηση της αλυσίδας για την οποία γίνεται λόγος;
Η τρίτη σελίδα «κομίζει γλαύκα εις Αθήνας» με τη σημαντική είδηση ότι από το Μάιο δημιουργείται ειδική ατζέντα εκδηλώσεων με έμφαση στο παιδικό βιβλίο, σε πρώτες παρουσιάσεις βιβλίων κτλ κτλ.
Δηλαδή καμιά πρωτοτυπία καμιά καινοτομία, παρά μια αντιγραφή, μία ακόμα αντιγραφή, όσων ο ΙΑΝΟΣ παρουσίασε πρώτος στην Αθήνα, με καθυστέρηση 20 χρόνων όπως προείπαμε από την εφαρμογή τέτοιων κινήσεων στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λιβαδειά, τη Λαμία.

Κι αναρωτιέμαι. Σε αυτή την πόλη που τα θέλει όλα δικά της, έχει στερέψει κάθε ίχνος δημιουργικότητας και φαντασίας ή υπάρχουν απωθημένα και προσπαθεί μέσω κακών κι αποτυχημένων αντιγραφών και μιμήσεων να εξαλείψει το αυθεντικό, που τυχαίνει να είναι «ξένο» και φέρνει μάλιστα την αύρα του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της συμπρωτεύουσας;

ΥΓ.
Ειλικρινά αδυνατώ να κατανοήσω το λόγο μιας συνέντευξης με τόσα ΘΑ και άλλες τόσες ασήμαντες ερωτήσεις – απαντήσεις σε ένα περιοδικό της εμβέλειας και της ποιότητας ύλης που χαρακτηρίζει το ΔΙΑΒΑΖΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: