Αναδημοσιεύουμε από το blog ΔΙΣΤΟΜΟ την πρώτη αναφορά που γράφτηκε για την εκδήλωση παρουσίαση του βιβλίου μας στο θέατρο του μαυσωλείου την Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010.
Μακράν απ' τις πιό αξιοπρεπείς εκδηλώσεις πολιτισμού και λόγου, που θυμάμαι στα 36 μου χρόνια στα πλαίσια των εκδηλώσεων μνήμης για την Σφαγή του Διστόμου.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να γράψω σωστά αυτό το άρθρο, γιατί είμαι καταβεβλημένος, προβληματισμένος και βαθιά συγκινημένος από αυτήν την υπέροχη βραδιά που έζησα χτες βράδυ 10 Ιουνίου 2010, στο Δίστομο στο θέατρο του Μαυσωλείου.
Το βιβλίο όσοι το έχουν διαβάσει, ένιωσαν το ίδιο με μένα. Συγκίνηση και ενεργοποίηση όλων των ανθρωπίνων συναισθημάτων, καθώς και έντονο προβληματισμό.
Τον Γιώργο Θεοχάρη τον ήξερα σαν όνομα για τις λογοτεχνικές του δραστηριότητες, δεν είχε όμως τύχει να γνωριστούμε μέχρι σήμερα. Τον είχα δει από κοντά, στην εκδήλωση του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου, στη μνήμη του αδικοχαμένου συμπατριώτη μας Γιάννη Καΐλη, που δολοφονήθηκε απ' τους φασίστες της χούντας, και σε άλλες εκδηλώσεις μνήμης εδώ στο Δίστομο.
Τον είχα δει επίσης σε μία εκδήλωση του βιβλιοπωλείου ''Σύγχρονη έκφραση'' στη Λιβαδειά, του πολύ σπουδαίου επίσης ανθρώπου Νίκου Λαμπρόπουλου.
Πέρα από τις σπουδαίες λογοτεχνικές του ικανότητες με λόγο που σε καθηλώνει, διαπίστωσα ότι είναι ένας πολύ γλυκός και ζεστός άνθρωπος, καθώς και πολύ καταρτισμένος, πράγμα που εξυπακούεται εκ του αποτελέσματος.
Για το βιβλίο έχουν πει άλλοι για μένα ( κλικ εδώ ). Έχει πάρει τις πιο καλές κριτικές και συνεχίζει. Θα είμαι συνεχώς σε επιφυλακή για να αναρτήσω όλες τις κριτικές που θα ακολουθήσουν.
Ο Γιώργος Θεοχάρης, γεννήθηκε στην γειτονική Δεσφίνα ( απ' αυτά που μας είπε ο ίδιος χτες, αλλά κι απ' το βιογραφικό του ).
Φοίτησε στα σχολία της Άμφισσας και του Διστόμου. Ήταν συμμαθητής με τον αδικοσκοτωμένο αγωνιστή, τον Γιάννη τον Καΐλη.
Μένει στην γειτονική Αντίκυρα, οπότε γνωρίζει καλά το συμβάν ως άνθρωπος της περιοχής.
Στην εκδήλωση μίλησαν οι Γιώργος Θεοχάρης, Νίκος Λαμπρόπουλος και ο Μιχάλης Λυμπεράτος ,δρ Ιστορίας.
Αφού έκαναν ιστορική αναδρομή και ανάλυση των τότε γεγονότων, διαβάστηκαν αποσπασματικά κάποια ποιήματα από την ενότητα του βιβλίου ''λογοτεχνία'', παρουσίαση και αναδρομή στην ιστορία και στο πως ξεκίνησε η συγγραφή ( πηγές - έρευνα ), και τίμησαν τις μαυροφορεμένες γυναίκες του Διστόμου.
Υπήρξαν βέβαια και πολλές μουσικές εκπλήξεις. Την ώρα της εκδήλωσης σε μιά απόλυτη ησυχία, μας μάγεψε το κλαρίνο του Διονύση Θεοδόση που υπό τους ήχους μοιρολογιού στις ''χαμηλές'' νότες του Ηπειρώτικου μοτίβου, σε έκανε να ανατριχιάζεις.
Στην συνέχεια η Πέπη Θεοχάρη , κόρη του συγγραφέα, μας χάρισε τρείς πολύ σπουδαίες ερμηνείες από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική του μεγίστου Μίκη Θεοδωράκη.
Φωνή γεμάτη όγκο, δουλεμένη και το κυριότερο με συναίσθημα. Μας υπόσχεται πολλά αυτή η ωραία φωνή και επίσης πολύ ζεστός άνθρωπος. Διάλεξε τραγούδια από τα πιο αγαπημένα μου έργα που τα ακούω συνεχώς από τότε που γεννήθηκα. Τα μεγαλεία του ελληνισμού.
Στο μπουζούκι την συνόδευε ο πολλά υποσχόμενος επίσης Διονύσης Παπαϊωάννου, κι αυτός της περιοχής, κάτοικος Παραλίας Διστόμου ή Αντίκυρας αν δεν απατώμαι.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΛΛΑ και ανυπομονούμε να ξανακούσουμε κι άλλα.
Τα λόγια περιττεύουν, κύριε Θεοχάρη, κύριε Λαμπρόπουλε, κύριε Λυμπεράτο, Πέπη Θεοχάρη και σεις παιδιά του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου.
ΕΥΓΕ!!
πηγή
http://distomo.blogspot.com/2010/06/10-1944.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου