Το γεγονός ότι οι φήμες περί επικείμενων αναταράξεων στον εκδοτικό χώρο είχαν ενταθεί το τελευταίο διάστημα σε συνδυασμό με τη ζοφερή καθημερινότητα που βιώνουμε όσοι βρισκόμαστε στο χώρο του βιβλίου, δεν μείωσαν την έκπληξη στην αναγγελία της είδησης για το κλείσιμο του εκδοτικού οίκου «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ».
Κι αυτό γιατί κανένας(;) δεν υπέθετε ότι το πρώτο θύμα(;) της κρίσης θα μπορούσε να είναι εκδοτικός οίκος που έλεγχε το συγκρότημα Λαμπράκη. Αν η λέξη «θύμα» που χρησιμοποιώ ακολουθείται από ερωτηματικό είναι γιατί υπάρχουν αμφιβολίες που πιθανά θα απαντηθούν στο προσεχές μέλλον για το αν πράγματι έπρεπε να κλείσει η επιχείρηση ως ζημιογόνα ή από ψυχρούς υπολογισμούς επειδή δεν ήταν όσο κερδοφόρα επιθυμούσε το συγκρότημα με αποτέλεσμα 100 εργαζόμενοι περίπου να μείνουν δίχως δουλειά και χιλιάδες τίτλοι βιβλίων με τους συγγραφείς τους σε αναζήτηση άλλης στέγης.
Η είδηση όμως έδωσε τροφή για γρήγορες ως συνήθως και ατεκμηρίωτες - στις εφημερίδες και στη μπλογκόσφαιρα - τοποθετήσεις οι οποίες βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στο στοιχείο αιφνιδιασμού τους από το κλείσιμο ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου δίχως να είναι σε θέση νε εξετάσουν βαθύτερα την πορεία που αυτός διέγραψε και τις βασικές επιλογές του.
Χρησιμοποιώντας βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς, όπως «ιστορικός» εκδοτικός οίκος και ποντάροντας στο διπλό συναίσθημα που δημιουργεί η αίσθηση ότι κλείνει μια επιχείρηση στο χώρο του πνεύματος αφήνοντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους, ξεδιπλώνουν τους δεκάρικους λόγους τους δίχως να τους απασχολούν τα βαθύτερα αίτια των γεγονότων.
- Και αναρωτιόμαστε, βεβαίως, πού ήταν η ευαισθησία όλων αυτών και η διορατικότητά τους για το πού θα οδηγηθούν τα πράγματα, όταν οι εφημερίδες τους σε συνεργασία με εκδότες και πρωτοπόρους ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ απαξίωναν το προϊόν βιβλίο προσφέροντάς το σε εξευτελιστικές τιμές σε σχέση με τις τιμές των βιβλιοπωλείων.
- Πότε έψαξαν αν αλήθευαν οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων τους για τη δήθεν άνοιξη του βιβλίου στη χώρα μας ή αυτό απλά βόλευε την προπαγανδιστική πολιτική κάποιων και το πλασάρισμα όσων βιβλίων διέθεταν τα έντυπά τους.
- Όταν άρχισαν να κλείνουν τα βιβλιοπωλεία εξ’ αιτίας και αυτού του γεγονότος όπως παλιότερα τα καταστήματα με cd, ποιοι και πόσοι επισήμαναν, συσχέτισαν, ερμήνευσαν και πρόβαλαν το γεγονός.
- Πόσοι διάβασαν άρθρα σαν αυτό της Μ. Χαρτουλάρη στις αρχές Αυγούστου και πήραν τη σκυτάλη για διεξοδικότερη έρευνα πάνω στο πρόβλημα που ήδη εκδηλωνόταν φανερά.
Και για να επανέλθω στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Μια ένσταση για την «ιστορικότητα» του οίκου που όλοι (μαζί τους και οι εργαζόμενοι) επικαλούνται. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ως ιστορικός εκδοτικός οίκος λογίζεται αυτός που έχει μια συνέχεια στο χρόνο, στα πρόσωπα, στην πολιτική του, στους σχεδιασμούς του. Κι αυτή η συνέχεια έσπασε όταν τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ πέρασαν στον έλεγχο του γνωστού συγκροτήματος. Όταν οι φίλοι και συνεργάτες δεκαετιών έγιναν απλά νούμερα στα κιτάπια υπευθύνων που δεν τους γνώριζαν και ούτε είχαν διάθεση να τους μάθουν. Κι ακόμα γιατί τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ του συγκροτήματος πρωτοστάτησαν να διώξουν το βιβλίο από τα ράφια των φυσικών σημείων πώλησης του δημιουργώντας ανταγωνιστικούς ελεγχόμενους χώρους.
Μας προβληματίζουν βεβαίως τους βιβλιοπώλες όσα έγιναν αλλά δεν παρασυρόμαστε από κροκοδείλια δάκρυα και ανέξοδες θρηνωδίες. Είμαστε οι πρώτοι που χτυπήσαμε από χρόνια το καμπανάκι στους εκδότες για την πολιτική βιβλίου που οι περισσότεροι ακολουθούν και για το ζοφερό μέλλον που έρχεται αλλά δεν μας άκουγαν. Είμαστε οι πρώτοι που δεχόμαστε τα αποτελέσματα της κρίσης.
Και βεβαιώνουμε τις φίλες και τους φίλους του βιβλίου πως έχουμε άφθονα δάκρυα να χύσουμε. Μόνο όμως για όσους το αξίζουν. Ελπίζοντας πάντα πως δε θα χρειαστεί…
ΥΓ.
Τα μόνα πραγματικά θύματα της υπόθεσης είναι οι 100 εργαζόμενοι. Αυτοί ειδικά είναι που δεν χρειάζονται δάκρυα αλλά συγκεκριμένες πράξεις συμπαράστασης. Και πρώτα πρώτα την αξιοποίηση και απορρόφησή τους από άλλες υγιείς εκδοτικές επιχειρήσεις που μόνο κέρδος θα έχουν από τέτοιες κινήσεις.
Λαμπρόπουλος Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου