Οι "Ἱστορίες τοῦ Χὰλ" του συμπολίτη συγγραφέα ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΑ

Το βιβλίο
Ἱστορίες τοῦ Χὰλ
του συμπολίτη συγγραφέα

ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΑ

τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα

στα λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ 2012

OΙ ΗΡΩΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ τοῦ Γιώργου Μητᾶ ζοῦν καὶ κινοῦνται στὰ γερασμένα σπίτια, στοὺς ἔρημους δρόμους,στὶς ἐγκαταλειμμένες ἀποβάθρες τοῦ λιμανιοῦ τοῦ Χάλ, μέσα σ’ ἕνα σκοτεινὸ χειμωνιάτικο σκηνικό. Ὡστόσο κάποιες μικρὲς φωτεινὲς ἑστίες — ἡ κεντρικὴ Βιβλιοθήκη, πού ἡ πρόσοψή της ἀκτινοβολεῖ μὲς στὸ λυκόφως, ἡ πάμπ, ποὺ προβάλλει σὰν φάρος μὲς στὸ σκοτάδι— ἀλλὰ καὶ οἱ λιγοστὲς ἡ λιόλουστες ἡμέρες καταφέρνουν νὰ ζεστάνουν τὶς ψυχές τους, ἁπαλύνοντας τὴ μοναξιά, τὸν πόνο τοῦ ἀνεκπλήρωτου ἔρωτα, τὴν ὑπαρξιακὴ ἀγωνία. Τὸ κέλυφος τῆς μοναξιᾶς τους ὅμως διαρρηγνύεται πραγματικὰ μόνο ἀπὸ τὴν παρουσία ἑνὸς ἄλλου ἀνθρώπου στὴ ζωή τους: ὅταν ἡ ἡλικιωμένη κυρία Ρότζερς συναντήσει τὸν Λουίς, ὁ τυφλὸς φοιτητὴς Ντόναλντ τὸν νεαρὸ Ἕλληνα καὶ ὁ Στήβ, ὁ ἀσπρομάλλης γίγαντας μὲ τὴν παιδικὴ ψυχή, τὸν Τοῦρκο φοιτητὴ Ἀζίζ, οἱ μοναχικὲς τροχιές τους θὰ διασταυρωθοῦν, ἀφήνοντας φωτεινὰ σημάδια στὸν χάρτη τῆς πόλης, χνάρια τρυφερότητας καὶ ἐλπίδας. Θὰ γράψουν ἔτσι τὸ δικό τους μικρὸ χρονικὸ τοῦ Γιόρκσαϊρ, τὶς δικές τους Ἱστορίες τοῦ Χάλ.

Πίσω καὶ πέρα ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἱστορίες προβάλλει ἡ πόλη τοῦ Χάλ, μὲ τὸ λαμπρὸ παρελθὸν καὶ τὸ ξεθωριασμένο παρόν. Γκρίζα καὶ σκυθρωπή, ἐκτεθειμένη στὴν παγωμένη ἀνάσα τῆς Βόρειας Θάλασσας, ὑπομένει ἕναν βαρὺ κι ἀτέλειωτο χειμώνα.

Καὶ κάπου στὸ βάθος, ἀδιάφορος ἀπέναντι στὸ ἀνθρώπινο δράμα, ὁ ποταμὸς Χὰλ κυλᾶ τὰ σκοτεινὰ νερά του.

Οἱ δρόμοι τοῦ Χὰλ τὸ βράδυ εἶναι ἔρημοι καὶ παγωμένοι. (...) Ὅταν ὁ ἄνεμος πέφτει καὶ παύει ν’ ἀκούγεται τὸ συριστικὸ βουητό του, τὸ κρύο μοιάζει νὰ ἐπικάθεται βουβὸ καὶ ἀπειλητικὸ πάνω στὶς σκοτεινὲς προσόψεις τῶν σπιτιῶν καὶ στοὺς ξύλινους φράχτες, ἐπιβάλλοντας μιὰ ἀπόκοσμη σιωπή. (...) Κι ὅταν τὸ ἄγαλμα τῆς Παρθένου ξεπροβάλλει ὑποβλητικὸ καὶ πένθιμο μέσα ἀπὸ τὴν ὁμίχλη, πάνω στὸ φωτισμένο ὑπέρθυρο τοῦ ναοῦ τῶν μεθοδιστῶν, βιάζεις τὸ βῆμα γιὰ νὰ βρεθεῖς στὴ ζεστασιὰ τοῦ δωματίου σου τὸ συντομότερο δυνατό, μὲ τὴν ἀλλόκοτη αἴσθηση τοῦ τελευταίου ζωντανοῦ ἀνθρώπου στὸν πλανήτη.

σελίδες: 144 • σχῆμα: 13,5 x 20,5 

ISBN: 978-960-99622-6-1 • Τιμή: 11,50€

 O ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΤΑΣ γεννήθηκε το 1966 στὴ Λιβαδειά. Μεγάλωσε στὸ Παγκράτι. Σπούδασε Βιολογία στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν καὶ ἀπέκτησε μεταπτυχιακὸ τίτλο (M.Sc.) στὴν Αλιευτικὴ Βιολογία ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Χάλ (Hull) τῆς Μεγάλης Βρετανίας.

Ἔχει ἐργαστεῖ στὸν χῶρο τῆς ἔρευνας στὸν τομέα τῆς βιολογικῆς ὠκεανογραφίας (Ἐθνικὸ Κέντρο Θαλασσίων Ἐρευνῶν), καθὼς καὶ στὴ φαρμακευτικὴ βιομηχανία (διεθνεῖς κλινικὲς μελέτες).Ἔχει ἐπίσης ἀσχοληθεῖ ἐπαγγελματικὰ μὲ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες (παραδοσιακὸ ταϊλανδικὸ μασάζ). Σήμερα ἐργάζεται σὲ ἰατρικὸ τμῆμα φαρμακευτικῆς ἑταιρείας. Μοιράζεται τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴ μαύρη μουσική (soul καὶ jazz) παίζοντας περιστασιακὰ σὰν dj.

Ἀποσπάσματα ἀπὸ κριτικὲς γιὰ τὶς « Ἱστορίες τοῦ Χὰλ »

 Τρεῖς ἱστορίες μοναξιᾶς ἀλλὰ καὶ ἐλπίδας, τοπίο ὑγρὸ καὶ αποβιομηχανοποιημένο, ἀτμόσφαιρα ἂ λὰ Φίλιπ Λάρκιν καὶ μιὰ ὑπέροχη ἑλληνικὴ γλώσσα στὴν ὁποία ἀναγνωρίζουμε πινελιὲς τῆς πεζογραφικῆς μας παράδοσης, ἂς ποῦμε τοῦ Γεωργίου Βιζυηνοῦ, εἶναι τὸ βιβλίο Ἱστορίες τοῦ Χὰλ τοῦ πρωτοεμφανιζόμενου Γιώργου Μητᾶ. Εἶναι ἡ ἔκπληξη τοῦ τέλους τῆς χρονιᾶς.

NΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ, Τὸ Βῆμα

Ἡ καθαρτήρια ὑπόσχεση ποὺ διατρέχει τὸ βιβλίο εἶναι μία: μέσα στὸ ἐλάχιστο, μποροῦμε σίγουρα νὰ ξαναβροῦμε τὸ μεῖζον. Ἡ λεπτότητα τῆς παρατήρησης, ἡ κρουστὴ γλώσσα ποὺ κουβαλάει ἀβίαστα ἀπόηχους τῆς πεζογραφικῆς μας παράδοσης, ἡ εἰκαστικὴ δύναμη σκηνῶν ποὺ ζωντανεύουν σὰν ὑποβλητικὲς τοπιογραφίες ἢ ρωμαλέα κινηματογραφικὰ πλάνα ἁπλῶς ἐνισχύουν αὐτὴν τὴ θερμή, ἀνακουφιστική, περιρρέουσα ὑπόσχεση.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ, The books’ journal

Οἱ Ἱστορίες τοῦ Χὰλ ἐπανεισάγουν ἕνα ἐνδιαφέρον, καὶ μᾶλλον δυσεύρετο, στοιχεῖο στὴν τρέχουσα παραγωγή: μιὰ φρέσκια, σύγχρονη οὐμανιστικὴ ματιὰ στὸ παμπάλαιο ὑλικὸ ποὺ συνιστοῦν οἱ, ἐν γένει, ἀνθρώπινες σχέσεις.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΝΑΡΙΟΣ, Διαβάζω

Μέσα σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ καλοστημένο σκηνικό, μένει στὸ τέλος ἡ ἀν θρώπινη παρουσία, ἡ τρυφερότητα, ἡ ἐπαφὴ καὶ ἡ ἐλπίδα. Ὁ ἀναγνώστης νιώθει τὸ χάδι τοῦ συγγραφέα πάνω στοὺς ἥρωές του ἀλλὰ καὶ βαθιὰ μέσα του.

ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ἐντευκτήριο

Ὁ συγγραφέας μᾶς παρουσιάζει τρεῖς διαφορετικὲς ἐκδοχὲς ἀνθρωπιᾶς, ὅπου τὰ αἰσθήματα κρατοῦν ἀποστάσεις μεγάλης εὐγένειας καί, παρὰ τὴ μελαγχολική τους ἐκδοχή, μᾶς ἀνακουφίζουν μέσα ἀπὸ μιὰ διακριτικὰ ἀνθρώπινη λυτρωτικὴ αἰσιοδοξία.

ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ, Τὸ Ποντίκι