Η ΜΑΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ συν - ομιλίες 4

Αγαπητοί φίλοι
Ένα πάγιο αίτημα των φίλων του βιβλιοπωλείου υλοποιείται.
Πολλές από τις 200 ως τώρα εκδηλώσεις της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ μπορείτε να ξαναθυμηθείτε ή όσοι για διάφορους λόγους δεν παρακολουθήσατε να τις απολαύσετε σε έντυπα πρακτικά φυλλάδια στη συμβολική τιμή των 2,00 €.

ΣΥΝ - ΟΜΙΛΙΕΣ τεύχος 4

Η μαγική υπόσταση της αμερικανικής ποίησης.

Μια ομιλία της καθηγήτριας Αγγλικής Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών

ΛΙΑΝΑΣ ΣΑΚΕΛΛΙΟΥ

με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της "Εισαγωγή στην τριλογία της HD" εκδ. GUTENBERG

Παραθέτουμε απόσπασμα:

…"Το 1904 η HD αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα φιλολογίας στο κολλέγιο Bryn Mawr, τα οποία εγκαταλείπει όμως το 1906 λόγω ευαίσθητης υγείας, και συνεχίζει να μελετά κατ’ οίκον και να γράφει. Η κατάσταση της Αμερικανικής ποίησης εκείνα τα χρόνια απασχολεί τις νέες ποιητικές παρέες, και το θέμα που συζητιέται στη φοιτητική συντροφιά των Ezra Pound, William Carlos Williams και Hilda Doolittle είναι η ανάγκη ανανέωσής της και η έλλειψη εθνικών ποιητικών παραδειγμάτων στα οποία θα μπορούσαν να στραφούν. Διαφέρουν όμως στις απόψεις τους για το τι χρειάζεται να γίνει: ο Williams πίστευε στη λύση της Αμερικανικής κληρονομιάς, της γηγενούς λαλιάς, ενώ ο Pound και η Doolittle είχαν τα μάτια στραμμένα σ’ έναν οικουμενικό πολιτισμό. Tελικά το 1911, η Doolittle θα ακολουθήσει τους Pound και Eliot στο δρόμο των Αμερικανών αυτοεξόριστων ποιητών στην Ευρώπη όπου, από το γαλλικό συμβολισμό και μετά, διαδραματιζόταν η υπόθεση του μοντέρνου στην τέχνη. Για το υπόλοιπο της ζωής της, θα παραμείνει κατά βάση αυτοεξόριστη, ένα άτομο σε διαρκή πνευματική αναζήτηση.
Τα πρώτα ποιητικά βήματα της Doolittle γίνονται μέσα από κύκλους των ανθρώπων που, στοχαζόμενοι την κρίση του πολιτισμού, χαράσσουν τις λογοτεχνικές πρωτοπορίες. Συμπορεύεται με το κίνημα των εικονιστών, το οποίο έκανε σημαία του την απαξίωση του συμβόλου και στέριωσε την αισθητική της εικόνας. Στις πρώτες της δημοσιεύσεις, μάλιστα, υπογράφει “HD, εικονίστρια”, κατόπιν προτροπής του Pound. Στην ανθολογία Des Imagists (1914) που επιμελήθηκε ο Pound, η ποίηση της HD εμφανίζεται δίπλα στους γνωστούς μείζονες δημιουργούς του μοντερνισμού: James Joyce, D. H. Lawrence, και William Carlos Williams, μεταξύ άλλων. Η HD ταξιδεύει και μελετά μαζί με τους Pound και Aldington, συνθέτοντας τα πρώτα της ποιήματα. Σε μια συζήτηση στην αίθουσα για τσάι του Βρετανικού Μουσείου, ο Pound την αιφνιδιάζει:
Μα, Δρυάδα μου [το υποκοριστικό που χρησιμοποιούσε ο Pound αναφερόμενος σ’ εκείνην]… αυτό είναι ποίηση». Χτύπησε το μολύβι του. «Αφαίρεσέ το αυτό, μίκρυνε αυτόν το στίχο. «Ερμής Αγυϊάτης» [“Hermes of the Ways”] είναι καλός τίτλος. Θα το στείλω στη Harriet Monroe για την Ποίηση. Έχεις αντίγραφό του; Ναι; Άρα μπορούμε να το στείλουμε, ή το δακτυλογραφώ όταν επιστρέψω. Κάνει αυτό;» Και έγραψε βιαστικά “HD, Imagiste” στο κάτω μέρος της σελίδας.

Όχι μόνο μαθαίνει ότι είναι ποιήτρια, αλλά και ποιήτρια εξαιρετικού είδους. Στην υπόλοιπη ζωή της θα φέρει το επαγγελματικό όνομα και τίτλο «HD, Εικονίστρια». Ο Pound κάποτε εξομολογήθηκε ότι είχε εφεύρει τον όρο ώστε να προωθήσει το έργο της HD και του Aldington (καθώς και το δικό του), πριν ακόμα γράψουν ολοκληρωμένες συλλογές ή συγκεντρώσουν αρκετό υλικό για μία ανθολογία. Αργότερα, στον «Πρόλογο» του Μερικοί Εικονιστές Ποιητές 1915, ο Pound θα αναλύσει τον όρο αυτόν. Οι αρχές του περιέχουν έξι σημεία: χρήση κοινού λόγου× δημιουργία νέων ρυθμών× απόλυτη ελευθερία στην επιλογή του θέματος× παρουσίαση μιας εικόνας× δημιουργία ποίησης που να είναι δυνατή και καθαρή, ποτέ θολή και αόριστη× τέλος, ποίηση εστιασμένη, συμπυκνωμένη. Η HD μάλιστα χρησιμοποιείται ως έκθεμα του Pound: «Αντικειμενική—δίχως γλίστρημα, άμεση—δίχως υπερβολική χρήση επιθέτων, χωρίς μεταφορές οι οποίες δεν επιτρέπουν έλεγχο, καθαρή ομιλία, καθαρή όπως των Ελλήνων"…