Ένα πάγιο αίτημα των φίλων του βιβλιοπωλείου υλοποιείται.Πολλές από τις 200 ως τώρα εκδηλώσεις της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ μπορείτε να ξαναθυμηθείτε ή όσοι για διάφορους λόγους δεν παρακολουθήσατε να τις απολαύσετε σε έντυπα πρακτικά φυλλάδια στη συμβολική τιμή των 2,00 €.
ΤΕΥΧΟΣ 1
Η εκδήλωση για τη θρυλική παγανίστρια φιλόσοφο – μαθηματικό ΥΠΑΤΙΑ θύμα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας με ομιλητή τον Ιστορικό των Επιστημών Γιώργο Βλαχάκη.
Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα:
"...Ένα καλογραμμένο βιβλίο μοιάζει σε πολλά με ένα καλομαγειρεμένο φαγητό. Όταν σβήσει η έντονη, προσωρινή γεύση των μπαχαρικών αναδεικνύεται η αληθινή νοστιμιά που μας καλεί να το γευτούμε ξανά.
Έτσι διαπίστωσα ότι το βιβλίο του Γκάλβεθ δεν είναι καθόλου, μα καθόλου εύπεπτο όπως ίσως παρασυρόταν κάποιος να ισχυριστεί διαβάζοντάς το «υπό σκιάν» σε μια αυγουστιάτικη παραλία, ρίχνοντας λοξές, τάχα αδιάφορα, ματιές δεξιά και αριστερά, κρατώντας με το άλλο του χέρι ένα δροσερό φραπεδάκι.
Παρόλα αυτά, σε προ(σ)καλεί να το ξανά και ξαναδιαβάσεις.
Σε μεταφέρει με ένα νοητό χωροχρονικό όχημα στην Αλεξάνδρεια μιας άλλης εποχής.
"...Ένα καλογραμμένο βιβλίο μοιάζει σε πολλά με ένα καλομαγειρεμένο φαγητό. Όταν σβήσει η έντονη, προσωρινή γεύση των μπαχαρικών αναδεικνύεται η αληθινή νοστιμιά που μας καλεί να το γευτούμε ξανά.
Έτσι διαπίστωσα ότι το βιβλίο του Γκάλβεθ δεν είναι καθόλου, μα καθόλου εύπεπτο όπως ίσως παρασυρόταν κάποιος να ισχυριστεί διαβάζοντάς το «υπό σκιάν» σε μια αυγουστιάτικη παραλία, ρίχνοντας λοξές, τάχα αδιάφορα, ματιές δεξιά και αριστερά, κρατώντας με το άλλο του χέρι ένα δροσερό φραπεδάκι.
Παρόλα αυτά, σε προ(σ)καλεί να το ξανά και ξαναδιαβάσεις.
Σε μεταφέρει με ένα νοητό χωροχρονικό όχημα στην Αλεξάνδρεια μιας άλλης εποχής.
Μια Αλεξάνδρεια που μοιάζει να αιωρείται ανάμεσα στη Μεσόγειο και στη Σαχάρα, ανάμεσα στον Δία και στον Ιησού, ανάμεσα στο προχθές, στο χθες και το σήμερα. Μια Αλεξάνδρεια που δεν υπάρχει πια και ανιχνεύεται απλώς στις διαδρομές που η πένα του μεγάλου Αλεξανδρινού χάραξε σε σελίδες λευκές, σαν έφτιαχνε το μυστικό χάρτη για να ανακαλύψουμε τον χαμένο θησαυρό, θαμμένο εκεί αιώνες τώρα αναμένοντας εκείνον που το αίνιγμα θα λύσει… 
Η Υπατία όπως και η Ιωάννα της Λωραίνης, παρθένες μέχρι τη στιγμή της ατίμωσης τιμωρήθηκαν όχι γιατί αναζήτησαν το ωραίο και το υψηλό. Αλλά γιατί εσείς, εγώ, ο κάθε καθημερινός άνθρωπος δεν αντέχει τη σύγκριση με το τέλειο. Κι όταν αυτό βρίσκεται πλάι μας, ανάμεσά μας, μας δείχνει σε ένα νοητό καθρέφτη την εσωτερική μας ανέχεια και ασχήμια. Μας κάνει να αισθανθούμε σαν άστεγοι ζητιάνοι μπροστά σε μια ολόφωτη βιτρίνα με κρύσταλλα. Δεν το ΄χουμε και πολύ να πάρουμε μια πέτρα από το δρόμο και να την τσακίσουμε. Στο σκοτάδι, θα είμαστε και πάλι αφέντες, όπως οι αρουραίοι στον υπόνομο.
Αλλά και πάλι, υπάρχει ελπίδα. Ένα αχνό φως, μπορεί να μας δώσει το έναυσμα για μια νέα αρχή. Στο φως του Φάρου, που φτάνει μακριά, διακτινίζοντας την έννοια πολιτισμός ως πανανθρώπινη κληρονομιά, διαβάζουμε την προτροπή του Αλεξανδρινού, για μια στάση αξιοπρέπειας, τουλάχιστον:
Σαν έτοιμος από καιρό,
Η Υπατία όπως και η Ιωάννα της Λωραίνης, παρθένες μέχρι τη στιγμή της ατίμωσης τιμωρήθηκαν όχι γιατί αναζήτησαν το ωραίο και το υψηλό. Αλλά γιατί εσείς, εγώ, ο κάθε καθημερινός άνθρωπος δεν αντέχει τη σύγκριση με το τέλειο. Κι όταν αυτό βρίσκεται πλάι μας, ανάμεσά μας, μας δείχνει σε ένα νοητό καθρέφτη την εσωτερική μας ανέχεια και ασχήμια. Μας κάνει να αισθανθούμε σαν άστεγοι ζητιάνοι μπροστά σε μια ολόφωτη βιτρίνα με κρύσταλλα. Δεν το ΄χουμε και πολύ να πάρουμε μια πέτρα από το δρόμο και να την τσακίσουμε. Στο σκοτάδι, θα είμαστε και πάλι αφέντες, όπως οι αρουραίοι στον υπόνομο.
Αλλά και πάλι, υπάρχει ελπίδα. Ένα αχνό φως, μπορεί να μας δώσει το έναυσμα για μια νέα αρχή. Στο φως του Φάρου, που φτάνει μακριά, διακτινίζοντας την έννοια πολιτισμός ως πανανθρώπινη κληρονομιά, διαβάζουμε την προτροπή του Αλεξανδρινού, για μια στάση αξιοπρέπειας, τουλάχιστον:
Σαν έτοιμος από καιρό,
σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις..."
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου