Πάνος Νίκου, Κίνηση Προσαρμογής, Αθήνα: Γαβριηλίδης 2008, σ. 53.
«Περίεργος και ζωντανός» - σύμφωνα με τον αυτοπροσδιορισμό του ποιητικού εγώ στο ομώνυμο ποίημα, ο Πάνος Νίκου είναι ένας ποιητής που, με αδιάλειπτη εγρήγορση, πασχίζει να γειώσει τις «ιδέες», όπως ο ίδιος συχνά αποκαλεί τις έννοιες του χρόνου, του έρωτα, του θανάτου, στην απτή πραγματικότητα: Οι ιδέες μου/ ψάχνουν μια γη να καταλήξουν / σαν χαρτιά που τα ταξιδεύει ο άνεμος. Ολιγογράφος και ώριμος ποιητικά σ’ αυτήν τη δεύτερη συλλογή του δεν επιχειρεί να παγιώσει μια ανθρωπογεωγραφία με συγκεκριμένους άξονες αναφοράς, αλλά δημιουργεί ένα πλέγμα προβληματισμών που θα μπορούσαν να στεγαστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες-ισοτοπίες: α) θάνατος/χρόνος/έρωτας, β) φύση/ιστορία. Στην ποίηση του Νίκου η ανθρώπινη περιπέτεια δεν υποτάσσεται στο ζόφο του ντετερμινιστικά προσδιορισμένου τέλους της, αλλά υποστασιώνεται από τις εκάστοτε «κινήσεις προσαρμογής» που ορίζουν τη διαδρομή.
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
Ένας ψίθυρος στις μεγάλες σιωπές.
Σημαίες στ’ ανοιχτά.
Αρχιμάστορες σμιλεύοντας πέτρες.
Γεράνια που απ’ τα χαλάσματα
κοκκινίζουν το μέλλον μας.
Ανεμώνες που σκαρφαλωμένες στα βράχια
πολιορκούν το εγώ μας.
Γυμνά κλαδιά που χορεύουν στο λευκό του χιονιού.
Συννεφιά στον ουρανό της ερήμου.
Χρωματιστά κτίρια καρφωμένα στις γκρίζες λεωφόρους.
Νερό στα πόδια των δέντρων.
ΨΑΧΝΩ
Τόσος κόσμος σήμερα στην πλατεία
κι εγώ ψάχνω να μιλήσω.
Τόσος θόρυβος
κι εγώ ψάχνω τον ήχο των λέξεων
πιο δυνατό απ’ τον ήλιο.
Δε θέλω άλλο φως.
Φαντάζομαι το βλέμμα σου.
Το βλέμμα σου θέλω.
Ο Πάνος Νίκου γεννήθηκε στη Λιβαδειά.
Σπούδασε χημικός μηχανικός. Ζει κι εργάζεται
ως σύμβουλος επιχειρήσεων στην Αθήνα.
Αυτή είναι η δεύτερη ποιητική του συλλογή.
Η πρώτη με τίτλο Τάσεις Ισορροπίας εκδόθηκε το 1994.
«Περίεργος και ζωντανός» - σύμφωνα με τον αυτοπροσδιορισμό του ποιητικού εγώ στο ομώνυμο ποίημα, ο Πάνος Νίκου είναι ένας ποιητής που, με αδιάλειπτη εγρήγορση, πασχίζει να γειώσει τις «ιδέες», όπως ο ίδιος συχνά αποκαλεί τις έννοιες του χρόνου, του έρωτα, του θανάτου, στην απτή πραγματικότητα: Οι ιδέες μου/ ψάχνουν μια γη να καταλήξουν / σαν χαρτιά που τα ταξιδεύει ο άνεμος. Ολιγογράφος και ώριμος ποιητικά σ’ αυτήν τη δεύτερη συλλογή του δεν επιχειρεί να παγιώσει μια ανθρωπογεωγραφία με συγκεκριμένους άξονες αναφοράς, αλλά δημιουργεί ένα πλέγμα προβληματισμών που θα μπορούσαν να στεγαστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες-ισοτοπίες: α) θάνατος/χρόνος/έρωτας, β) φύση/ιστορία. Στην ποίηση του Νίκου η ανθρώπινη περιπέτεια δεν υποτάσσεται στο ζόφο του ντετερμινιστικά προσδιορισμένου τέλους της, αλλά υποστασιώνεται από τις εκάστοτε «κινήσεις προσαρμογής» που ορίζουν τη διαδρομή.
ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
Ένας ψίθυρος στις μεγάλες σιωπές.
Σημαίες στ’ ανοιχτά.
Αρχιμάστορες σμιλεύοντας πέτρες.
Γεράνια που απ’ τα χαλάσματα
κοκκινίζουν το μέλλον μας.
Ανεμώνες που σκαρφαλωμένες στα βράχια
πολιορκούν το εγώ μας.
Γυμνά κλαδιά που χορεύουν στο λευκό του χιονιού.
Συννεφιά στον ουρανό της ερήμου.
Χρωματιστά κτίρια καρφωμένα στις γκρίζες λεωφόρους.
Νερό στα πόδια των δέντρων.
ΨΑΧΝΩ
Τόσος κόσμος σήμερα στην πλατεία
κι εγώ ψάχνω να μιλήσω.
Τόσος θόρυβος
κι εγώ ψάχνω τον ήχο των λέξεων
πιο δυνατό απ’ τον ήλιο.
Δε θέλω άλλο φως.
Φαντάζομαι το βλέμμα σου.
Το βλέμμα σου θέλω.
Ο Πάνος Νίκου γεννήθηκε στη Λιβαδειά.
Σπούδασε χημικός μηχανικός. Ζει κι εργάζεται
ως σύμβουλος επιχειρήσεων στην Αθήνα.
Αυτή είναι η δεύτερη ποιητική του συλλογή.
Η πρώτη με τίτλο Τάσεις Ισορροπίας εκδόθηκε το 1994.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου