Από τις σχεδόν μόνιμες Κυριακάτικες εξορμήσεις στους χωματόδρομους της καταπληκτικής Εύβοιας οι φωτογραφίες. Ένας ύμνος στην εκπληκτική φυσική ομορφιά της χώρας μας και θρήνος για την απύθμενη βλακεία μας - που κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να την καταστρέψουμε.
Ω σώμα του καλοκαιριού, γυμνό, καμένο
φαγωμένο από το λάδι κι από το αλάτι
σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς
μεγάλο ανέμισμα της κόμης λυγαριάς
άχνα βασιλικού πάνω από το σγουρό εφηβαίο
γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες
σώμα βαθύ πλεούμενο της μέρας!
Οδυσσέας Ελύτης
Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω,απ’ το βουνό ψηλά,
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.
Κώστας Βάρναλης
Κι ο δρόμος της επιστροφής. Θλίψη και αγανάκτηση. Λίγα χιλιόμετρα μετά το Ρεούζι με κατεύθυνση τα Λέπουρα.
Τις χιλιάδες πλαστικές σακούλες που κατέστρεψε η περσινή φωτιά
(το μόνο καλό της ανυπολόγιστης καταστροφής) φιλοδοξούμε να αντικαταστήσουμε συντομότατα απ' ότι δείχνει η χθεσινή φωτογραφία. Τι νομίζετε με το περιβάλλον θ' ασχολούμαστε τώρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου