Το θέμα του True Love ταιριάζει σε ροζ ιστορία. Αλλά δεν είναι. That goes without saying. Ο ρομαντισμός του είναι περιπαικτικός και οι γνωστές συμβάσεις του είδους μόνον ως χοντρά αστεία μπορούν να διαβαστούν. Το True Love είναι στην ουσία μια μαύρη κωμωδία, που σαρκάζει όσους κάνουν το λάθος να μπερδεύουν το μυαλό με την καρδιά τους· γεγονός που αφορά κάποιους διανοούμενους οι οποίοι, αν και έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην αναζήτηση του Νοήματος, αγνοούν την πιθανότητα αυτό να βρίσκεται, στην κυριολεξία, αν όχι μέσα τους, οπωσδήποτε πολύ κοντά τους.
Η Ρούλα Γεωργακοπούλου έγραψε στο "Βιβλιοδρόμιο" των Νέων (21.06.08)
(...) Ο Άρης Μαραγκόπουλος δεν έχει σκοπό πάντως να πειράξει τα κλισέ που θέλουν τους άντρες κυνηγούς της ηδονής και τις γυναίκες μουτζαχεντίν της συντροφικότητας και της σιγουράντζας. Έστω κι έτσι, ο Μίμης, η Σοφία, η Κική, η Ντίνα, ο Στέλιος, ο Πορφύρης και η κομμώτρια Ντέζη φτιάχνουν με τα κορμιά τους όλους τους δυνατούς συνδυασμούς δίνοντας στο βιβλίο ένα ελαφρώς kinky άρωμα ιδανικό για τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού.
Ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου έγραψε στην Ελευθεροτυπία (04.07.08)
(...) Ο Άρης Μαραγκόπουλος γράφει μια ιστορία για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι δυσκολεύονται να συναντηθούν, να συνευρεθούν και να συνομιλήσουν, ακόμη κι αν βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλο, ακόμη κι αν οι ανάσες τους κοντεύουν να μη μπορούν να ξεχωρίσουν. Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι με διάφορα αφηγηματικά είδη (από το αισθηματικό ρομάντζο και τα μυθιστορήματα ερωτισμού μέχρι την μαύρη κωμωδία και τη φάρσα), που μας κάνει να δούμε τους ήρωες και όλα όσα τους συμβαίνουν με μια μάλλον λοξή αν όχι και περιπαικτική ματιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου