Συναρπαστική η Κατερίνα Σχινά στην εκδήλωση του βιβλιοπωλείου μας για την Αλεξάνδρεια μέσα από τα γραπτά του Λόρενς Ντάρελ, του Τσίρκα και του Καβάφη

Συναρπαστική η κριτικός λογοτεχνίας – μεταφράστρια Κατερίνα Σχινά στην εκδήλωση του βιβλιοπωλείου μας για την Αλεξάνδρεια μέσα από τα γραπτά του Λόρενς Ντάρελ, του Τσίρκα και του Καβάφη, μας ταξίδεψε με μοναδικό τρόπο στην πόλη που ο καθένας τους με τον τρόπο του ύμνησε και τη διαφορετική ματιά που την  έβλεπαν και καθοριζόταν από τη σχέση τους μ’αυτή σε επίπεδο κοινωνικό αλλά και ιδεολογικοπολιτικό.

Υπάρχουν, στ’ αλήθεια, είπε η Κατερίνα Σχινά ξεκινώντας, πολλοί τρόποι να δει κανείς μια πόλη και πολλοί τρόποι να τη ζήσει.  Μπορεί να την αφήσει να διαποτίσει με τη χαρακτηριστική της ατμόσφαιρα την ύπαρξή του, ή να τη θεωρήσει αδιάφορο σκηνικό που πλαισιώνει το βίο του. Όμως υπάρχουν πόλεις που είναι αδύνατο να μη σφραγίσουν ανεξίτηλα όποιον ανάσανε τον αέρα τους και κυκλοφόρησε στους δρόμους τους. Πόλεις συναρπαστικές, γεμάτες μυστικά, πόλεις που κουβαλούν την ιστορία αιώνων. Σε τέτοιες πόλεις κανείς δεν μπορεί παρά να αναρωτιέται, όπως ο Λώρενς Ντάρελ στο «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» του : «Τι είναι στην ουσία η πόλη μας; Τι συνοψίζεται στη λέξη Αλεξάνδρεια;» Για μας, που γνωρίσαμε την Αλεξάνδρεια μέσα από τα βιβλία, τα ποιήματα του Καβάφη, τις Ακυβέρνητες πολιτείες του Στρατή Τσίρκα, το μαγευτικό  Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Λώρενς Ντάρελ, είναι μια πόλη κατασκευασμένη από το υλικό της μνήμης, μια πόλη γεμάτη αναπάντεχες συναντήσεις, στιγμές που σημαδεύουν και εμπνέουν σπουδαίες λογοτεχνικές σελίδες. Δεν θα μπορέσουμε ίσως ποτέ να την κατανοήσουμε, αν δεν την επισκεφθούμε, αν δεν την ζήσουμε. Και φυσικά, η πόλη, η πόλις του Καβάφη που μεταφέρει αλεξανδρινούς απόηχους, πόλη του πρώτου τέταρτου του 20^ου αιώνα∙ η πόλη των παιδικών χρόνων του του ήρωα του Τσίρκα Μάνου Σιμωνίδη, μια πόλη που εγκατέλειψε για να την ξαναβρεί μέσα στη φωτιά του πολέμου∙ η φασματική πόλη του Λώρενς Ντάρελ,   δεν υπάρχει πια. Αυτό πρέπει να το έχει πάντα κανείς στο μυαλό του, αν τυχόν προσπαθήσει να κάνει την αναγωγή από το σήμερα στο τότε. Είναι λανθασμένοι και ατελέσφοροι τέτοιοι αναχρονισμοί... 

Ολόκληρο το κείμενο της κ. Σχινά θα το εκτυπώσουμε στα γνωστά μας φυλλάδια ΣΥΝ – ΟΜΙΛΙΕΣ.