Ο πολιτισμός και ο υπουργός του

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού προϊστάμενος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, σε αλλεπάλληλα αιτήματα που επί μήνες και εναγωνίως αποστέλλονται για συνάντησή του με το ΔΣ  για να λάβει γνώση, «ότι παρά τις δυσκολίες και τα προσκόμματα, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου συνεχίζει να επιτελεί το έργο του  αλλά η μη κάλυψη των πάγιων οικονομικών υποχρεώσεων του φορέα δυναμιτίζει την εύρυθμη λειτουργία του», κωφεύει.

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού κινητοποιείται όμως με αντανακλαστικά αυτοματοποιημένα, μόλις μαθαίνει για επικείμενη συνέντευξη τύπου προκειμένου να δημοσιοποιηθούν τα προβλήματα και αστραπιαίως προσκαλεί σε συνάντηση μέλη του ΔΣ, (12-12-2013) με μοναδική επιδίωξη να μπλοκάρει το έσχατο μέσον που επιχείρησε να χρησιμοποιήσει   το ΕΚΕΒΙ, αυτό της έκθεσης στον τύπο, των στοιχείων εκείνων που το οδηγούν σε μαρασμό.

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού στην ίδια συνάντηση ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν έλαβε γνώση για τα αιτήματα τους και  χρησιμοποιεί  τη  νόσο  της γραφειοκρατίας  ως δικαιολογία, για την πλήρη απαξίωση, του φορέα που δημιουργήθηκε το 1994 από το Υπουργείο  Πολιτισμού και Αθλητισμού με σκοπό την εφαρμογή της εθνικής πολιτικής για την προώθηση του βιβλίου.

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού σε πλήρη σύγχυση και με δεμένα χέρια; από τις επιλογές του προκατόχου του αλλά και των γενικότερων κυβερνητικών επιλογών, δηλώνει - ας τον πιστέψουμε !!! - ότι  δεν θα ήθελε να είναι αυτός που θα υπογράψει τη διάλυση του συγκεκριμένου φορέα.

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού  απρόσιτος και ακατάδεχτος εξοντώνει επί μήνες ψυχικά τους απλήρωτους υπαλλήλους που χάνονται μέσα στην αβεβαιότητα και την παγερή αδιαφορία του Υπουργείου.

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού, δίχως επί μήνες να έχει πράξει απολύτως τίποτα για την υπόθεση του βιβλίου ανακοινώνει με τυμπανοκρουσίες την τερατώδη απόφαση να συγχωνεύσει το ΕΚΕΒΙ ένα ζωντανό φορέα πολιτισμού με έμπειρο και “ετοιμοπόλεμο” προσωπικό, με ελάχιστα έξοδα προϋπολογισμού σε σχέση με το παραγόμενο έργο και τη διεθνή προβολή της Ελλάδας, με έναν άλλο οργανισμό που η ίδια πολιτική τους έχει προ πολλού στραγγαλίσει.

Όταν ένας υπουργός Πολιτισμού σφυρίζει αδιάφορα την ώρα που σύσσωμη η βιβλιοαγορά βρίσκεται σε αναβρασμό με την κουβέντα  που ξεκίνησε από το υπουργείο Ανάπτυξης (με το σκεπτικό και τις πρακτικές που ευαγγελίζεται η πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ) για την κατάργηση της ενιαίας τιμής στο βιβλίο.

Τότε είναι σαφές ότι αυτός ο υπουργός πολιτισμού δεν ενδιαφέρεται για την επιβίωση και την προώθηση του βιβλίου και του  πολιτισμού γενικότερα αλλά πώς θα βγει ο ίδιος ατσαλάκωτος από την όλη έκβαση μειώνοντας τους κραδασμούς και τις εντάσεις.

Λαμπρόπουλος Νίκος

μέλος ΔΣ ΕΚΕΒΙ