Όταν η λογοτεχνία διασταυρώνεται γόνιμα με την πολιτική, φωνές όπως του Άρη Μαραγκόπουλου διατηρούν ακέραια την ελπίδα ότι η σπίθα που ανάβουν κάποια στιγμή θα γίνουν πυρκαγιά.

"Mια στιγμή ανυπακοής ήταν αρκετή. Για ν' αλλάξουν τα δεδομένα της ζωής τους. Για να γελάσουν ξανά".

Μιάμιση ώρα συζήτησης  με έναν χαρισματικό ομιλητή, εξαιρετικό συγγραφέα και ταυτόχρονα  διορατικό αλλά και μάχιμο διανοούμενο, τον ΑΡΗ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟ, στο βιβλιοπωλείο ήταν αρκετή για να ξαναδούμε δημιουργικά τις αιτίες και τα αποτελέσματα της κρίσης αξιών που προηγήθηκαν της οικονομικής, να απολαύσουμε τον έξοχο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας και να ανεβάσουμε τη ψυχολογία μας με την ελπίδα ότι η σπίθα που ανάβουν φωνές σαν τη δική του κάποια στιγμή θα γίνουν πυρκαγιά. 

Είχαμε ξεκινήσει να γράφουμε για την καθιερωμένη ανάρτηση που ακολουθεί τις εντυπώσεις των εκδηλώσεων αλλά μας πρόλαβε μια κοινοποίηση του συγγραφέα στην ηλεκτρονική σελίδα Read and Write - Τέχνη της Γραφής την οποία και παραθέτουμε, μιας και η αξία της δικής του ματιάς έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα.

του Άρη Μαραγκόπουλου

Μια συζήτηση στη Λιβαδειά

Μια συγκίνηση και μια συντροφικότητα, τολμώ να πω, ίσως αυτή να είναι η σωστή λέξη, συντροφικότητα, χθες βράδυ, στο ώριμο κοινό του βιβλιοπωλείου «Σύγχρονη Έκφραση», του Νίκου και της Λουΐζας, στη Λιβαδειά. 

Ο Νίκος (Λαμπρόπουλος) στην εισήγησή του είπε κατά λέξει παίζοντας με τους τίτλους των βιβλίων μας: «Αφήσαμε πολλά πεδία μάχης αφύλακτα και ανατράπηκαν τα δεδομένα της ζωής μας». Είναι η πικρή αλήθεια. Αλλά, από την πλευρά μας, προσπαθήσαμε να μην επαναλάβουμε τις πικρές αλήθειες που, όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε. 

Προσπαθήσαμε να σταθούμε στα Δεδομένα της Ζωής μας δίνοντας βάρος σε μία σκέψη: αν δεν αναστοχαστείς αυτό που μας/σου συμβαίνει, αν δεν προσπαθήσεις να διαβάσεις τη μεγάλη εικόνα, αν μέσα σ' αυτή τη μεγάλη εικόνα δεν τοποθετήσεις κάπου και τον εαυτό σου, όπως έκαναν οι μεγάλοι ζωγράφοι (που στις επικές συνθέσεις τους κάπου φρόντιζαν να «κρύβουν» και τον εαυτό τους) δεν θα έχεις δυνάμεις για τη συνέχεια. 

Και δεν θα έχεις δυνάμεις επειδή, απλά, δεν θα έχεις αντλήσει το δίδαγμα από το πάθημα/μάθημά μας.
Κι ακόμα μιλήσαμε για την αυτοδικία και τη σημασία να πάρει τη θέση της η συλλογική ανυπακοή, καθώς τα δεδομένα έχουν φτάσει στα όριά τους έναν ολόκληρο λαό, μιλήσαμε για την κοινωνική αλληλεγγύη και τους πρόσφυγες, για τα κροκοδείλια δάκρυα των ηγετών της Δύσης και τα προσβλητικά pray for Paris κλπ. κλπ. Μιλήσαμε κάμποσο, αλλά απ' ότι μας διαβεβαίωσαν κανείς δεν κουράστηκε.
Σπουδαίο, ιστορικό πια, βιβλιοπωλείο που προσπαθεί με νύχια και δόντια ν' αντέξει στη δίνη των καιρών, σπουδαίοι συνομιλητές / ακροατές, σπουδαία βραδιά.

© φωτ.: Ήρα Πανανίδου