Την αποκάλεσαν Αγία και Πόρνη.
Και Άννα πασών των Ρωσιών.
Ήταν στην πρωτοπορία ανίχνευσης νέων μορφών ποιητικής έκφρασης αλλά και ποιητικό ταλέντο με θυελλώδη προσωπική ζωή. Μια γυναίκα που εξέπεμπε τεράστια γοητεία και έκανε τους άντρες να τρέχουν πίσω της μαγεμένοι. Μια γυναίκα, που αντί να εκμεταλλεύεται τους θαυμαστές της, κατέληγε σχεδόν πάντα παρατημένη και απογοητευμένη.
Για είκοσι σχεδόν χρόνια αποστήθιζε τα ποιήματά της για να μη πέσουν στα χέρια των Σταλινικών αρχών. Δεν τα σημείωνε ούτε σε πρόχειρα χαρτιά.
Εκτός από τα ποιήματά της, την κρατούν πάντα επίκαιρη και εξαπλώνουν το μύθο της τα σκίτσα του Μοντιλιάνι από τις συναντήσεις τους το 1911.
Μια γεύση της εξαιρετικής ποίησής της σας προσφέρουμε
και έπεται συνέχεια.
Η Γυναίκα του Λωτ (1924)
Και ο ενάρετος άνθρωπος ακολούθησε του Θεού τον απεσταλμένο
Θεόρατο και φωτεινό, ψηλά στο μαύρο το βουνό
Μα η οδύνη μίλησε στη σύζυγο του βροντερά:
Μπορείς ακόμα να κοιτάξεις της είπε, δεν είναι δα και τόσο αργά
Στων οικείων σου Σοδόμων τα κόκκινα κάστρα
Στην γωνιά που τραγούδησες, στην αυλή που έκλωσες
Στου θεόρατου σπιτιού τ’ αδειανά παράθυρα
Εκεί που του λατρεμένου σου συζύγου το παιδί του γέννησες.
Εκείνη κοίταξε, παρέλυσε, πόνος θανατερός,
Τα μάτια της ποτέ δεν άνοιξαν ξανά
Το σώμα της αλάτι, διαυγής σωρός
Τα σβέλτα πόδια της στον τόπο ρίζωσαν διαπαντός.
Κανείς δεν θα κλάψει για τούτη τη γυναίκα;
Μηδαμινή απώλεια στην κολασμένη μοίρα;
Μα η καρδιά μου πάντα θα την θυμάται για ένα
Που τη ζωή της έδωσε για ένα μονάχα βλέμμα.
(Άτιτλο,1913)
Εδώ αγαπάμε όλες το ποτό, πόρνες
Κι όλες ενωμένες μαζί δυστυχισμένες!
Στους τοίχους πουλιά, άνθη πυρά
Που νοσταλγούν τα σύννεφα κρυφά.
Μια πίπα μαύρη εσύ φουμάρεις
Αλλόκοτος τριγύρω της καπνός.
Φορώ μια φούστα κολλημένη στο μηρό
Να γίνομαι ωραία, να σε προκαλώ.
Παράθυρα ερμητικά κλειστά.
Τι να’ ναι έξω, άνοιξη ή παγωνιά;
Στα μάτια σου καρφώθηκε το βλέμμα
Γάτας που καρτερεί προσεκτικά.
Ω πόσο η καρδιά μου λαχταρά
Του θάνατου τα ύστερα λεπτά;
Αχ, αυτή, που ακόμα εδώ χορεύει
Στην κόλαση θα καίγεται παντοτινά.
Από το βιβλίο «ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ : Η θυελλώδης ζωή μιας μεγάλης ποιήτριας»
εκδόσεις Μελάνι σε μετάφραση της Αννίτα Συριοπούλου και μετάφραση των ποιημάτων από τον Γιάννη Αντιόχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου