Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία. Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει.

Η Μαργαρίτα Ζορμπαλά τραγουδά "Τον ανθρωπο με το γαρύφαλλο" σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη (πατήστε εδώ)

ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΛΗΘΗ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ.

Αθήνα, Γουδί
Ακριβώς σαν σήμερα, ξημερώματα Κυριακής - στις 4 και 12’ - της 30ης Μαρτίου 1952, αντήχησαν τα όπλα του εκτελεστικού αποσπάσματος για το Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του

Δημήτρη Μπάτση
Ηλία Αργυριάδη
Νίκο Καλούμενο.
Ας σημειωθεί ότι ημέρα Κυριακή ούτε οι Γερμανοί στην Κατοχή δεν εκτελούσαν μελλοθάνατους.

Έφυγες τώρα Νίκο ανάβοντας μ’ ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,
ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών, ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου, πάνω απ’ τις πεδιάδες τις σπαρμένες κόκαλα.
Έπεσες, Νίκο, με τα’ αυτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,
ν’ ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον, ν’ ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες
πάνω απ’ το γέλιο των παιδιών και των κήπων
[…]
Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.

Μερικοί στίχοι του Γιάννη Ρίτσου από το ποίημα
«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ».

Μάρτης 1952
Εφαρμόζοντας τον Αναγκαστικό Νόμο 375 του 1936 (του Μεταξά) περί κατασκοπείας, σύμφωνα με τον οποίο, ακόμα και σε ειρηνική περίοδο, μπορεί να καταδικαστεί κάποιος από στρατοδικείο ακόμα και σε θάνατο, για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, με το πρόσχημα της κατασκοπείας, παρά την παγκόσμια κινητοποίηση και συγκίνηση το μισαλλόδοξο δικαστήριο, αποτελούμενο από τακτικούς στρατοδίκες, καταδίκασε τον Νίκο Μπελογιάννη - ηγέτη της αντίστασης κατά των Γερμανών και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ - και τρεις ακόμα συντρόφους του ομόφωνα σε θάνατο.

Τι κι αν οι προοδευτικοί άνθρωποι μέσα και έξω απ’ την Ελλάδα ξεσηκώνονται και απαιτούν να μην εκτελεστεί η απόφαση;
Τι κι αν χιλιάδες διαμαρτυρίες και τηλεγραφήματα απ’ όλο τον κόσμο ζητούν τη ματαίωση της εκτέλεσης;
Τι κι αν διεθνούς φήμης καλλιτέχνες όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, συγγραφείς όπως ο Σαρτρ, ο Κοκτώ, ο Μπενουά, γάλλοι υπουργοί, ο ίδιος ο Ντε Γκώλ, πρόεδροι ακαδημιών και ακυρωτικών δικαστηρίων στέλνουν τηλεγραφήματα εναντίωσης στις εκτελέσεις;

Τι κι αν το σκίτσο του Πικάσο (αυτό που δημοσιεύουμε) κάνει το γύρο του κόσμου;
Τι κι αν ακόμα και ο συντηρητικός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Σπυρίδων Βλάχος, ζητά από το βασιλιά να μην γίνουν εκτελέσεις δηλώνοντας:
«Έχω συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».;
Τι κι αν ο νέος τότε υπουργός δικαιοσύνης Δημ. Παπασπύρου ζητά να διακοπεί η δίκη και να παραπεμφθεί σε πενταμελές εφετείο;
Μέσα σε κλίμα πιέσεων, εκβιασμών και τρομοκρατίας διεξάγεται η δίκη του Μπελογιάννη και αποφασίζεται η εκτέλεση με τις εντολές του Αμερικάνικου παράγοντα και των ανακτόρων.


Ο Μπελογιάννης όμως δεν ήταν μόνο αγωνιστής αλλά και διανοούμενος. Το βιβλίο του
«Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» κυκλοφορεί σήμερα από τις εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ.

Ο Δημήτρης Μπάτσης υπήρξε ένας σπουδαίος επιστήμονας και το βιβλίο του
«Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα» που ασχολείται με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων, το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση και για την Εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα είναι ακόμα σημείο αναφοράς. Είναι ένα βιβλίο σταθμός.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος».

Και το προτείνουμε για το βιβλίο του μήνα.